Renée Merkestijn

Hoewel het goed is om kritisch te zijn naar wat er in de maatschappij gebeurt, is er een punt dat we regelmatig uit het oog verliezen. Namelijk dat de maatschappij een reflectie van onszelf is. Als je de maatschappij wilt veranderen, dien je jouw individuele manier van denken te veranderen.

Het is handig daartoe een vergelijking te trekken tussen hoe jij het zelf doet en hoe de maatschappij het doet. Ik neem als voorbeeld mijn vorige blogje over noodwetten en noodmaatregelen. Dan kun je je afvragen, waar gedragen we ons in het dagelijks leven net zoals die politici. Want die politici zijn een reflectie van onszelf, of we het nu leuk vinden of niet. 

Je kunt je afvragen, waar zijn wij als individueel mens steeds bezig met noodwetten en noodmaatregelen in ons dagelijkse leven? Waar benoemen we onze problemen als crisis, om vervolgens de regel ‘nood breekt wet’ te hanteren als het om onze idealen gaat om problemen op te lossen? Waar zijn we inconsequent in onze wetten (overtuigingen)? Waar proberen we anderen onze wetten (overtuigingen) op te dringen? Waar dwingen we onszelf en anderen tot pijn lijden vanwege een ongetoetst ideaal? Waar hebben we theoretische idealen en modellen (verwachtingen) die we niet eens waar kunnen maken? Waar rennen we zelf van crisis naar crisis als een kip zonder kop?

Dit kan een aanleiding zijn om je eigen overtuigingen eens onder de loep te nemen en de gevolgen die dit heeft voor je dagelijkse leven. Ook voor je maatschappelijke realiteit, want we dragen allemaal bij aan het geheel. Als je zaken ontdekt die erop lijken, kan je ze eerst eens in jezelf veranderen. Kijk je overtuigingen na, kloppen die eigenlijk wel of zijn het onpraktische idealen? Kijk of je met feiten werkt of met aannames? Kijk of je niet van mening verandert als het even makkelijker is dat zo te doen? 

 

 

 

Het is bijzonder te zien hoe ons kabinet haar beleid probeert door te zetten via noodwetten. Ofwel, het kan volgens de wet niet wat ze doen, dus schakelen ze de wet uit via een noodwet. Dit is alleen mogelijk als je elk probleem als crisis benoemt. Eerst waren er noodwetten in verband met corona, nu gaan ze die gebruiken in verband met klimaat en asielbeleid. Niet alleen boerenbedrijven, maar ook woonhuizen kunnen dan worden onteigend.

Een noodwet is niet anders het legaliseren van wetsoverschrijdingen door de overheid.

Politici nemen woorden in de mond als burgeroorlog. Woorden als: het gaat de burgers pijn doen, maar toch zetten we het door, het kan niet anders. Ze hebben de scenario’s al klaar om protesten te onderdrukken. Dat wordt allemaal openlijk gezegd, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Welbeschouwd is het dan geen burgeroorlog, maar gaat de overheid in oorlog met de eigen burgers. 

In een land waarin een overheid wetten overschrijdt om de burgers te dwingen, is het onprettig leven. De overheid baseert zich vooral op modellen die alleen in eigen kring worden besproken, dus een theoretische werkelijkheid. Ze maken plannen die politieke idealen vertegenwoordigen, maar niet goed getoetst zijn. Idealen die ook nog eens veranderen met de dag, als ze niet haalbaar blijken te zijn of problemen opleveren. Dan worden noodoplossingen verzonnen. We wilden bijvoorbeeld geen kolen meer stoken, maar nu de nood aan de man is, toch maar weer wel.  Dat is waar het toe leidt, als de werkelijkheid je theorie inhaalt.

We worden bestuurd door politici die van de ene crisis naar de andere rennen als kippen zonder kop. Politici die willen werken met noodwetten en noodoplossingen om hun theoretische model in te voeren en de burgers willen dwingen daaraan mee te doen. 

Het gevaar van dit soort idealistische politieke systemen kennen we allemaal. Het neigt dan dictatoriaal te worden, omdat het ideaal koste wat het kost moet worden doorgezet. 

 

 

  

Oorlog en strijd ontstaan alleen als je oorlog en strijd als oplossing voor je problemen ziet. We leven in een cultuur die daar precies zo tegenaan kijkt. Kijk maar eens hoeveel mensen vinden dat we in oorlog moeten met Rusland, of op zijn minst de oorlog in de Oekraïne moeten steunen. Die doen precies dat wat ze zeggen te veroordelen. Ze denken dat strijd en oorlog een oplossing zal bieden, net zoals de Russen en de Oekraïners dit denken. Bijna het hele westen denkt zo.

Eén manier om strijd en oorlog voort te zetten, is te beweren dat het helaas niet anders kan, omdat een bepaalde slechterik ons daartoe dwingt. Of door te beweren dat als je niet terugvecht, die ander je te grazen zal nemen. Het idee is kortom dat je kwaad met kwaad moet vergelden om het kwaad te vernietigen. Maar in werkelijkheid ga je in het kwaad mee, want je doet precies datgene wat je beweert niet te willen.

Je kunt ook je kop in het zand steken, door te zeggen dat je geen macht hebt er iets tegen doen. Dan zie je het als een strijd of oorlog tussen jezelf en de wereld en denkt bij voorbaat dat je hebt verloren. Dan geef je het op, stap je in de slachtofferrol, zoekt geen oplossing. In wezen is het een passieve acceptatie van strijd en oorlog.  

Het is onze cultuur. Kijk alleen maar eens naar ons amusement, alle oorlogsfilms of andere goed-en-kwaad films. Die verheerlijken oorlog en strijd. We verheerlijken de helden, verfoeien de slechteriken, lijden mee met de slachtoffers. Kijk ook eens naar onze spelletjes gebaseerd op het vernietigen van anderen vanuit het goed-en-kwaad idee. Onze geest gaat er helemaal in op. Energetisch is het zo, dat waar je aandacht aan geeft dat groeit. Dus hoe meer je je geest voedt met dualistische rommel, hoe meer je gaat geloven dat dit de enige weg is. Dan maak je het deel van jouw gedachtengoed en versterkt de oorlogscultuur.

Verandering kan alleen plaatsvinden als je oorlog en strijd op geen enkele manier meer accepteert, ondersteunt, goedpraat of over je heen laat komen. Dat is de eerste stap, je culturele conditionering tot strijd en oorlog los zien te laten.

De betere wereld ontstaat alleen als je liefde, vrede en samenwerking als de enige oplossing ziet om problemen op te lossen. Dat zal oefenen zijn, want we hebben dit niet geleerd. Het is echter de enige weg, als je vrede wilt.

 

 

 

 

 

De egostem is de negatieve stem in jezelf, het zelfoordeel. Om geloofwaardig te zijn, neemt het ego in je fantasie vaak de vorm aan van iemand anders die kritiek op je levert. Je denkt bijvoorbeeld, ik heb mijn auto nog niet gewassen. Vervolgens fantaseert het ego dat andere mensen je er op aankijken of er iets van zullen zeggen. Dit zijn onbewuste processen, waarin je wel meegezogen kan worden. Het ego heeft continu kritiek op je, maar verbergt dit voor je, door net te doen alsof andere mensen kritiek op je hebben. Je gaat je vervolgens rot voelen over jezelf.

Wat je denkt, dus ook wat je ego denkt en fantaseert, bewust of onbewust, zal uiteindelijk realiteit gaan worden. De wereld reflecteert  na enige tijd je innerlijke mentale staat. Je trekt in dit voorbeeld mensen aandie daadwerkelijk zullen zeggen dat je je auto wel eens mag wassen, of die op andere zaken kritiek op je hebben. Het is echt geworden, mensen hebben dan inderdaad kritiek op je, maar je hebt het aangetrokken. De bron van die kritische mensen is je ego, die creëert namelijk zowel innerlijk als uiterlijk negatieve vormen in je leven. Maar je hebt ook het vermogen positief te denken en positieve vormen te creëren in je leven. Gedachtenvormen worden uiteindelijk fysieke vormen. 

Het heeft geen zin boos of verdrietig te worden vanwege de kritische mensen in je leven, want het wordt in je hoofd gecreëerd. Probeer in plaats daarvan de egostem in eigen hoofd in de gaten te houden. Onderzoek wat het ego allemaal voor kritische dingen je zegt, allemaal fantaseert over wat anderen kunnen zeggen. Pak het bij de bron aan, accepteer deze egogedachten en egofantasieën niet meer. Lach erom, zoals je lacht om een nachtmerrie.

Geef jezelf liever een schouderklopje of een compliment. Dan zal de kritiek zich niet meer manifesteren in je leven, maar de schouderklopjes en complimenten.

 

 

 

De medische encyclopedie bevat steeds meer ziektes en details over ziektes. De DSM breidt zich voortdurend uit met nieuwe mentale problemen. De wetenschap ontdekt steeds nieuwe virussen en bacteriën die problemen kunnen geven.

De rationele linkerhersenhelft houdt zich graag bezig met details en met het benoemen van de gevonden details. Hiermee denkt het problemen te kunnen begrijpen en oplossen. Voor elk gevonden detail wordt vervolgens een gedetailleerde oplossing bedacht, het aantal medicijnen en behandelingsmethoden breidt zich daardoor net zo goed steeds verder uit.

De vraag is alleen, wat is de kern van al die ziekten en mentale problemen en van onze vatbaarheid voor al die virussen en bacteriën? Kunnen al die details niet wijzen op iets overkoepelends?

