Egoïsme baseert zich op een zelfbeeld dat je belangrijker
bent dan anderen. Dan bén je niet alleen meer dan anderen in de eigen ogen, maar
mag je ook meer hebben dan anderen, mag gewoon doen wat je maar wil en het is geen
probleem als dit ten koste van anderen gaat.
Heel vaak wordt die ‘belangrijkheid’ aan juistheid of de
beste zijn gehangen. Ik ben belangrijker omdat ik het juiste geloof heb, of lid
ben van de juiste politieke partij. Ik ben belangrijk omdat ik het juiste
geslacht of het juiste uiterlijk heb. Ik ben belangrijk omdat ik een beter
beroep en een hogere status heb dan jij. Ik ben sterker of slimmer dan jij, dus
belangrijker. Egoïsme verschuilt zich graag achter valse idealen en
vergelijkingen.
Het is eigenlijk de totale ontkenning van de waarde van alle
mensen, jij bent als egoïst waardevol, anderen niet. En als andere mensen geen
waarde meer hebben voor jou als egoïst, mag je zelfs geweld tegen anderen
gebruiken en van ze stelen of wat ook.
Maar een egoïst kan zich alleen belangrijk blijven vinden,
als hij steeds de minderwaardigheid van een ander bevestigt in alles wat hij
doet. In die zin is hij totaal afhankelijk van anderen. Een egoïst heeft minderwaardigen
en slachtoffers nodig om zich goed te voelen over zichzelf. Het trieste is, dat
een egoïst niet inziet dat hij puur om het feit dat hij gewoon mens is, al belangrijk
is. Werkelijke waarde is iets wat nooit verloren gaat. Je bent en blijft
waardevol als mens, wat je ook doet of laat. Je hoeft dit niet te bewijzen. Het is een innerlijke of intrinsieke waarde.
Dus hoe omgaan met egoïsme? Erken zowel je eigen innerlijke intrinsieke
waarde als die van de eventuele egoïst die je tegenkomt. Laat zien dat elk mens gewoon altijd belangrijk
is, puur omdat hij mens is. Verschillen
maken niet uit, want de innerlijke of intrinsieke waarde is voor elk mens gelijk.
