Het ego is een denksysteem gebaseerd op afscheiding, ik ben
hier en al het andere is daar. De buitenwereld, de mensen, zelfs god, alles
staat los van jouzelf in dit denksysteem. Je ‘ik’ staat er alleen voor en gaat aan de slag in de
buitenwereld.
Je ‘ik’ probeert via de buitenwereld zijn geluk te vinden, is bang
dat het niet lukt. Je ík’ ziet een boze,
concurrende buitenwereld, waarin hij continu leeft in aanval en verdediging, ofwel
stress ervaart. In het egoïsche denken is alle ellende te wijten aan iets of iemand buiten hem. Het
ego gaat andere mensen fout verklaren als hij zich bang en ongelukkig voelt.
De egowereld is gebaseerd op angstgedachten, die als
waarheid worden gezien. Die angsten zie je vervolgens bevestigd in jouw buitenwereld en daar ga je op reageren.
De wereld is een spiegel van je eigen egoïsche denksysteem. Het feit dat we conflicten kennen
in deze wereld, ligt niet aan iets buiten ons, maar aan onze manier van
denken. Onze innerlijke wereld. Pas als we onze manier van denken veranderen, verandert de wereld .
De enige oplossing is je denken leren baseren op eenheid. Het besef versterken dat jijzelf, de buitenwereld, de mensen en zelfs god één
zijn met elkaar. Wat bij jou hoort, val je niet meer aan. Denk niet dat de ander eerst moet veranderen wil je veilig zijn, die 'ander' is ook weer op het egoïsche denken van afscheiding gebaseerd.
Je zult moedig moeten besluiten dat je jouw
denksysteem gaat veranderen. Dit gaat niet in één keer, want we zijn nu eenmaal
in dit oude denkmodel getraind. Maar stapje voor stapje, kunnen we door
allemaal onze manier van denken te veranderen, de wereld vrediger maken.
En ja, je totale manier van denken veranderen is eng, dat geeft eerst angst. Maar door niet vanuit die angst te reageren, het egoïsche denken niet meer te laten overheersen in je leven, ontstaat er meer vrede.