Door mijn ervaringen als healer en coach en door alles wat ik leerde over psyche en spirit, heb ik gemerkt dat er maar één oorzaak is voor alle verstoringen van het evenwicht in lichaam en geest Dat is het gebrek aan liefde. Gebrek aan liefde voor jezelf, voor anderen en voor de wereld.  Alle ziektenamen zijn slechts namen voor de diverse vormen die dit gebrek aan liefde kan aannemen.

De meeste mensen worstelen met een gebrek aan liefde. Dit zorgt ervoor dat ze slecht voor zichzelf zorgen. Als je niet van jezelf houdt, leef je ongezond, ervaar je veel stress, accepteer je liefdeloos gedrag naar jou toe van anderen en gedraag je je ook liefdeloos naar anderen. Anderen hebben dit probleem ook en kunnen ook liefdeloos worden naar jou toe. Hierdoor wordt je gezondheid zowel fysiek als geestelijk ondermijnd, wordt iedereen vatbaarder voor ziekte.

Om te genezen dien je van welke fysieke of mentale ziekte dan ook, dien je jezelf af te vragen, waar ervaar ik een gebrek aan liefde? Waar zorg ik niet goed voor mezelf? Waar eet of drink ik niet gezond? Waar zit ik teveel binnen? Waar doe ik werk dat me niet bevalt? Waar doe ik lelijk tegen mezelf en anderen? Waar loop ik te stressen? 

Je hoeft je niet het slachtoffer te voelen van ziektes, want meer liefde geven aan jezelf en anderen en de wereld is altijd mogelijk. Je hoeft niet zozeer bezig te gaan met de details van je ziekte. Pak vooral de kern aan. Breid liefde uit in je leven op alle mogelijke manieren.

Heel veel oplossingen die we verzinnen in verband met klimaat en milieu etc. blijken slechts een verschuiving van het probleem te geven. Even wat voorbeelden:

• We halen geen kolen en gas meer uit de grond, maar andere zeldzame grondstoffen voor onze zonnepanelen, windmolens en elektrische auto’s. Dus het probleem is niet opgelost maar verschoven. Er is trouwens nog steeds kolen en gas nodig om die dingen in bedrijf te houden.
• We houden met die zonnepanelen, windmolens en elektrische auto’s het probleem van afval. In plaats van afval type A hebben we alleen afval type B, dus het probleem is niet opgelost maar verschoven.
• Als we ons afval wederom afvoeren naar arme landen, zoals we vaak deden en doen, hebben we het probleem wederom verschoven.
• Met CO2 net zo. Boeren mogen niet bij kwetsbare natuur komen. Waar dan? Als je zou zeggen elders in het land, laat je de druk op toch al ongezonde gebieden oplopen, ofwel verschuif je het probleem en lost het niet op.
• Als je zegt alle boeren onteigenen en allemaal weg, zodat we in Nederland minder uitstoot hebben, nemen boeren elders in de wereld de productie over. CO2 uitstoot blijft netto gelijk. Probleem is daarmee slechts verschoven.
• Daarbij, we moeten meer importeren, het risico kennen we door de oorlog uit ervaring. Plus we hebben minder controle op hoe gezond die producten zijn dan nu.
• Het kopen/verkopen van emissies in bijv. de industrie is ook verschuiven, A doet minder, maar B neemt het over, netto is er niets veranderd, het is schuiven.

Het schuiven is misschien leuk voor de productie en handel, maar we zijn geld aan het uitgeven voor zaken die geen werkelijke oplossing geven. Oplossingen zitten als vanouds alleen maar in ons verbruik minderen en het in hergebruik nemen van dat wat er is. Ofwel een circulaire economie in plaats van een groei-economie.

Het is de verplichte groei in de economie, sinds we de goudstandaard hebben losgelaten, die het probleem mede in stand houdt. Alle geld is schuld waarover rente moet worden betaald en is niet gedekt. We leven sinds de jaren zeventig op een creditcard. Het steeds maar weer extra geld/schuld creëren door banken om de economie te stutten, is net zo goed het verschuiven van het probleem, namelijk tekorten van het heden naar tekorten in de toekomst. Maar om onze oplopende schulden te blijven betalen moeten we steeds maar weer nieuwe dingen produceren, zelfs dingen die we niet nodig hebben.

Hoe kan je het dan anders doen, in ieder geval persoonlijk, maar ook maatschappelijk?

• Maak geen onnodige schulden, want uiteindelijk gaat leven op krediet fout.
• Wees selectiever in wat je koopt aan voeding of kweek het zoveel mogelijk zelf. 
• Doe aan hergebruik, ruil en repareer spullen in plaats van alles nieuw te kopen.
• Kijk naar mogelijkheden tot gezamenlijk gebruik.
• Beperk je energiegebruik in huis en vervoer, vergelijk alternatieven goed.

Kijk vooral of je het probleem niet ongemerkt verschuift.

 

 

 

 

 

 

Dwang komt voort uit het opdringen van het eigen wereldbeeld aan andere mensen met als doel de eigen identiteit te beschermen of versterken. Dwingelanden vinden  dat ze met hun visie de wereld kunnen redden. Dwang heeft in hun ogen een goede reden, het is voor je eigen bestwil. Pus veronderstelt dat die ander niet weet hoe het moet.

Dit is in wezen de manier waarop dominante ouders met  kinderen omgaan: doe dit wel, doe dit niet, als je niet luistert krijg je straf. Het is gebaseerd op ongelijkwaardige ouder-kind relaties en vertegenwoordigt de visie van het ego. ‘Ik ben groot en jij bent klein’, zoals Calimero zei. En nee, het is inderdaad niet eerlijk.

Het probleem is dat veel mensen onder dwang reageren als een klein kind. Je hebt als kind maar een paar opties: gehoorzaam zijn en tegen jezelf ingaan, ongehoorzaam zijn en bestraft worden,  het stiekem anders doen met alle spanning van dien.

Als het kind vraagt waarom iets moet, is het antwoord van een dwingeland meestal: ‘omdat ik het zeg, omdat het goed voor je is’. Discussie gesloten. Of in gesprekken worden andere vormen van dwang uitgeoefend, zoals overrulen, beweren dat de ander dom of gek is, dreigen, straffen, manipuleren, zoete broodjes bakken, persoonlijke aanvallen, verwijten, woede-aanvallen, schuldgevoelens en schaamtegevoelens opwekken, vertellen hoe verdrietig je die dwingeland maakt, hoe je anderen kwaad doet, etc. Dit gebeurt persoonlijke en het collectieve leven vaak nog steeds als je allang volwassen bent. Veel openbare instanties gebruiken dit model.

Dwang kent twee partijen, de dwingeland en de meegaande. In taal van de transactionele analyse, kritische ouder en aangepaste (of rebelse) kind. Dit betekent dat de volwassen positie in beide personen uitgeschakeld is. In spirituele termen, het ego ziet in de ander het ego en gaat aanvallen en verdedigen om het eigen ego te beschermen.

Hoe stap je hier uit? Dit kan alleen als je het oude patroon van dwang-gehoorzaamheid innerlijk loslaat. Kies voor jouw eigen weg in vrede en vrijheid en gun dat ook anderen. Onderzoek je eigen patronen. Waarom wil je dat anderen doen wat jij wilt? Waarom wil je doen wat anderen van jou willen? Dat zijn de twee kanten van dezelfde medaille. Pas als je innerlijk verandert, ga je  anders reageren. 

Let op je innerlijke reacties. Als iemand je dwingt en je pissig of juist dociel reageert, geef je de ander macht over jouzelf. Je zit in de kindpositie en ziet de ander teveel als machtige ouder, die het beter weet dan jij. Als jij iemand wilt dwingen, (eventueel in reactie op andermans dwang), zit je in de ouderpositie en ziet die ander als kind dat het allemaal niet weet. In beide gevallen is het ego aan het woord, wordt ego-identiteit ontleend aan visies.

Het ego heeft moeite met principes van vrede en vrijheid. Vrijheid is in de ogen van het ego een groot gevaar (visie dwingeland) en moet bedwongen worden. In de visie van het gehoorzame kind is vrijheid in gevaar en willen anderen hem bedwingen. Vanuit het ego bezien is dit beiden waar, dit is wat het ego ook doet.

Het ego ziet niet dat als gewoon jezelf bent en de ander dat net zo goed gunt, er vrijheid is voor allebei. Dan hoef je de strijd niet aan. Je kunt praten over visies, zonder dat je per se die ander wilt overtuigen van en dwingen tot jouw wereldbeeld.. Agree to disagree is een volwassen optie, die het ego vaak over het hoofd ziet. Daarmee is er gelijk vrede, want elke vorm van dwang valt weg. Uiteindelijk willen alle mensen vooral vrede en vrijheid en dat kan alleen als je elke vorm van dwang-gehoorzaamheid loslaat. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met de stijgende kosten van levensonderhoud en dreigende tekorten is het handig je voorzorgsmaatregelen te nemen. Houd rekening met tijdelijke verstoringen zoals stroomuitval of tijdelijk uitverkocht zijn van bepaalde producten.

Verwarming: 

Wees niet alleen afhankelijk van je CV-ketel voor verwarming, of van je energieleverancier voor elektra voor verwarming en bijverwarming. Zorg dat je flexibel bent. Denk eens aan:

Een petroleumkachel of houtkachel of butagaskacheltje om je huiskamer te verwarmen. Met de huidige gasprijzen zijn dit alternatieven geworden die financieel de moeite waard kunnen zijn.

