De maatschappij is georganiseerd rond een bepaald mensbeeld en
vraagt mensen daaraan te conformeren. HSPs hebben zeker in hun jonge jaren de
neiging daaraan te voldoen. Ze stellen zich zelden
de vraag, is dat genormeerde mensbeeld eigenlijk wel terecht en wil ik
eigenlijk wel zo’n soort mens worden? Een interessante vraag in dit verband is
ook, laten HSPs niet precies dat zien wat we als maatschappij afwijzen en
afkeuren, negeren en onderdrukken? Zoals bijvoorbeeld gevoeligheid, behoefte
aan rust, vrede, diepgang en plezier in ons leven.
Zolang je als HSP doorgaat met je aanpassen aan de
maatschappelijke norm, ervaar je bergen stress en je merkt uiteindelijk vaak
dat je dit niet wil of niet kan volhouden, dat je zo niet bent. Dit betekent dat
je als HSP sommige maatschappelijke voordelen en winsten die voortvloeien uit dat
conformeren moet opgeven, zoals veel geld en status. Veel HSPs kiezen voor werkzaamheden
die voldoen aan eigen waarden en normen, maar die maatschappelijk gezien niet altijd
gewaardeerd worden.
In zeker zin zijn de HSPs de kanaries in de kolenmijn. Als
het maatschappelijke leven te toxisch wordt, te gestrest, te ongezond, zullen
de HSPs dat vaak als eerste signaleren en gaan onderzoeken hoe dit anders kan. Dat
wordt niet altijd gewaardeerd door mensen die zich makkelijker aan dat
mensbeeld en maatschappijbeeld kunnen conformeren. Maar we leven in een tijd,
waarin we geleidelijk allemáál inzien dat er iets niet klopt, dat we allemaal
ongelukkig worden als mens in deze maatschappij.
