Mensen zijn geneigd om zich te identificeren met één van de drie
rollen, dader, slachtoffer, redder. In werkelijkheid wisselen mensen
voortdurend van rol. Als het slachtoffer zich boos maakt over wat hem is
aangedaan, kan hij zomaar veranderen in dader en de eerdere dader tot
slachtoffer maken. De redder zegt een conflict op te willen lossen, maar kiest vaak
partij en verandert samen met het slachtoffer in dader of in medeslachtoffer. Geen van de drie rollen zal ooit problemen
oplossen of vrede brengen, al geloven ze alle drie dat ze dat wel kunnen.
We zijn als mens verantwoordelijk voor onze eigen
levenshouding. De genoemde drie houdingen wijzen niet op een volwassen of
vriendelijke levenshouding, maar laat een soort ouder-kindje houding zien in
het leven. Daders en redders weten alles en regelen alles wel, slachtoffers
zijn de kleine kindjes die afwisselend geholpen of aangevallen worden.
Alle strijd stopt pas, als je die rollen niet meer wilt
spelen in je leven en dus niet meer met anderen uit wilt spelen. Dat betekent
dat je je angsten loslaat en op jezelf gaat vertrouwen. Het betekent dat je
weet dat je elk probleem kan oplossen, je kan letterlijk jezelf prima redden,
zonder over te gaan tot daderschap of slachtofferschap of redderschap.
Ieder mens maakt pijn en onrecht mee in zijn leven. Laat je
energie niet verloren gaan in het je zwak voelen en op hulp hopen van anderen,
of je zwak voelen en aanval verwachten van anderen, of je sterker dan anderen voelen
door anderen aan te vallen of te redden.
Alleen vanuit die zelfstandige, volwassen positie kan je bepalen
wat je nodig hebt en wat je kan doen. En ja, wellicht heb je hulp nodig, maar vergeet
nooit dat helpen en redden twee heel verschillende dingen zijn. Bij hulp neem
je zelf de verantwoordelijkheid voor je leven, bij redden wordt deze weggegeven
aan of overgenomen door anderen.