Een infraroodpaneel voor bij je bureau, zodat je niet je niet je hele huis hoeft te verwarmen als je ergens werkt. Straalkacheltjes of olieradiatoren kan ook, maar die zijn verbruiken meer stroom en zijn meer geschikt voor het opwarmen van kleine kamers.

Vergeet niet eenvoudige zaken als een warme deken of warme kleding, of een ouderwetse kruik  of kersenpitten. Je hebt ook folie om je warm te houden, zoals ze voor EHBO gebruiken. 

Koken:

Zorg dat je alternatieven hebt voor op gas koken of elektrisch koken. Denk eens aan een butagas-stelletje of een barbecue met kolen.

Water:

Je kunt water verkrijgen uit een regenton.  Dit water is geschikt voor je planten, maar ook om je wc mee door te spoelen.

In nood kan je met emmers water opvangen als het regent. Je kunt in je regenpijp een tussenstuk monteren die je kan afdoppen. Je kunt de dop tijdelijk verwijderen om water op te vangen.

Er zijn draagbare waterfilters te koop, die worden gebruikt op overlevingstochten. Dan kan je water uit elke bron zuiveren als de nood aan de man is, dus ook regenwater.

Drinkwater uit de kraan kan je in jerrycans opslaan, maar de houdbaarheid is beperkt. Dus vervang dit water regelmatig.

Voeding:

Het mooiste is als je een tuin hebt, waarin je jouw eigen aardappelen, groenten en fruit kan kweken. Maar een bak op je balkon kan ook aardig wat opleveren. Zorg dat je het hele jaar vers eten kweekt, niet alleen in de zomermaanden. Denk aan kolen of aardperen voor in de wintermaanden.

Veel van je eigen groenten (of gekochte groenten) kan je invriezen, maar als er een stroomstoring krijgt, gaat het kapot. Denk aan ouderwetse manieren van bewaren, zoals wecken, inmaken, drogen, op zuur zetten, inkuilen.

Denk aan proteïnen, vlees, eieren, noten. Eieren kan je prima inmaken. 

In de winter kan je in huis kiemzaden kweken en kruiden, soms is daar  een speciale lamp voor nodig.

Om te koken of bakken is olie het handigste qua opslag. Olie blijft langer goed dan boter.

Zorg dat je een flinke voorraad hebt van houdbare voedingswaren. Denk aan droog spul als macaroni, blikken en potten groenten, vis en vlees, suiker en zout.

Zorg ook dat je bijvoorbeeld meel hebt om brood van te maken, doe dit wel in een goed afsluitbare doos.

Als je wat ruimte hebt in je tuin, kan je kippen nemen. Dat is wel een investering, maar je hebt er jarenlang plezier van.

Vergeet vooral ook niet het eten voor je huisdieren.

Verlichting:

Er zijn apparaten die bestaan uit een zonnepaneel, batterij en vier Led-lampen. Je laadt de batterij in het zonnetje op. Daarna heb je niet alleen verlichting, maar je kunt ook je telefoon of e-reader opladen.

Er zijn generatoren die stroom genereren, maar die zijn behoorlijk aan de prijs. Plus je hebt er diesel voor nodig, wat ook niet echt goedkoop is. Dus voor de meeste mensen niet de eerste optie.

Houd altijd aanstekers, lucifers en kaarsen achter de hand, of gebruik oplaadbare LED lampen.

Benzine of diesel:

Zorg dat je in ieder geval een jerrycan achter de hand hebt voor noodgevallen. Denk aan risico is op brand, dus jerrycans niet in huis opslaan.

Geld:

Zorg dat je altijd wat cashgeld achter de hand hebt, voor het geval er een stroomstoring komt.

Denk ook aan alternatieven zoals gouden of zilveren munten, die je relatief makkelijk kan inwisselen tegen geld.  

Denk ook aan dingen die je kan ruilen, vooral als er bepaalde zaken zijn die je niet zelf hebt of zelf kan maken. 

Misschien zijn er dingen die je kan doen of maken om te ruilen. Zorg wel dat je daarvoor de spullen in huis hebt.

Overige zaken:

Denk aan medicijnen, supplementen, etc. die je nodig mocht hebben. Kijk je verbanddoos eens na.

Houd wc-papier op voorraad, denk ook aan alternatieven. Er zijn van die reuzenrollen keukenpapier verkrijgbaar die erg goedkoop zijn. Ook kan je in nood oude kranten gebruiken of uitspoelbare oude katoenen doeken.

Bij stroomstoring kan je geen dingen meer op internet terugvinden. Zorg dat je boeken in huis hebt met belangrijke informatie of draai informatie uit. Denk aan je adressenboekje op papier, zorg dat je mensen weet te bereiken.

Het is handig om lokale winkels en boeren regelmatig te bezoeken, zodat ze je kennen. 

Zorg dat je wat klusdingen op voorraad hebt, zodat je kleine reparaties kunt uitvoeren. Zorg dat je papier en pennen op voorraad hebt. Allerlei zaken dus, die je mogelijk nodig hebt als je even niet kunt winkelen.



Er zijn vast veel meer zaken te noemen. Maar het geeft je in ieder geval een idee.

 

 

 

 

 

 

 

 

In een duale wereld wordt het spelletje ‘verdeel en heers’ steeds opnieuw gespeeld. Je kunt het ook noemen: ‘twee honden vechten om een been, de derde gaat er gauw mee heen’. In Jip en Janneke taal heet dit opstoken of ophitsen.

Als je macht hebt en wilt behouden, is het handig om andere mensen tegen elkaar uit te spelen. Dan blijf je zelf uit beeld. Je laat mensen letterlijk met elkaar vechten en als ze niet opletten pak je hen de buit af. Je laat degenen die vechten moe, angstig, ziek en berooid achter, wat ze nog vatbaarder maakt voor verdeel en heers spelletjes.

De machtige partijen promoten via politiek en mediasystemen deze verdeel en heers manier van denken. Zij verdelen mensen voortdurend in voor- en tegenstanders, de goeden en de slechten. Zij reduceren mensen tot vechtende honden. Maar terwijl mensen druk aan het vechten zijn, halen zij de maatschappelijke buit binnen.

Dit heeft een energetische en spirituele kant. Je gebruikt als je je laat ophitsen vooral haat en strijd, dus verkeert in lage en donkere energie. Die energie kan je niet meer voor eenheid en liefde inzetten, deze energie wordt minder bereikbaar voor je. Je energetische frequentie gaat omlaag. Spiritueel functioneer je alleen nog op een niveau van lijden, angst en oordeel. Daarmee ben je ook weer vatbaarder voor het verdeel en heers spel.

Dus laat je niet verdelen, laat niemand over jou heersen door jouw angsten en oordelen te bespelen. Bekijk alle mensen als medemens, niet als vijand. Kijk kritisch naar wat politici en media vertellen. Als ze verdeling benadrukken of prediken, weet je dat het spel verdeel en heers wordt gespeeld. Daar kan je nee tegen zeggen. 

 

 

Je innerlijke commentaarstem kan je vergelijken met een opgenomen bandje, dat zich steeds opnieuw afspeelt in je hoofd. Het bandje ontstaat omdat aan elke waarneming een interpretatie wordt geplakt, plus allerlei associaties. Dat bandje bevat veel informatie die wordt overgenomen van andere mensen. Uit opvoeding, scholing, nieuws, reclame, gesprekken, social media, propaganda.  Daarmee wordt jouw bandje geprogrammeerd en daarna ga je steeds op de herhaalknop drukken.

Een simpel voorbeeld. Je ziet een kastje in je huis. Meteen gaat je 'bandje kastje’ draaien. Bij een bepaalde opvoeding kan dit zijn: Dat kastje is voor spullen, waar ik er niet teveel van moet hebben, want dat is materialistisch.  Het kastje moet mooi en degelijk zijn en moet passen bij mijn interieur. Ik moet dat kastje elke week schoonhouden, want mijn huis moet schoon zijn.

Vervolgens doe je onbewust een check in je hoofd, past dat kastje bij mijn bandje? Als dat zo is, voel je je goed. Maar o wee als je een afwijking constateert, dan voel je je rot. Dan wordt de commentaarstem kritisch. Je vindt dat je teveel spullen hebt, dat het kastje niet mooi of degelijk is, dat het niet past bij je interieur, dat er stof op ligt en je deze week niet schoongemaakt hebt.

Dit zet je vervolgens aan tot corrigerend gedrag. Dan ga je het kastje uitruimen of schoonmaken, of gaat een ander kastje kopen. Je wilt dat nare gevoel dat je bandje, de waarneming en interpretatie ervan, opriep kwijt. Dus je gedrag wordt bepaald door je bandje.

Het opnemen en afspelen van je bandjes gaat continu door, meestal volkomen onbewust. Daar zit de bottleneck. Je brein komt steeds voller te zitten met informatie waar je niet eens over nagedacht hebt. Die soms helemaal niet prettig is voor je. Je hebt niet geleerd op de wissenknop te drukken.

Probeer eens te onderzoeken wat de inhoud van je verschillende bandjes is. Wees kritisch naar de inhoud. In het voorbeeld van 'bandje kastje' kan je je afvragen, is dat kastje eigenlijk wel lelijk? Heb ik misschien een smaakidee op mijn bandje  gezet dat van familie komt of is ingegeven is door reclame? Als je die opname niet wilt, als deze je onnodig ongelukkig maakt, druk je op de wissenknop. Die wissenknop gebruik je vooral voor angstige en oordelende opnames. Dat kan letterlijk door tegen jezelf te zeggen, ik wil die opname niet meer, wissen!

