Iedere uitspraak die je doet over een ander mens klopt al
bij voorbaat niet. Je kunt niet in andermans hoofd en hart kijken. Je weet niet
wat iemand bezielt als hij iets ‘goeds’ of iets ‘slechts’ doet. Want jij bent
degene die besluit iets als goed of slecht aan te merken, vanuit jouw manier
van denken. Elk oordeel is bij voorbaat al subjectief. Een mens oordeelt meestal op
gedrag, maar is onbekend met iemands motivatie, heeft geen idee van het
innerlijk van de ander.
In deze tijd van tegenstellingen is het goed om een besef
van niet weten in jezelf naar boven te halen. Want elke keer dat je een ander
oordeelt, kom je in jezelf in onvrede en pijn. Het is niet de ander die
lijden veroorzaakt, het is je oordelende geest die lijden
veroorzaakt. De strijd tussen mensen laat vooral de mentale staat
van oordeel zien, met als emotionele staat de pijn van haat en
slachtofferschap. De innerlijke vrede verdwijnt volledig.
Er is geen weg uit de ellende dan de weg naar binnen. De weg
naar binnen betekent vredig worden. Dat dat doe je door elk oordeel op wie dan
ook los te laten, vanuit het besef dat je helemaal niet kán oordelen. Laat de
behoefte aan oordelen los. Het is geen makkelijk proces, maar de enige weg naar vrede.
