Renée Merkestijn

In vervolg op de blogs over projecties en boosheid.

In onze maatschappij wordt (zoals eerder beschreven) boosheid onderdrukt, waardoor deze zich opbouwt en vulkanisch wordt en vaak op iemand wordt geprojecteerd, waarop die vulkanische boosheid wordt ontladen.

Omdat boosheid te maken heeft met grenzen aangeven, is onderdrukking van boosheid vaak ook onderdrukking van je vermogen grenzen aan te geven. Als iemand je aanraakt en je dit niet wilt, duw je die persoon weg en zegt: ‘Blijf van me af!’ Als gezonde boosheid niet mag van jezelf kan je daar moeite mee krijgen. 

Onderdrukte boosheid geeft ogenschijnlijk vrede, maar het betekent vaak tevens dat jouw grenzen veel te makkelijk worden overschreden. Mensen die macht willen over anderen, hebben er belang bij dat andere mensen hun boosheid onderdrukken, omdat ze hun grenzen dan niet meer goed bewaken en meer toelaten dan goed voor ze is.

Onderdrukte boosheid wordt echter steeds vulkanischer en komt een keer tot een uitbarsting. Dit is vaak ongericht. Dat ongerichte is voor mensen met macht niet altijd wenselijk. In dat geval zullen ze een zondebok aanwijzen, waarop al die opgebouwde boosheid wordt gericht. Dan worden die zondebokken het slachtoffer van al die opgebouwde woede. Dat is het principe waar veel dictators misbruik van maken, denk aan Hitler en de Joden. Zo houden ze zelf hun macht in stand.

Het enige wat je als mens kunt doen om werkelijke vrede te krijgen, is je boosheid en je vermogen om grenzen aan te geven te omhelzen. Hiermee bouwt de boosheid zich niet in je op tot vulkaanniveau, maar kan ook niet meer misbruikt worden. Dit komt doordat je op een gezonde boze manier je grenzen aan durft te geven, maar ook nee durft te zeggen tegen het aanwijzen van zondebokken.

De meeste mensen vinden boosheid slecht. Deze emotie zullen ze onderdrukken, maar wat je onderdrukt, wordt alleen maar sterker. De onderdrukte boosheid wordt als een soort vulkaan in je. Waardoor je er nog banger van wordt, het nog meer onderdrukt en het nog sterker maakt in jezelf.

Alles wat we slecht vinden in onszelf en onderdrukken, projecteren we ook nog eens op de ander. Die ander is de boze persoon en maakt ons boos. Die gaan we aanvallen. Al onze onderdrukte boosheid, die hele vulkaan, komt dan tot eruptie en wordt gericht op die ander. Daardoor zijn we als mens in staat tot de meest afschuwelijke dingen.

We vinden boosheid vooral eng wegens de vulkanische kracht, maar die vulkanische kracht wijst slechts op onderdrukking. De kwalijke gevolgen wijzen op projectie van die onderdrukte en vulkanische boosheid op anderen.

De enige manier om dit soort erupties te voorkomen, is boosheid in jezelf te accepteren. Boosheid in zijn normale vorm geeft grenzen aan, wat gezond is, daar is niets mis mee. Als je boosheid onderdrukt, onderdruk je tevens je vermogen grenzen aan te geven.

Wat je accepteert, zal je niet onderdrukken, zal je niet in kracht laten toenemen, zal je niet projecteren op een ander en niet uitstorten op die ander. 

Mensen neigen alles in goed en slecht te verdelen. We hebben een beeld van wat goed of slecht is. Het goede moet je doen, het slechte moet je laten. 

Het probleem ontstaat als we het slechte in onszelf ontkennen. Wat je ontkent, ga je projecteren op een ander. Hierdoor ontstaat het beeld, ik ben goed en de ander is slecht. In plaats van het slechte in jezelf te veranderen, probeer je het slechte in die ander te veranderen. Door dat zo te doen versterk je de ontkenning in jezelf.

Je gaat de ander zelfs straffen voor iets wat je in jezelf veroordeelt en op hem hebt geprojecteerd.  Je vindt het  oké om die ander te straffen, kan lelijk gedrag en zelfs geweld tegen die ander goedpraten. Je maakt jezelf wijs dat het slechte niet in jezelf maar in die ander zit. Je maakt jezelf wijs dat je slecht tegen die persoon mag doen om hem te bewegen het goede te gaan doen. Die ander doet dit echter net zo goed.