Let goed op bij alles wat je wordt verteld door mensen, live of via media, want hiermee wordt je bandje opgenomen. Dat wordt later automatisch afgespeeld, inclusief alle associaties van die mensen. Druk eens op de wissenknop, zodra iemand iets vertelt dat angstige of oordelende associaties koppelt aan een bepaald begrip. Dat is heel handig met bijvoorbeeld roddels. Dat programmeert je 'bandje persoon X' op een onprettige manier. Druk op de wissenknop. Zeg of denk: Dank je, maar dat zie ik anders. Of dank je, dat is niet mijn eigen ervaring met die persoon, ik wis die informatie.

Onze bandjes worden ook collectief geprogrammeerd via nieuws en sociale media. Een recent voorbeeld is het virus. Door de voortdurende herhalingen van alle informatie, wordt ons bandje ‘virus’ gecreëerd of aangepast. Wees kritisch naar de inhoud. Druk vooral  de wissenknop als het om angstige en oordelende opnames gaat. Dat zijn er nogal wat als het om 'bandje virus' gaat. Je ziet onder meer dat corona-angsten ten onrechte aan verkoudheidsvirussen worden gekoppeld, terwijl die associatie niet klopt. Die kan je wissen. 

De inhoud van je brein is vaak een gigantische wirwar van opnames. Je brein is als een enorme computer, die eens flink opgeschoond moet worden. Dus wis negatieve informatie zodra je die ontdekt, zodra dat bandje het afspeelt voor jou. Ofwel, zodra het bij je bovenkomt.

Druk ook vaker de wissenknop als je informatie krijgt die niet prettig is, oordelend of angstig. Zorg dat die niet eens opgeslagen wordt. Druk meteen op de wissenknop!

Ik kreeg de volgende blogvraag. ‘Ik kan de eenheid en bezieling meestal sterk voelen. De vernietigende tendensen in de wereld komen echter hard bij me binnen. Hierdoor voel ik me soms minder met mensen verbonden en heb de neiging me terug te trekken, wat in mijn ogen ook een vorm van afscheiding is. Hoe kan ik de verbinding blijven ondanks alles wat nu gebeurt? Hoe kan ik een bijdrage aan de wereld zijn?'

De spirituele eenheid is altijd aanwezig, is te ervaren op ieder moment. Alle bewustzijn komt voort uit één bron, blijft daarmee en met elkaar verbonden. Vergelijk het met het ontstaan van het menselijk lichaam. Uit één (bron-)cel komen alle verschillende lichaamscellen voort, longcellen, hartcellen, etc. Allemaal uniek, maar allemaal deel van het lichaam en onderling verbonden en iedere cel levert zijn unieke bijdrage aan het geheel.

De eenheid kan je nooit verliezen, je kunt deze alleen vergeten. Dat vergeten wordt maya genoemd, de illusie van afscheiding. De illusie geeft het egoïsche denken: ‘Ik ben hier, al het andere is daar. Ik ben alleen en kwetsbaar en moet overleven in een onherbergzame en gevaarlijke wereld.’ Dit geeft enerzijds handelen uit eigenbelang om geluk te vinden via die buitenwereld en anderzijds het bestrijden van vermeende vijanden. Het ego identificeert zich met het lichaam en dat lichaam moet overleven, desnoods ten koste van andere lichamen. Dit is de vernietigende tendens van het ego. Door te vernietigen, houdt het ego de illusie van afscheiding in stand en de eenheid op afstand.

De eenheid is onze geestelijke realiteit, afscheiding is de illusie. Maar het ego benoemt de illusie als realiteit, die draait het om. Hij blijft bezig met eigenbelang, blijft de ander als vijand zien, blijft in de illusie verkeren. In wezen maakt hij zichzelf voortdurend doodongelukkig, maar benoemt dit als zijn streven naar geluk. Eenheid en afscheiding zijn twee wereldbeelden die haaks op elkaar staan, elkaar uitsluiten. Als je afscheiding ziet, vergeet je de eenheid. Als je  de eenheid ziet, vergeet je de afscheiding.

Vernietiging is in wezen het ego in volle werking. Het ego waant zich onveilig en ongelukkig door de ander en handelt daarnaar. Zodra je andermans egoïsche denken en handelen als realiteit gaat zien, kom je zelf in het egoïsche denken terecht en voel je je zelf ook onveilig en ongelukkig. 

De eerste stap naar verbinding is inzien dat je ongemerkt bent gaan geloven dat de illusie van afscheiding echt is. Je gelooft eigenlijk dat je bewustzijn kan worden vernietigd, dat de eenheid kan worden vernietigd. Dat merk je meteen aan hoe je je voelt, dan gaat je energie omlaag. Probeer dan door de illusie heen te prikken. 

Als dat moeilijk voor je is, kan je met mededogen proberen te kijken naar vernietigend gedrag. Als mensen zich vernietigend gedragen, zijn ze totaal in de illusie verstrikt geraakt. Ze zijn continu bang, boos en eenzaam, zijn continu op zoek naar geluk buiten zich, zijn continu in strijd gewikkeld. Het is een afschuwelijke manier van leven en het is niet eens nodig. Ze komen ook voortdurend mensen tegen die net zo denken, zijn voortdurend in gevecht. Het is dan net alsof er geen andere uitweg is dan aanvallen. Die mensen kunnen wel wat mededogen gebruiken. 

Er wordt wel eens gezegd, mensen handelen uit liefde, zo niet, dan is het een vraag om liefde. Stuur deze mensen positieve energie op wat voor manier ook, door meditatie of gebed of positieve wensen of woorden. Op die manier herinner je deze mensen aan hun ware natuur, maar jezelf net zo goed. Wat je geeft, ontvang je namelijk ook.

Besef daarnaast dat door dit lijden mensen uiteindelijk wel zullen beseffen dat er een betere manier moet zijn. Dan gaan ze op zoek naar de eenheid, in plaats van de illusie van afscheiding te versterken. Dan veranderen ze hun manier van denken en uiteindelijk hun gedrag. 

Over het terugtrekken. Het ego staat graag meteen klaar met een negatief oordeel op jouzelf, hij valt graag jou en daarmee de eenheid aan, want dat bewustzijn ziet hij als concurrent. Het ego ondermijnt zo je zelfliefde en innerlijke vrede en brengt je terug in vergetelheid. 

Het is oké om wat afstand te nemen van mensen die bijna helemaal vanuit het ego leven. Kijk er ‘langsheen’ met mededogen; heb er geen oordeel op,en wees er evenmin bang voor, ga er niet in mee en ga er niet mee in de clinch. Neem het ego waar en besef steeds dat egogedrag ontstaat vanuit een illusionair wereldbeeld.

Als mensen vanuit dat ego jou regelmatig aanvallen, kan je beter afstand nemen. Want uiteindelijk gaat het om kiezen voor vrede. Je hoeft je op geen enkele wijze te verbinden met andermans ego, want het ego is illusie, dus dat is geen werkelijke verbinding. Het gaat om de verbinding met iemands ware aard, die te blijven zien, ook al zien mensen die zelf niet.

Blijf vriendelijk en richt je aandacht vooral op een vrediger manier van denken en leven. Daarmee trek je vrediger mensen en situaties in je leven, dat breidt zich dan uit. Hiermee wordt het eenheidsbewustzijn gevoed, daarmee ben je meteen ook weer de bijdrage die je wilt zijn.

 

We zijn vergeten dat we met zijn allen één bewustzijn zijn, dat we allemaal facetten van dat éne bewustzijn zijn. Omdat we dit vergeten zijn, streven we vaak naar eenheid en willen dit met allerlei middelen bewerkstelligen. Sommige mensen gaan zover, dat ze zelfs chips in mensen willen implanteren, om die eenheid te bewerkstelligen. Die mensen zijn simpelweg vergeten, dat het streven helemaal niet nodig is, dat we al één zijn. Het enige wat je hoeft te doen, is je de eenheid weer te herinneren. Te stoppen met overal alleen maar gebrek aan eenheid te zien.

We zijn teveel op individuele verschillen gericht en zijn individuele vrijheid als aantasting van de eenheid gaan zien. Iedereen heeft echter gewoonweg zijn aandeel in het totale bewustzijn. Er is maar één essentieel verschil en dat zit in hoe je tegen de wereld aankijkt. Je kunt leven vanuit het besef van eenheid, of leven vanuit het idee dat er geen eenheid is. Dit laatste is de illusie van het ego, die voortdurend de daaruit ontstane angsten en oordelen op de wereld projecteert.

Het is het ego dat continu gelooft dat verschillen gevaarlijk zijn en die verschillen en daarmee eigenlijk de individuele mens aanvalt in naam van een toekomstige eenheid. Het ego verkeert in vergetelheid. Je kunt naar zijn stem luisteren, of het negeren en gaan inzien dat er in werkelijkheid al eenheid is. Dat je niets hoeft te doen, js slechts de eenheid herinneren.

In de wetenschap ontwikkelt men een theorie en probeert deze te bewijzen. Als dit lukt is dit de nieuwste wetenschappelijke visie. Totdat er nieuwe feiten en inzichten komen, waardoor men een nieuwe theorie ontwikkelt en wederom probeert te bewijzen. Dit betekent dat de wetenschappelijke waarheid altijd aan verandering onderhevig is. Elke conclusie is een tijdelijke conclusie.

Dit heeft te maken met onze vooral rationele, analytische, deducerende aanpak. De linkerhersenhelft is altijd aan het graven, probeert in en via alle details het geheel te ontwaren. Maar je komt altijd weer nieuwe details tegen, die je niet hebt geïntegreerd in het geheel. Ergo, met onze rationele hersenhelft is het lastig het geheel te kennen.

