Artificial Intelligence biedt ons vooral een enorme hoeveelheid kennis. De vraag
is echter, geeft al die extra kennis wel meer wijsheid?
Als we besluiten nemen,
doen we dat nooit alleen op basis van kennis, er komt veel meer bij kijken. Denk
aan gevoel, intuïtie en creativiteit, plus voorkeuren, wensen, karakter en compassie. Het
leven is persoonlijk. We proberen tegenwoordig al de wereld te besturen met kennis
en feiten, duizenden wetenschappers en factcheckers vertellen ons hoe we moeten leven. Nu lukt het al niet ons te sturen, met AI zal dat evenmin
lukken, want het leven stijgt boven kennis en feiten en controle uit.
Op praktisch terrein is AI handig, maar we kunnen onze
besluiten niet overlaten aan AI, want daarmee geven we onze menselijkheid op.
Zelfs als we naast kennis onze normen en waarden zouden willen inprogrammeren, is
de vraag welke normen en waarden dan? Want ook daarover verschillen we van mening.
Willen we dat AI besluit wat onze mening moet zijn, wat het beste is voor ons
en het niet meer zelf besluiten?
In onze zucht naar zekerheid en veiligheid, proberen we dingen
vast te leggen en te controleren voor onszelf en anderen en geven soms zelfs
onze vrijheid ervoor op. Dat is onze angstige kant. Daarmee beperken we onze gevoelsmatige, intuïtieve,
creatieve, spontane, avontuurlijke, liefdevolle kant.
Het risico van AI is overmatige controle en
daarmee beperking van vrijheid, versterking van onze angstige kant. Het is juist onze menselijke, oncontroleerbare
kant, die ons doet groeien en ontwikkelen en ons gelukkig maakt, zelfs als het
leven risicovol is. Zelfs als we soms even niet weten wat we moeten ondanks alle feiten en we moeten
vertrouwen op onze innerlijke wijsheid. De vraag is of AI ooit deze kant kan
ondersteunen.