Als X en Y ruzie hebben, zeg X tegen Y dat Y  slecht is en Y zegt tegen X dat  X slecht is. Dan gaan beiden in de aanval, gaan beiden dat geprojecteerde slechte in die ander bestrijden, in plaats van in henzelf. Zo kunnen beiden in ontkenning blijven. In het groot gebeurt dit nu met Poetin. Mensen verklaren zichzelf tot goed en Poetin tot slecht. Poetin verklaart zichzelf tot goed en ons tot slecht.  Vervolgens gaan beiden in de aanval en rechtvaardigen het voor zichzelf die ander kwaad te doen. 

Het komt er op neer dat alles wat je in de ander als slecht verklaart, iets is wat je in jezelf ontkent. Dus alles wat je over Poetin zegt, zegt iets over jezelf, wat je slecht vindt van jezelf en vervolgens probeert te ontkennen. Onderzoek altijd je projecties. 

We kunnen alleen in een vredige wereld terechtkomen, als we allemaal onze projecties terugtrekken. Want het zijn nu juist onze projecties die voor conflict en oorlog zorgen, dus het slechte in de wereld veroorzaken. We bestrijden onze eigen projecties, vinden het gerechtvaardigd de ander slecht te verklaren en slecht te behandelen.  

Als je niet van jezelf kunt houden, zal je alles wat in jou leeft indelen in goed en slecht en het slechte projecteren op een ander, die ander vervolgens bestrijden.  Die ander doet dat net zo. We zullen allemaal met onszelf moeten beginnen. Van onszelf houden, van zowel de goede als de slechte kanten, dan stoppen de projecties en ontstaat vrede. Dan reageren we niet meer vanuit onze projecties en reageren niet meer voortdurend met angst en woede op andermans projecties.

In alles wat we denken, zeggen en doen, trainen we onze geest om het de volgende keer net zo te doen. Houd daarom in de gaten of dit liefdevol is of minder liefdevol. Alles wat je regelmatig herhaalt, wordt waar voor jou.

In onze maatschappij ligt de nadruk op het minder liefdevolle en we neigen daarin mee te gaan. Daarmee trainen we onze geest in minder liefdevol denken, praten en handelen. Dan ga je jouw leven als minder liefdevol ervaren en je gaat deze patronen herhalen. Dan wordt ook de wereld minder liefdevol.

Je kunt het zien als een steentje in de vijver gooien. Of je er nu een liefdevol steentje in gooit, of een niet zo’n liefdevol steentje, de energie ervan breidt zich steeds verder uit als rimpels over het wateroppervlak.

Als je geen steentje in de vijver gooit, blijft het oppervlak van je geest rustig.

Als je er een liefdevol steentje in gooit verspreidt zich liefde in je leven en dat van anderen.

Ziekte heeft meestal te maken met een gebrek aan plezier en liefde in je leven. Plezier en liefde laten letterlijk de energie stromen. Maar we werpen vaak zelf allerlei blokkades op geestelijk. Als je weet wat de blokkade is, kan je die wegnemen, weer meer liefde en plezier kan ervaren, dan vindt healing plaats.

We werpen onbewust blokkades op, omdat we er winst mee denken te hebben. Ziekte heeft zo een functie, het laat je wat zien. Als voorbeeld:

• Ziekte kan verwijzen naar slachtofferschap. Als jij in eigen ogen slachtoffer bent, neem je geen verantwoordelijkheid voor je leven. Je hoeft van jezelf geen uitdagingen aan te gaan en hoeft dus ook niet je volledige potentieel te ontwikkelen. Ziekte kan erop wijzen dat je het leven nog niet aandurft, je liever slachtoffer voelt.
• Ziekte wijst tevens op angst veranderingen aan te gaan. Zolang je ziek bent, hoef je hier van jezelf niet over na te denken. Je bent vastgelopen, maar neemt de stappen niet om weer in beweging te komen. Je zet jezelf via ziekte in de wacht, stelt veranderingen uit.  Je wilt herstel om op de oude voet door te gaan, terwijl je beter op een nieuwe voet kunt doorgaan na herstel.
• Ziekte kan ontstaan omdat je er iets van te leren hebt. Door ziekte moet je bijvoorbeeld opeens geduldig met jezelf zijn, leren niet zoveel van jezelf te eisen.  Je ontwikkelt de karaktereigenschappen geduld en begrip. Dit zal bijvoorbeeld voorkomen als je altijd maar doordraaft in je leven, nooit eens geduldig en liefdevol bent naar jezelf toe.