We zijn als gewoon mens of als wetenschapper geneigd via ratio, analyse en deductie de waarheid te willen vinden. We trekken een conclusie, maar zullen deze altijd ergens in de toekomst bij moeten stellen. Want onze linkerhersenhelft heeft geen zicht op het geheel. Tegelijkertijd zijn wij en ook wetenschappers geneigd die tijdelijke waarheid als dé enige waarheid te willen zien, want dat geeft houvast.

Zolang wijzelf en zolang wetenschap weinig gebruik maken van de rechterhersenhelft, die het geheel wel kan kennen, blijven we verdwalen in beperkte en daardoor vaak beperkende theorieën over het bestaan. Dan blijven we verdwalen in details. De rechterhersenhelft heeft een alomvattende kijk op zaken, alles is inbegrepen, zelfs paradoxen.

Laat je niet afleiden door de theorieën die slechts ontstaan vanuit ratio, analyse en deductie, welke uit details een conclusie wilden destilleren. De waarheid is inclusief, alles wat bestaat is waar. Ook dingen waarvan je linkerhersenhelft besluit dat het niet waar kan zijn. Dit is mede waar ze in spirituele visies naar verwijzen als ze het hebben over totale acceptatie. Zolang je delen buitensluit, details bekijkt, delen van jezelf niet leuk of onwaar vindt, delen van de ander niet leuk of onwaar vindt, sluit je je af van het geheel. Je scheidt je hiermee geestelijk af van alles wat is.

Probeer als oefening alles wat bestaat als waarheid te zien. Je linkerhersenhelft zal meteen in protest komen en het ene willen accepteren en het andere willen buitensluiten. Zo kom je  meteen je aannames tegen, de tijdelijk theorieën die je linkerhersenhelft heeft geconstrueerd vanuit details. En welke details je nog niet hebt geïntegreerd in je geest.

 

 

 

De term fascisme wordt vaak gebruikt, maar weinig mensen weten wat het inhoudt. Hier een samenvatting van Historiek en van Wikipedia.

Fascisme is een politieke ideologie. Ze wilt de samenleving na een periode van verval terugbrengen in de staat van orde. Die orde is autoritair, alle mensen worden onder leiding geplaatst, uiteindelijk onder één leider. Het is een politieke dictatuur. Het fascisme streeft naar de controle van het gehele maatschappelijke leven, inclusief bedrijven en sociale en culturele organisaties.De staatsinrichting dient voor fascisten vaak corporatistisch te zijn, waarbij zowel de bedrijfsleiding als de werknemers dienen te werken volgens de politieke richtlijnen van de heerser(s).

Fascisme streeft naar de nieuwe mens. Het leven van deze nieuwe mens wordt in dienst van het belang van de staat gesteld. Dus niet in het belang van individuen, niet het belang van jezelf of anderen, maar het belang de staat is waar het om gaat. De mens is slechts een radertje in het geheel en als individu niet van belang. Fascisten zijn daarom ook tegen democratie en vrijheid van meningsuiting, de bevolking heeft geen stem, moet worden geleid, al zullen ze de democratie tijdelijk gebruiken om de leiding te nemen.

Deze politieke verandering moet liefst snel plaatsvinden, alles is toegestaan voor dat hogere doel. Propaganda, indoctrinatie, geweld en censuur zijn akkoord in het fascisme, het mag allemaal, want de staat is in deze visie belangrijker dan de mens.

Wat mij zorgen baart is dat veel grote wereldwijde organisaties dit gedachtengoed lijken te steunen. Het verschil is, dat het nu niet meer om de natiestaat gaat, maar om de gehele wereld als één grote natiestaat. Men streeft een wereldregering na. Je ziet steeds meer macht naar een kleine groep mensen worden verplaatst, die besluiten gaan nemen over alles in de samenleving. Ze schuwen niet middelen te gebruiken die niet in een democratie en niet in een empatische en vrije  samenleving passen. 

De spirituele en materiële visie op het leven staan lijnrecht tegenover elkaar. De kip en het ei vraag.

• Spiritueel gezien is bewustzijn de oorzaak van materie, bewustzijn is oneindig en materie eindig. Je lichaam kan sterven, maar je bewustzijn niet.
• In de materiële visie is materie de oorzaak van materie en is bewustzijn eindig.  In die visie sterft je bewustzijn als je lichaam sterft.
  

De wetenschap gaat uit van de materiële visie. Die probeert de oorzaak van bewustzijn in de materie te vinden. Maar als materie een gevolg is, is de oorzaakis daar niet te vinden. Vergelijk het met een bal gooien. Als je alleen de bal en diens bewegingen onderzoekt, maar niet de oorzaak van die beweging, de mens die de bal gooit, kom je er niet uit. Zonder bewustzijn zou er alleen toevallige beweging van ballen zijn en is bewustzijn toevallig.

Als je gelooft in toevallig bewustzijn, kan je alleen onderzoeken onder welke voorwaarden dat  toevallige bewustzijn ontstaat. De wetenschap is druk met onderzoeken op welke planeten de materiële voorwaarden aanwezig zijn voor nog zo’n toevalstreffer als op aarde, de mens.

Als je gelooft in toevallig bewustzijn, kan je bewustzijn niet als bron erkennen,  kan je alleen nog atheïstisch denken. Wetenschappers onderzoeken nooit of er bewustzijn was dat zogezegd de bal gooide. Dat bewustzijn bestaat in hun ogen niet, omdat ze bewustzijn bij voorbaat uitsluiten als mogelijke oorzaak van alles wat fysiek aanwezig is.  

In de spirituele vis zijn lichaam en materie gevolgen van bewustzijn. Het is in deze visie veel interessanter om het bewustzijn te onderzoeken als oorzaak en de fysieke en materiële zaken als gevolg daarvan. Dan kan er ook nooit toeval zijn, is jouw fysieke bestaan geen toevalligheid, maar een bewuste keuze.

 

 

 

 

 

 

 

Apart genoeg is het onderwerp door de WEF goeroe Harari op de agenda gezet. Volgens deze meneer hebben mensen geen spirit of ziel of vrije wil, dat is volgens hem een sprookje. In zijn ogen zijn mensen niet meer dan hackable animals. We moeten gechipt worden en op een computer aangesloten, zodat we in de goede richting kunnen worden gestuurd (transhumanisme). Wie dan aanstuurt is onduidelijk, maar vermoedelijk zien ze zichzelf in die rol.

Spiritualiteit is de essentie van je zijn. Ieder mens is voortgekomen uit dezelfde bron van leven en maakt daar nog steeds deel van uit. Je spirit of ziel is zich bewust van deze verbinding met de bron en omdat alles daaruit voortkomt met alles wat leeft. We zijn eigenlijk allemaal cellen van één organisme, of bewuste delen van één bewustzijn. Het laat ook zien dat je allemaal een enorme creatieve kracht hebt, in die verbinding is alles mogelijk. Die creatieve kracht kun je voor het goede van het geheel aanwenden.

Sommige mensen voelen die verbinding niet, geloven dat ze hiervan afgescheiden zijn, dit is het ego. Egoïsch denken betekent dat jij jezelf als afgescheiden ziet van de bron en van al het andere dat bestaat. Als je via het ego leeft, zie jij jezelf als alleen in de wereld. Je wilt slechts het goede voor jou alleen vanuit die wereld binnen zien te halen; het slechte buiten jou zien te houden. Kortom, je bent in gedachten gedegradeerd tot een dier dat moet zien te overleven in een gevaarlijke wereld. Het ego probeert vervolgens allerlei slimme manieren voor overleven te vinden, bijvoorbeeld techniek, om dat in zijn kwetsbare lijf en kwetsbare geest te 'upgraden'. Terwijl juist het herstel van de verbinding een upgrade zou zijn. 

Het WEF is een ideologie die totaal is gebaseerd op het egoïsche denken. Dus bewust of onbewust gericht op het vernietigen van onze spiritualiteit, onze ziel, onze vrije wil en onze creativiteit, onze liefde voor elkaar. Er zijn mensen, momenteel veel politici en zakenlui, die deze ideologie volgen omdat ze zelf denken in overleven, overheerst worden door het ego. Maar dit betekent slechts dat ze spiritueel gezien geleidelijk sterven. 

 

 

 

Het ziet er naar uit, dat we in een economische recessie komen. Je merkt dit misschien al aan de torenhoge inflatie en het toenemende gebrek aan producten die we voor ons dagelijkse leven nodig hebben.

Hoe ga je daarmee om? Normaalgesproken zijn er altijd economische ups en downs. Het lijkt er echter op, dat we met een systeem-falen van doen hebben. Dit betekent dat we op een kruispunt staan en een nieuw  systeem moeten kiezen.

De elite heeft daar al een beeld van en werkt daar naar toe, de great reset. Hun ideaal komt helaas neer op macht, controle en overvloed voor de elite en het beperken van gewone mensen. Dit gaat zelfs gepaard met vergaande ideeën zoals transhumanisme, waarbij letterlijk wordt gezegd (Harari) dat de vrije wil van de mensen beperkt moet worden, genetisch aangepast moeten worden en allemaal op computers moeten worden aangesloten.

De meeste mensen geloven dat het zover niet zal komen, maar deze elite heeft veel macht en geld, zal zich daar zeker hard voor inzetten. Het is aan ons om daar nee tegen te zeggen. De tijd dat je achterover kon zitten en denken dat het jouw tijd wel zal uitduren is voorbij. De tijd dat je gelooft dat je er als eenling toch niets aan kunt doen is voorbij, want je bent geen eenling. De mensheid is in werkelijkheid één bewustzijn of één organisme.

