Als mensen bang zijn, zoeken ze een reden voor hun angst. Dan
vormt zich oordeel, dan benoemen ze een schuldige, een vijand. Door die vijand te bestrijden,
geloven ze hun angst te bestrijden. Maar die angst blijft, omdat ze die alleen
maar hebben geprojecteerd. Je kan die projectie wel uitschakelen, maar daarmee
blijft de angst bestaan en zal je op zoek gaan naar een nieuwe vijand.
Dat zie je nu in de wereld gebeuren. Mensen zijn bang en dit
vertaalt zich in een reeks van vijanden, waar iedereen dan de strijd mee
aangaat. Zodra die ene vijand is overwonnen, dient de volgende zich alweer aan.
De reden is, dat we onze angsten en de daaruit voortvloeiende oordelen en
vijandschap niet innerlijk onderzoeken. We blijven in onze projecties gevangen. Die projecties zijn meestal wederzijds. Jij projecteert je
angsten in de vorm van oordelen op meneer A. Meneer A projecteert zijn angsten
in de vorm van oordelen op jou. Dit is de polarisatie die we in de wereld zien.
Waar zijn de mensen dan zo bang voor? Meestal voor alles wat
met hun lijfbehoud te maken heeft, honger, ziekte, verwondingen, de dood. Plus
angst voor het verliezen van alles wat voor dat lijfbehoud nodig is, geld,
bezit, macht. Degene die dat bedreigt is de vijand en die gaan ze bestrijden, in de hoop dat als het lukt, ze niet meer bang hoeven te zijn. Hun
angst is echter hun werkelijke vijand. Mensen zijn bang voor hun eigen angsten,
daarom projecteren ze die.
Er is echter een dimensie in jezelf die boven die angsten en
oordelen uitstijgt. Je kan je in plaats daarvan richten op het creëren van een beter
leven voor jezelf op een positieve manier. Mensen hebben veel meer in zich dan
ze in hun angst en oordeel vaak denken. Maar dat kan je pas ontdekken, als je jouw
angsten en oordelen loslaat en open en creatief wordt. Want angst en oordeel
werpen een schaduw op je werkelijke natuur, ze werken beperkend.