Ziekte valt weg als je de oorzaken wegneemt van de ziekte, doorziet wat het je wilt zeggen en de lessen integreert in je leven. In de voorbeelden te leren het leven aan te durven, veranderingen door te voeren, betere eigenschappen in jezelf te cultiveren. Dan gaat het weer stromen.

Door dit te doen, ben je kortweg liefdevoller naar jezelf geworden en heb je meer plezier ontwikkeld. En liefde en plezier zijn healing.

Van een kleuter verwacht je niet dat hij algebra volledig beheerst. Je veroordeelt hem daar niet op en weet dat het mettertijd komt.  Je weet dat hij nog niet zover is, maar hij het potentieel heeft en dit verder zal ontwikkelen.

In zekere zin zit de mensheid in de kleuterklas als het om liefde gaat. We beheersen liefde nog niet, maar het potentieel is er en we zullen dit verder ontwikkelen. Alleen hebben we de neiging elkaar te veroordelen dat we op kleuterniveau zitten. Dat is hetzelfde als een kleuter op zijn kop geven als hij een algebrasom niet kan oplossen.

Veel innerlijke strijd vindt plaats door teveel te verwachten van jezelf en anderen, in deze kleuterschool van liefde. Mensen raken van streek als ze de niet zo liefdevolle zaken zien, gaan oordelen en gaan daardoor minder liefdevol reageren. Kleutertje geeft kleutertje op de kop.

We zitten met zijn allen in de kleuterschool van liefde. Probeer het vak liefde te leren, maar wees niet teleurgesteld als jij of anderen nog niet het niveau van de universiteit hebben bereikt. Inzien dat we nog veel te leren hebben, is iets anders dan jezelf en anderen op hun niveau te veroordelen.

Vijandsbeelden worden gecreëerd. Door mensen slecht te verklaren, bijvoorbeeld door te roddelen over iemand. Collectief door een bepaalde groep mensen slecht te verklaren, bijvoorbeeld de Marokkanen, ongevaccineerden of de Russen.

We zijn geneigd bewust of onbewust in dit vijandsbeeld te geloven en ernaar te leven. We zullen die gecreëerde vijanden mijden of aanvallen. Veel mensen nemen het collectieve vijandbeeld over en sluiten groepen als Marokkanen, ongevaccineerden en Russen uit of vallen ze zelfs aan.

Zelfs als we twijfelen aan het vijandsbeeld, neigen we in het uitsluiten of aanvallen te volharden. Vaak omdat we bang zijn anders zelf als vijand te worden gezien. Daarom conformeren we ons aan degenen die het vijandsbeeld promoten en volgen hun instructies. 

We hebben een dubbele moraal. We laten medemensen met alles meedoen, behalve als die medemens is aangemerkt als de vijand. Dan zeggen we, jij mag niet meedoen, want men zegt dat jij niet mee mag doen. Ik kan niet anders, dat is nu de regel en ik wil geen conflict. De meeste mensen doen braaf wat men van bovenaf oplegt, men veroordeelt de mensen die men zegt te moeten veroordelen. Ze houden zo het vijandsbeeld in stand.

De enige uitweg is geen enkel vijandsbeeld van andere mensen als het jouwe te accepteren. Degenen die het vijandsbeeld creëren hebben daar belang bij. Persoonlijk en collectief omdat jij die promoters meer geeft dan de zogenaamde vijand, meer macht, geld, aandacht. 

 Hun grootste wapen is jou te doen geloven in een vijand en in je gedrag te laten conformeren aan hun vijandsbeeld. Dan ga jij namens hen de strijd aan met iemand met wie je zelf geen strijd hebt. Je laat je voor andermans karretje spannen.

Zoek altijd het achterliggende belang. Waarom willen mensen dat jij de ander als een vijand ziet?

Spiritueel gezien leven we als een avatar in een spelwereld, het is een illusie, maar we noemen het realiteit. Je denkt dat jouw avatar jou is en dat de spelwereld echt is. In werkelijkheid stuurt onze geest je avatar en kiest ook het spel uit. Wat je avatar doet en meemaakt, is een reflectie van wat in je geest plaatsvindt. Daarmeer leer je de inhoud van je eigen geest beter kennen.

Dit is een verantwoordelijkheid, die we graag vermijden. We zeggen liever dat dingen ons overkomen. Als we voor een gewelddadig spel kiezen, zeggen we graag dat we dit niet wilden. Maar je hebt er in je geest voor gekozen, ook als dit in je ogen ‘elders’ of 'door anderen' plaatsvindt. Alles wat je meemaakt ontstaat in je geest.