Het gaat niet zozeer om nee zeggen, maar ja zeggen, gaan bepalen waar jij vóór bent. Te bepalen hoe jij wilt dat de wereld er uit komt te zien, samen met anderen. Gelukkig zijn er al veel initiatieven waar je je bij kunt aansluiten. Nog klein misschien, maar dat is alleen zo omdat we wat lang gewacht hebben.

We hebben in het verleden al gezien, hoe razendsnel mensen dingen kunnen veranderen door ons samen in te spannen. Dat kunnen we nog steeds. Denk na over hoe jij wilt dat jouw toekomst en de toekomst van je kinderen eruit komt te zien. Deel die informatie met anderen. Ga samenwerkingen aan. Ontplooi initiatieven.

Ik ben ervan overtuigd dat veel mensen in de wereld zijn om een mooiere wereld te creëren met elkaar. Een wereld gebaseerd op waarden zoals vrijheid, eenheid, creativiteit, liefde, schoonheid, samenwerking. Dus pak deze uitdaging op.

 

 

 

Tot nu toe leefden we in een wereld van dualiteit, waarin zowel licht als duisternis aanwezig waren. Je kon en kunt nu nog kiezen voor het licht of voor de duisternis. Het licht is onze ware aard, het duister is het ontkennen van onze ware aard.

Het licht staat voor liefde, eenheid, gelijkheid, vrede, plezier, creativiteit, een betere wereld voor iedereen. Onze wilskracht wordt ingezet voor elkaar. Het duister staat voor macht, angst, oordeel, afzonderen, boven anderen staan, conflict en eigenbelang. Creativiteit en wilskracht worden voor eigen macht gebruikt.

Energetisch groeit duisternis van duisternis en licht van licht.

Degenen die voor duisternis kiezen, willen duisternis laten groeien door meer mensen over te halen daaraan mee te doen. Dit kunnen ze bereiken door mensen bijvoorbeeld angstig te maken, af te zonderen van elkaar, tegen elkaar op te zetten.

Duister betekent dat je frequentie omlaag gaat van licht en liefde naar duisternis en angst/haat. Soms geleidelijk, soms in één klap. Hoe meer je daarin meegaat, hoe meer je licht wordt verduisterd, hoe minder je je ware zelf kunt zijn.

Zeker door moderne technieken zijn er onbeperkte mogelijkheden om jouw lichte kant te verduisteren. Denk aan televisie en nieuws die jou geestelijk omlaag halen. Denk aan bewerkte producten en vervuiling die jou fysiek ondermijnen.

We leven als lichtwezens in een behoorlijk duistere wereld. Het is aan ons definitief te kiezen voor het licht en alle duisternis van ons af te gooien, duisternis gewoonweg te weigeren. Laat je kortom niet meer bang of boos maken, want dat haalt je uit je lichtkracht.

Vraag je bij wat je ziet en hoort af: roept het positieve gevoelens op of negatieve gevoelens. Kies alleen voor zaken die positieve gevoelens oproepen, weiger de rest. Geef je energie niet weg. 

Omdat we maatschappelijk getraind zijn om onze duistere kant te versterken, is het eerste wennen om ons ware zelf naar voren te brengen. Je kunt tevens weerstand verwachten van mensen die er  belang bij hebben dat jij in je angsten en oordelen blijft en dus in duisternis blijft leven. Dat versterkt hun macht.

Besef dat uiteindelijk het licht altijd wint, maar dat de keuze hoe snel aan jou is. Besef dat we allemaal op weg zijn naar een wereld die wordt geregeerd door liefde en licht. Hoe meer jij daaraan meewerkt met jouw keuzes, hoe sneller dit transformatieproces zal plaatsvinden.

 

 

 

 

 

Er zijn de laatste jaren veel discussies geweest over de coronarisico's. Ik denk dat veel mensen The Lancet wel durven te vertrouwen, als die cijfers geven over je besmettings- en sterftekansen.

Tot pakweg 40 jaar is de kans besmet te raken onder 0,2%. De kans om te overlijden, als je dan toch besmet mocht raken, ligt onder de 0,2%. Bij kinderen en jongeren zijn beiden bijna nul.

Van 40-60  jaar is je kans om besmet te raken tussen de 0,2 en 1%. De kans dat je eraan komt te overlijden (als je eenmaal besmet raakt) is minder dan 1%. 
 
Daarna lopen de risico's geleidelijk op.

Het komt erop neer, dat hoe ouder je bent, hoe meer kans je loopt besmet te raken en hoe groter de kans dat het niet goed gaat. Dit is natuurlijk te wijten aan verminderde weerstand door de jaren heen. De beste manier is nog altijd, zorg dat je weerstand hoog is. Leef gezond, zorg dat je niet strest, neem zonodig aanvullende middelen. 

Voorzorgen dien je altijd uit voorzichtigheid te nemen en niet uit angst, want dan ondermijn je jezelf weer. Stress is namelijk een van de grootste factoren in de ondermijning van onze weerstand. Dus ook onze weerstand tegen covid. Gelukkige en gezonde mensen blijven het langste gezond.

Veel mensen hebben de neiging ongevraagd allerlei adviezen te geven. Vaak wordt dit verklaard met: ik doe dit met de beste bedoelingen. Dit is aangeleerd gedrag, iets waarvan we hebben gehoord dat het goed is om zo te doen. We voelen ons daardoor goed over onszelf. Maar als jezelf goed voelen hiervan afhankelijk is, maak je jezelf kwetsbaar voor wat anderen van je vinden.

Ongevraagd advies heeft te maken met zekerheid en onzekerheid. De meeste mensen voelen zich innerlijk onzeker en zijn daarmee kwetsbaar voor deze tegenstellingen.

Mensen proberen met ongevraagd advies geven zekerder te zijn dan andere mensen, waarmee hun onzekerheid tijdelijk afneemt. Ze pompen zichzelf vol met kennis en willen deze kennis te verspreiden om die reden. Het is een wankele basis, want je moet steeds je kennis uitbreiden en steeds mensen zien te vinden die het in jouw ogen niet weten.

Anderzijds zullen mensen die onzeker zijn continu op zoek gaan naar kennis en adviezen. Als ze die krijgen, neemt tijdelijk de onzekerheid af, want ze denken dat gebrek aan kennis de reden van onzekerheid is. Het  wordt zelfs als deugd benoemd als je ongevraagde adviezen waardeert en accepteert. Deze mensen zijn een dankbare doelgroep van mensen die graag ongevraagd advies geven.

In wezen leren we in deze maatschappij elkaar te benaderen vanuit een ouder-kind relatiepatroon, de ouder wilt het kind opvoeden en het kind wilt opgevoed worden door de ouder. Maar in werkelijkheid zijn we allemaal allang het kind-stadium ontgroeid en is het helemaal niet nodig.

Probeer te stoppen met ongevraagde adviezen geven of ontvangen vanuit dit ouder-kindbeeld, want dit zal nooit innerlijke zekerheid geven, je altijd van anderen afhankelijk maken.

Probeer alleen nog maar gevraagde adviezen te geven en te ontvangen. We zijn allemaal volwassen en kunnen om advies vragen als we advies nodig hebben..Geef evenmin meteen advies, maar vraag eerst of iemand advies wilt. Je zult merken dat je leven een stuk rustiger wordt, plus je voelt je veel beter over jezelf.

 

 

 

 

 

We leven in een wereld waarin mensen hun mening steeds meer als de enige ware mening zien. Die willen ze vervolgens opdringen aan andere mensen. Iedere andersdenkende wordt als gevaarlijk bestempeld en aangevallen. Dit type meningenmens lijkt zichzelf als God de Tweede te zien, maar dan wel als een controlerende en straffende God.

Als je zo in het leven staat, maak je jezelf en anderen doodongelukkig met je meningenstrijd. Het is vrediger in te zien dat niemand op de wereld de waarheid in pacht heeft. Niet de overheid, niet de wetenschap, niet de adviesorganen, niet de politiek, niet jij, niet ik, niemand. We hebben als mens zogezegd niet het niveau van een godheid die alles overziet. Meet je dit dan ook niet aan. Bescheidenheid, plus acceptatie van andere meningen, is de enige weg naar een vredig bestaan.

We zijn allemaal vrij onze mening te vormen en hiernaar te leven, waarbij de enige regel is dat je anderen vrij laat om naar hun mening te leven. Dit zijn de principes waarop mensenrechten zijn gebaseerd en waar van oorsprong de democratie op was gebaseerd. Maar we zijn ver afgedwaald van deze levensvisie.  In onze huidige cultuur vechten we elkaar de tent uit met meningen.

Het enige wat telt als vrij mens, is dat je jouw leven leidt vanuit jouw visie, zonder anderen jouw visie op te dringen. Daarmee ontstaan er minder conflicten. Als het een visie is die vrede en plezier brengt, worden mensen toch wel nieuwsgierig. Goed voorbeeld doet goed volgen. Opdringen van meningen brengt per definitie nooit vrede en plezier.

Ga niet in conflict over meningen, maar laat in je alledaagse leven zien hoe je leeft. Wees de vrede en het plezier die je jezelf en anderen toewenst. 

