We zitten in een instabiele periode in de geschiedenis. Het
wordt niet voor niets vergeleken met de val van het Romeinse rijk. Het wordt
niet voor niets soms een spirituele eindtijd genoemd.
Het leven kent meerdere fasen, stabiele periodes, gevolgd
door onvrede en instabiliteit, dan wordt het oude afgebroken en worden nieuwe manieren
uitgeprobeerd, daarna stabiliseert alles zich weer voor een aantal jaar. Dit
geldt voor ons persoonlijke en collectieve leven, die zijn nauw met elkaar
verbonden.
In stabiele periodes voelen we ons veilig, in instabiele
periodes onveilig en komen allerlei angsten en stressreacties op gang zoals nu. Die
reacties kunnen tot afbraak kan leiden, of juist tot het hardnekkig willen vasthouden
aan het oude. Het is belangrijk de stress en paniek zoveel mogelijk buiten de
deur te houden.
Het oude zal er nog wel een tijdje zijn, al vallen sommige zaken
geleidelijk weg door alle nieuwe ontwikkelingen. Het nieuwe is er ook niet in
één keer en is niet per se blijvend, want er wordt eerst veel geëxperimenteerd. Dus
we hebben de tijd om dingen rustig te onderzoeken op merites en
geleidelijk een nieuw leven op te bouwen met elkaar. Neem die tijd vooral ook voor
jezelf.
Probeer niet krampachtig aan het oude vast te houden en het
nieuwe af te wijzen. Gooi ook niet in één keer al het oude weg om blindelings
in nieuwe ontwikkelingen mee te gaan.
Probeer te bepalen wat je
werkelijke waarden zijn, streef die na, kijk wie en wat daarbij past. Onderzoek voordelen
en nadelen van oud en nieuw, bepaal wat je per se wilt ervaren en kies daarvoor.
Volg daarin niet de massa, maar evenmin een kleine activistische of experimentele groep, maar stel je
eigen prioriteiten.
