In de kern zijn mensen liefdevolle, lichte, eeuwige
geestelijke wezens. Ze verzamelen echter een donkere modderlaag van angsten en oordelen rondom die kern. Je kunt door die modderlaag de kern van jezelf en van
anderen niet goed zien. Sterker nog, je kan gaan reageren vanuit die
modderlaag, vanuit je angsten en oordelen. Maar dat is dus niet een reactie
vanuit wie je werkelijk bent.
Wat er te doen is, is voor jezelf die modderlaag
van angsten en oordelen te verwijderen op een liefdevolle manier. Hoe meer je
de modder afwast en afpelt, des te meer ga je leven vanuit wie je
werkelijk bent. Je lichte kern schijnt dan door de modder heen.
Belangrijk is steeds de kern te blijven zien, dus
langs de modderlaag heen te kijken. Blijf die kern in jezelf zien, ook al heb je vanuit de modder gereageerd, vanuit je angsten en oordelen. Dat is
zelfvergeving, liefde voor je ware zelf. Doe dit ook voor anderen, blijf de kern zien, hun ware zelf, ook al
reageren ze vanuit de modderlaag, vanuit angst en oordeel. Dit is niet wie ze werkelijk zijn.
Vergeving
is niet anders dan de kern te blijven zien, het ware zelf, zelfs als mensen hun eigen kern
niet kunnen zien en reageren vanuit angst en oordeel. Zo open je in jezelf en anderen het vermogen de kern te zien en van daaruit te leven.