Geert vanden Bossche legt in een lange video uit, dat we met al onze vaccins zorgen dat het covid virus alleen maar gevaarlijker wordt voor met name gevaccineerde mensen in landen met een hoge vaccinatiegraad.  Hieronder de video die behoorlijk technisch is. https://thehighwire.com/videos/the-vanden-bossche-warning/

Ik zal het daarom kort proberen samen te vatten. We hebben een vaccin dat niet het virus uitschakelt zoals eerdere vaccins maar het onderdrukt. Dit betekent dat het virus gaat muteren onder druk van het vaccin. Het is zelfs zo dat het de antilichamen van het vaccin gaat gebruiken om zichzelf sterker te maken. Dit maakt het onmogelijk 'herd immunity' te bereiken, we blijven de ziekte houden. Zoals ze al zeggen, covid blijft onder ons.

Onder de continue druk van vaccins heeft het virus zich eerst extra besmettelijk gemaakt, de omikron variant. Maar nu komt het, het gaat aan de slag om zichzelf extra viraal te maken, dus ziekmakender. Dit kan al in een paar maanden het geval zijn. Je antilichamen kunnen niet meer doen wat ze moeten doen. Je natuurlijke immuniteit is weg. Dus ook allerlei andere ziektes krijgen meer kans dan ooit.

Je kunt het m.i. enigszins vergelijken met het veelvuldig gebruik van antibiotica, dat zorg dat bacteriën er geen last van krijgen. We lopen meer risico.

Dit betekent dat mensen die gevaccineerd zijn zo kwetsbaar raken, dat ze steeds vaker en steeds ernstiger ziek zullen worden. En omdat de groep die natuurlijke immuniteit kan ondersteunen, de kinderen en ongevaccineerden, te klein is om het virus te laten verdwijnen, zal het heel veel ellende geven. 

 Het enige dat je nog kunt doen als gevaccineerde is antivirale middelen nemen ter preventie, om de virusdruk te verminderen. Denk aan ivermectine of HCQ. Hierdoor krijgt het virus minder kans ernstige vormen aan te nemen.

Dit is de eerste keer in de historie dat we collectief onze immuniteit hebben aangetast. De gevolgen zullen groot zijn. Mensen die met een vaccin veilig dachten te zijn, zullen juist de grootste risico's lopen. Dus zorg dat je je extra beschermt als dit zo is. Kinderen en ongevaccineerden zijn beter beschermd. Die kunnen ook ziek worden, maar veel minder ernstig.

Doen we dit niet, dan is ons voorland dat mensen steeds vaker en steeds ernstiger ziek worden en steeds meer medicijnen nodig hebben om de symptomen te bestrijden. 

Ik hoop van harte dat deze meneer het helemaal fout heeft. Maar ik vind deze informatie belangrijk genoeg om te verspreiden, zodat je zo nodig voorzorgsmaatregelen kunt nemen. 

Mensen zijn vaak verward over de wetten van manifestatie. Het universum geeft je alles wat je nodig hebt. Alleen, het universum geeft je ook wat je denkt nodig te hebben. Vaak houden we met ons denken onze eigen overvloed tegen. We vinden onszelf vaak niet waardevol en staan dan niet open voor ontvangen. Ook focussen we zo veel op wat we denken te missen, dat we niet eens zien wat er wel is. Of we ontvangen iets en denken het niet nodig te hebben en weigeren het.

Vaak worstelen we met moeilijke situaties in ons leven, zien problemen als een gebrek. Het is vaak een uitnodiging om je manier van denken te veranderen. Het laat zien waar je nog denkt in gebrek of waar je jezelf nog als niet waardevol ziet, waarmee je overvloed tegenhoudt. Nare situaties die zich regelmatig herhalen, laten dit soort beperkende denkpatronen zien. Door je denkpatroon te doorbreken, stopt ook deze herhaling van zaken. Dus het universum laat je in wezen zien hoe je meer overvloed kunt ervaren.

Dus de les is, zie jezelf als waardevol,vertrouw dat alles wat je nodig hebt naar je toekomt. Houd het niet tegen. En kom je problemen tegen, zie dit dan als vingerwijzing naar overvloed beperkende patronen.

 

 

Van nature is de mens een liefdevol wezen. Denk maar aan een baby en een heel jong kind. Dat is wie je werkelijk bent.

Ergens onderweg leren we dat wij en anderen niet liefdevol zijn. Daarmee beperken we meteen onze liefdevolle natuur. We leren te geloven dat als we onze natuur volgen, we vast en zeker allemaal slechte dingen gaan doen. Ofwel,  we gaan onze eigen natuur wantrouwen. We leren onszelf  en anderen te beperken, op te sluiten in een kooi, omdat we onszelf  en anderen niet vertrouwen, niet van onszelf en niet van anderen kunnen houden.

Het zijn deze aangeleerde overtuigingen, die ons voortdurend gevangen houden. We denken een kwaadaardige natuur te hebben, zijn voortdurend bezig die vermeende kwaadaardige natuur in onszelf en anderen te bestrijden. Daarmee houd je deze ideeën in stand. Ons mensbeeld is omgeturnd van ‘onze natuur is liefdevol’, naar de leugen ‘onze natuur is liefdeloos’. We gedragen ons naar ons mensbeeld, wat we geloven te zijn, worden we. 

Onderzoek voor jezelf welke van de twee je gelooft. Geloof jij dat als jij je natuur volgt, je liefdevol zult zijn of liefdeloos? Houd je simpelweg van jezelf of niet? Probeer contact te maken met je liefdevolle natuur, met hoe je in het leven stond als ukkie, laat alle aangeleerde wantrouwen naar jezelf en anderen los. Zie jezelf weer als het liefdevolle wezen dat je van nature bent.

 

 

HSPs zullen het vast gemerkt hebben. De energie begint te veranderen. We gaan wereldwijd naar een lichtere frequentie toe.

Dit betekent dat je de lagere frequenties niet meer kunt verdragen. Je wordt hierdoor aangezet je eigen frequentie te verhogen en zaken met lage frequenties te mijden. Je komt soms voor verrassingen te staan. Dingen die je jarenlang normaal vond of verdroeg, betekenen opeens minder voor je of staan je zelfs tegen. Dit kan grote veranderingen in relaties of werkzaamheden geven.

De veranderingen betreffen ook slechte gewoonten. Je mopperde er misschien jaren op, maar kon ze nooit aanpakken. In lagere frequenties gebruik je vaak moeizame wilskracht wat weerstand geeft, in hogere frequenties wordt het een gemakkelijke flow. Het is genoeg om de wens of intentie uit te spreken en hulp te vragen. Dan zet de verandering zich op korte termijn in, zonder dat je vreselijk je best moest doen.

Je zult tevens merken dat je sneller negatief reageert op laagfrequente energie. Dit kan zich uiten in negatieve emoties als frustratie of angst. Je negatieve emoties laten de negatieve energie zien van datgene waar je je op richt.  Als je naar oorlogsbeelden kijkt en boos wordt, laat dit je zien dat oorlog een laagfrequente, boze energie is, die je door te kijken in jezelf activeert. Het is jouw vaak onbewuste besluit geweest je frequentie te verlagen. Richt je zodra je negatieve emotie merkt als je naar iets kijkt, iets leest of ergens over praat, bewust op een hogere frequentie. Verbind je niet langer met de lage energie, want dan raak je uitgeput.

Richt je ook in de digitale wereld op positieve energie, bijvoorbeeld op spirituele berichten en video’s over je hobby’s. Houd je niet voortdurend bezig met het negatieve wereldgebeuren, dat verlaagt je frequentie. Beter is het je frequentie verhogen, zo verander je het wereldgebeuren in positieve zin.

Meer dan ooit is het belangrijk goed met je energie om te gaan. De eenvoudigste tip is: volg altijd je positieve gevoelens en emoties, doe dingen waar je blij en gelukkig van wordt. Dan verhoog je je energie en die van de hele aarde. 

 

Door alle problemen in de wereld, zal de voedselproductie afnemen. Er komen geen meststoffen meer uit Rusland, dus er zal minder voedsel verbouwd kunnen worden. De Oekraïne heeft minder graan gezaaid, terwijl dit land de graanschuur van Europa was. Nederland is sterk afhankelijk van importeren van voeding, al beseffen we dit vaak niet.

Door corona en oorlog zijn transportlijnen verstoord, of het vervoer houdt door de maatregelen of de hoge kosten helemaal op. Door maatregelen die we tegen Rusland nemen, wordt Nederland net zo goed getroffen. We leven in een wereld die gebaseerd is op globalisering, alles en iedereen is afhankelijk van elkaar geworden. Nederland al helemaal, die heeft zich sterk gespecialiseerd op exportproducten die veel geld opleveren en is minder gericht geweest op productie van voeding voor eigen mensen. Daarnaast is productie duurder door de hoge energieprijzen, veel bedrijven kunnen het niet meer opbrengen.

Door bovenstaande en het al jaren aanzetten van de geldpers (in wezen hetzelfde als leven van je creditcard) hebben we te maken met een torenhoge inflatie. Evenveel en volgens de toenmalige berekeningen zelfs meer dan in de crisis van de jaren 30 van de vorige eeuw. Dit betekent bij 15-20% inflatie, dat jouw 100 euro over 3 of 4 jaar nog maar 50 euro waard is. Het eten dat erl al is, is haast niet te betalen en je hebt er simpelweg minder geld voor.

Dus hoe ga je daar dan mee om?

Op korte termijn kan je voeding inslaan, maar dat is meestal niet voldoende om jaren van te leven. Wat je wel kunt doen is voedsel verbouwen in eigen tuin of in een eigen of gezamenlijke moestuin. Je kunt kippen of konijnen houden, zelf of samen met anderen. Zo kan je via eieren of via de slacht aan proteïnen komen. Steun ook lokale boeren en voedselbedrijven, zodat er lokaal veel voeding beschikbaar blijft.

