We worden bijna allemaal opgevoed met het valse idee dat
concurrentie zorgt voor een beter functioneren. We moeten beter worden dan de
anderen en moeten winnen, zijn daarom altijd bang minder goed te zijn en te
verliezen van anderen. We zijn continu aan het vergelijken en ontwikkelen
onszelf continu onder een gevoel van dwang, het wordt een moeten. Als je je alleen
maar mag vergelijken met de toppers, ben je altijd de verliezer, ben je altijd
bang, hoe hard je ook je best doet.
Als je zonder angst wilt leven, je nooit meer de verliezer wenst
te voelen, dien je die concurrentiegedachten opzij te schuiven en te vervangen
door inspiratie. Concurrentie daagt wellicht uit, maar uitdaging is geen
inspiratie.
Alle mensen ontwikkelen zich van nature richting een beter
functioneren vanuit inspiratie. Die inspiratie komt uit ons innerlijk voort én ontstaat
in reactie op alles wat we zien, net als bij kinderen. We zien iemand iets
leuks doen, dat willen we ook eens proberen, er ontstaat een innerlijk
verlangen, we raken geïnspireerd. Als het inderdaad leuk is voor ons,
ontwikkelen we bijna als vanzelf onze mogelijkheden op dat gebied, omdat het innerlijke
plezier ons inspireert.
We hebben niet meer geleerd geïnspireerd te leven, door concurrentie
raken we dit zelfs makkelijk kwijt. We geven het op onszelf te zijn en onszelf
te ontwikkelen, omdat we geloven toch geen topper te kunnen zijn. In
werkelijkheid zijn er maar weinig toppers en blijven die toppers ook niet lang
aan de top. Je kan beter kiezen voor jezelf ontwikkelen vanuit inspiratie en
plezier, zonder jezelf met wie dan ook te vergelijken, zonder te willen winnen
van wie dan ook. Want juist met concurrentie beperk je je eigen ontwikkeling,
groei je niet vanuit je inspiratie en plezier, maar probeer je aan andermans
plaatje te voldoen.
Dus vraag jezelf af, wat inspireert me, wie inspireert me,
zonder daarbij meteen allerlei concurrentiegedachten te formuleren voor jezelf.
Je hoeft niet de beste te zijn, je hoeft alleen je geïnspireerde zelf te zijn.
