Renée Merkestijn

Het ego speelt graag schuldspelletjes. Dat zie je in de politiek voortdurend gebeuren, want de politiek is een reflectie van onze collectieve manier van denken. In wezen wilt het ego altijd gelijk hebben en die gevaarlijke ander overtuigen van zijn gelijk. Lukt dat niet, wil het ego de gevaarlijke ander uitschakelen. Het ego projecteert voortdurend zijn eigen angsten en oordelen op zijn favoriete vijand, wie dit dan ook mag zijn.

Democratie kan niet functioneren als het ego overheerst, zijn angsten en oordelen projecteert en zichzelf in de vecht- en vluchtstand zet. Dit is zelf-gecreëerde stress op basis van het verleden, die dan geprojecteerd wordt op het heden en de toekomst. Hiermee worden schuldspelletjes en strijd voortgezet. Wat ze tegenwoordig over je schaduw heen springen noemen, is in wezen het ego loslaten.

Het voordeel van de conflicten is, dat iedereen nu exact kan waarnemen hoe het ego werkt. Je kan het gaan doorzien. Dat is de eerste stap om uit schuldspelletjes te komen. De tweede stap is je ego te parkeren en het anders te doen. Niet luisteren naar verwijten, maar leren luisteren naar wat de positieve intenties zijn van andere mensen en hiervoor beleid te formuleren.