Ook is het handig je spaargeld te investeren in zaken die van blijvende waarde zijn. Denk aan goud of zilver of materiële zaken, zoals een stukje grond. Denk zeker ook aan zonnepanelen of alternatieve verwarming zoals een petroleumkachel. Want de energieprijzen gaan razendsnel omhoog en de energievoorziening is verstoord geraakt. Dus probeer te zorgen voor diversiteit in je energievoorziening voor warmte, koken, licht. Denk aan aanschaf van spullen die je voor voeding kunt ruilen, of leer vaardigheden aan die andere mensen in tijden van schaarste goed kunnen gebruiken.

Wacht er niet te lang mee, hoe langer je wacht, hoe minder je geld waard is. Dan heb je minder te besteden, zelfs al heb je nog steeds hetzelfde briefje van 100 in je handen.

Veel mensen zullen dit wellicht als doemdenken zien. Laten we hopen dat ze gelijk hebben, dat alles weer goed komt op korte termijn. Maar het is in mijn ogen beter voorbereid te zijn. Want de geschiedenis laat  dit soort ups en downs steeds  opnieuw zien, goede en slechte tijden. Alleen zijn we in het westen niet meer zo op slechte tijden ingesteld, we hebben het jaren goed gehad.

 

 

 

 

In deze tijd wordt de werking van het egoïsche denken steeds duidelijker. Het ego ziet aanval en straf altijd als de enige oplossing voor al zijn problemen.

In de Correspondent wordt bijvoorbeeld gesteld: ‘Inmiddels is er een ongeëvenaard zwaar pakket aan sancties tegen Rusland van kracht.  Ze zijn het voornaamste wapen van het Westen in deze oorlog. Dat is te begrijpen: de alternatieven zijn onaantrekkelijk of vrijwel onmogelijk. Aan tafel met Rusland is, gezien de gruweldaden en de inzet van verboden wapens,  nu ondenkbaar.’

Voor wie is onderhandelen ondenkbaar? Voor het ego. Die heeft Rusland als de vijand en gruwel bestempeld en gaat in de aanval en gaat straffen, onder het mom van ‘het kan niet anders’.  Het kan altijd anders. Het moet anders. Want als we het ego laten overheersen, zal er nooit vrede zijn. Dan blijven we elkaar wederzijds als ‘vijand en gruwel’ verklaren en blijven we conflict zoeken.  Het westen vindt Rusland een gruwel en Rusland ziet het westen als gruwel, zolang vanuit het ego wordt gedacht.

Een van de trucjes van het ego is, te beweren: ‘ik wil niet oordelen, maar ik moet wel, want de ander oordeelt mij en doet lelijk tegen mij.’ Maar het verbergt hiermee het feit dat hij andermans ego veroordeelt, wat ook een oordeel is. Er is maar één uitweg, oordeel opschorten, omdat oordeel tot conflict leidt.

Oordeel is iets anders dan onderscheid. Onderscheid ziet wat wel of niet liefdevol gedrag is, maar oordeel verklaart vervolgens de hele mens tot goed of slecht. Onderscheid corrigeert bepaald gedrag, probeert erover te praten, oordeel verkettert de hele mens om zijn gedrag. Dan is er niet meer te praten.

Ons egoïsche denken deelt de hele wereld in vrienden en vijanden in en vindt dat hij de vijanden moet aanvallen en straffen. De  wereld laat ons zien waar ons probleem ontstaat. We zijn maar niet in staat te stoppen met oordelen, met elkaar aanvallen en straffen. Zo ontstaat er nooit vrede.

Elk spiritueel geschrift wijst op het probleem van oordeel. Als voorbeeld de bijbel. Eten van de boom van goed en kwaad is onze keuze te willen oordelen, de keuze voor het egoïsche denken. We zijn niet uit het paradijs verstoten, maar zijn er door ons oordelende denken zelf uit gelopen. We hebben hiermee onze geestelijke vrede opgeofferd en zijn de verloren zoon geworden die naar huis zal moeten terugkeren, door oordeel op te geven. Thuis worden we met liefde ontvangen, zonder enig oordeel.

Een van onze grootste vrijheden, vrijheid van meningsuiting, staat onder druk.  De laatste jaren krijgen steeds meer mensen in het openbare leven moeite met meningen die anders zijn dan de hunne. Censuur komt steeds meer voor, ook in Nederland.

Censuur kan je zien als een egospel. Het ego voelt zich bedreigd door andere meningen, is volledig geïdentificeerd met zijn eigen mening en wilt zelfs geweld gebruiken tegen zogenaamde vijanden. Hij ziet andere meningen als aanval op zichzelf en gaat daarom zelf in de aanval. Het egospel is nooit onschuldig, daar vallen altijd slachtoffers bij.

Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht. Ieder mens mag zijn mening uiten. Je hoeft het ergens niet mee eens te zijn, je kunt uitleggen waarom je anders denkt, maar het is niet de bedoeling dat je iemand de mond snoert of aanvalt.

Censuur is een aanval op de vrije mens. Het belemmert ons in onze ontwikkeling, omdat we ons als mens en mensheid juist door die verschillende visies ontwikkelen. Zonder andere visies stagneert onze ontwikkeling. Dan leef je in een bubbel.

Ga niet mee in de onderdrukking van meningen, luister niet naar het ego dat bang is van andere meningen. Besef dat alle mensen juist met al die verschillende meningen bijdragen aan de ontwikkeling van ons allemaal.

In een complexe wereld is het soms lastig alles te overzien. Precies om deze reden zijn er honderden adviseurs en adviesorganen. Het probleem met veel van die adviseurs en adviesorganen is, dat ze de neiging hebben op de directeursstoel te gaan zitten. Dan gaan ze de besluiten nemen, die de directeur zou moeten nemen. De meeste mensen zijn daarnaast geneigd advies met leiding te verwarren. Die vinden het ook wel prettig dat iemand anders de leiding neemt.

In ons persoonlijke leven zien mensen artsen en advocaten niet als adviseurs, maar dragen de leiding vaak aan hen over. 
Op wereldniveau gebeurt dit net zo goed. De van oorsprong adviesorganen zoals de WHO, RIVM, WEF, IMF, etc. hebben die shift gemaakt. Degenen die werkelijk de leiding dienen te nemen, het parlement namens de bevolking, draagt deze leiding steeds vaker over aan deze adviesgroepen.

Het is voor adviesorganen verleidelijk om op de stoel van de directeur te gaan zitten. Het geeft macht en invloed en aanzien en je krijgt meer geld toegestopt als de leiding aan jou wordt overgedragen. Het is voor mensen en dus ook voor politici verleidelijk, want je kunt je dan verschuilen achter die adviesorganen. “Mijn adviseur zei het, daarom deed ik het.” Wat in wezen een ontkenning van de verantwoordelijkheid is. Ook zijn er mensen en dus ook politici die het advies negeren, maar beweren het advies te volgen, een andere manier om verantwoordelijkheid af te schuiven.

De wereld is altijd een reflectie van onze manier van onze manier van denken, de wereld is een spiegel. Iets in ons is geneigd om de leiding over ons leven aan adviseurs over te dragen, om niet zelf de volledige verantwoordelijkheid te nemen. Maar als het mis gaat, moet jij het zelf oplossen, dus zorg dat je zelf de leiding houdt.

Het is oké om advies in te winnen over je persoonlijke leven of wereldwijd over de maatschappelijke koers, maar uiteindelijk ben je altijd zelf degene die beslist. Houd deze scheidslijn tussen adviseur en directeur altijd scherp in de gaten. 

 

 

 

 

In vervolg op de blogs over projecties en boosheid.

In onze maatschappij wordt (zoals eerder beschreven) boosheid onderdrukt, waardoor deze zich opbouwt en vulkanisch wordt en vaak op iemand wordt geprojecteerd, waarop die vulkanische boosheid wordt ontladen.

Omdat boosheid te maken heeft met grenzen aangeven, is onderdrukking van boosheid vaak ook onderdrukking van je vermogen grenzen aan te geven. Als iemand je aanraakt en je dit niet wilt, duw je die persoon weg en zegt: ‘Blijf van me af!’ Als gezonde boosheid niet mag van jezelf kan je daar moeite mee krijgen. 

Onderdrukte boosheid geeft ogenschijnlijk vrede, maar het betekent vaak tevens dat jouw grenzen veel te makkelijk worden overschreden. Mensen die macht willen over anderen, hebben er belang bij dat andere mensen hun boosheid onderdrukken, omdat ze hun grenzen dan niet meer goed bewaken en meer toelaten dan goed voor ze is.

Onderdrukte boosheid wordt echter steeds vulkanischer en komt een keer tot een uitbarsting. Dit is vaak ongericht. Dat ongerichte is voor mensen met macht niet altijd wenselijk. In dat geval zullen ze een zondebok aanwijzen, waarop al die opgebouwde boosheid wordt gericht. Dan worden die zondebokken het slachtoffer van al die opgebouwde woede. Dat is het principe waar veel dictators misbruik van maken, denk aan Hitler en de Joden. Zo houden ze zelf hun macht in stand.

Het enige wat je als mens kunt doen om werkelijke vrede te krijgen, is je boosheid en je vermogen om grenzen aan te geven te omhelzen. Hiermee bouwt de boosheid zich niet in je op tot vulkaanniveau, maar kan ook niet meer misbruikt worden. Dit komt doordat je op een gezonde boze manier je grenzen aan durft te geven, maar ook nee durft te zeggen tegen het aanwijzen van zondebokken.