Angst is in wezen niet meer dan de ontkenning of beperking van
liefde. Het liefdevolle bestaat, maar je gelooft dat het er niet is, of dat het slechts
beperkt voorhanden is. Dit houdt de angst in stand, want waar je in gelooft,
dat wordt waar voor jou. Jouw denkbeelden nemen namelijk vorm aan. De wereld spiegelt je
denkbeelden, zowel de liefdevolle als de angstige.
De wereld spiegelt al je beelden, je zelfbeeld, je mensbeeld
en je wereldbeeld krijgen allemaal vorm voor jou. Je kan de mens als liefdevol zien,
dan zend je liefde uit en ontvang je liefde terug. Je kan als mens ook angst uitzenden,
dan ontvang je angst terug, angst leidt tot aanval en verdediging. Vandaar de
ellende in deze wereld.
Als angst regeert, proberen we meestal de wereld van de vorm te
veranderen, vallen mensen en de wereld fysiek aan. We proberen door onze angst die fysieke
vormen te ‘verwijderen’. Maar daarmee gaan we in gevecht met de spiegel. De
projector blijft aanstaan, onze angstige denkbeelden blijven bestaan, dus de
wereld blijft zo angstig, wat je ook probeert.
Daarom begint elke wereldse verandering in het gaan vertrouwen
in het liefdevolle in jezelf, het liefdevolle in andere mensen en het
liefdevolle in de wereld. Want als je dit doet, gaat de wereld dit voor jou spiegelen.
Dan verdwijnt de angst.
