Alleen in het hier en nu kan je als een spontaan kind zijn:
alles als nieuw ervaren, nieuwsgierig en open zijn, plezier beleven en groeien
van je ervaringen.
Onze opvoeding beperkt dit door alles in de tijd te willen plaatsen,
in het verleden en de toekomst. We projecteren het verleden op de toekomst, met ons 'het zal wel hetzelfde zijn als toen'. Dan
zijn dan niet meer in het nu. Of wijzelf of andere mensen waarschuwen ons voor de gevaren
in de toekomst, zelfs bij nieuwe dingen. Daarmee wordt innerlijke weerstand gecreëerd.
Het kind in jou drukt het gaspedaal in, heeft er zin in. De oudere
jij drukt op de rem en dat schuurt. Je durft niet te starten of als je wel
vooruit gaat, raak je door die weerstand hartstikke moe.
Moeheid ontstaat niet omdat iets niet leuk is, maar omdat je
weerstand creëert. Je besluit dat je het leuke toch maar niet zo leuk wilt
vinden, schakelt het kind in jezelf uit. De rem of weerstand kan je als angst of uitstel ervaren, of
als tegenzin als je iets toch doorzet.
Haal de rem eraf, door alles te benaderen in het nu. Wees
als het kind dat alles in het leven voor het eerst meemaakt. Het spontane kind
is er nog steeds en je kan nog steeds van het leven genieten. Je geniet meer en
je voelt je energieker.