Als iets in jezelf of iets in de wereld je niet bevalt, dien je je eigen geest te veranderen. Daarmee verander jij je avatar en de uiterlijke wereld, de verandering laat zich altijd in deze spelwereld zien.

Als je ellende ervaart, zit er een bepaalde keuze achter. Een deel van je geest zoekt dit en focust hierop en doet het ontstaan. Vraag je af waarom je dit doet. Vraag je ook eens af waarom je denkt dat je er niets aan kunt doen.

In wezen zijn we allemaal gaan geloven dat onze geest zwak is, terwijl deze in werkelijkheid zo krachtig is dat hij deze hele aardse ervaring doet ontstaan.

Focus je geest daarom voortdurend op wat je prettig vindt, op wat je wel wilt. Focus op vrede, plezier, creativiteit, wijsheid, eenheid. Dan verschijnt dit in je persoonlijke leven en uiteindelijk in het collectieve leven.

 Je hart volgen en dingen doen waar je blij van wordt, is niet egoïstisch, zoals sommige mensen denken, integendeel. We zijn unieke wezens, ieder mens dient zijn/haar geluk op geheel eigen manier te vinden en zal daarmee een bijdrage aan het geluk van anderen zijn. Als jij boekhouder wordt terwijl je liever reisleider bent, voel jij jezelf onprettig en je collega’s en klanten zullen het contact evenmin prettig vinden, omdat je het werk met minder liefde doet.

Om de vergelijking met het lichaam en cellen weer te gebruiken, we gaan om een aantal redenen tegen ons hart in. Stel jij bent een hartcel:

·         Aanpassing. Het is als hartcel niet de bedoeling een longcel te worden, iets gaat doen wat niet bij je past. Want dan draag je als hartcel niet meer bij aan het organisme via jouw specifieke talenten, je pompt geen bloed meer rond.

·         Opoffering. Het is niet de bedoeling dat je als hartcel zuurstof weigert, jezelf opoffert voor andere cellen. Want dan functioneer je als hartcel niet meer goed en het geheel uiteindelijk evenmin.

·         Egoïsme. Het is niet de bedoeling dat je alle zuurstof van de longcellen als hartcel voor jezelf opeist, want dan sterft het hele organisme en jij uiteindelijk ook.

·         Aanvallen. Het is niet de bedoeling dat je als hartcel andere cellen aanvalt, want dat ondermijnt het organisme waar jij toe behoort en je valt in wezen jezelf aan.

Kortom, als je je hart volgt, volg je jouw spirituele doel en natuurlijke behoeften, waarmee je bijdraagt aan het geheel. We vertalen bijdragen vaak beroepsmatig, maar dit hoeft niet. Je bent een bijdrage als vrijwilliger, mantelzorger, goede vriend of vriendin, buur of lid van een vereniging, maar ook door er gewoon te zijn. Omdat we in deze maatschappij veel uren werken, is het wel belangrijk een beroep te kiezen dat bij je past, ofwel daarin je hart te volgen.

Wil je het boek "Omgaan met hooggevoeligheid' bestellen, dan kan dit tot de verschijningsdatum van 14 april 2022 met korting via de uitgever. Daarna geldt de normale prijs.

5.1.1 Onbewuste overtuigingen

Veel van onze gedachten en overtuigingen zijn onbewust. Ze zitten in onze geest en ze beïnvloeden ons dagelijks, maar we zijn de relatie tussen denken, emoties en handelen uit het oog verloren. Onze geest heeft al vanaf de geboorte informatie opgenomen via ervaringen en opvoeding/school. Dit vormt onze automatische piloot, onze routines in denken, emoties en handelen. Je bent echter vergeten waarom je dingen doet zoals je ze doet. Op het moment dat je de onbewuste overtuigingen bewust maakt, kun je ze veranderen, waarmee je ook je emoties en gedrag verandert.

Een paradigma is een complete set aan overtuigingen, die je denken, emoties en handelen zullen beïnvloeden. Het komt erop neer dat mensen via deze lens van overtuigingen naar de wereld kijken: we interpreteren alles wat we waarnemen. Wat we realiteit noemen, is in wezen onze persoonlijke of collectieve interpretatie van de werkelijkheid.

De persoonlijke overtuiging ‘kijk uit voor vreemde mensen, want vreemde mensen kunnen het slecht met je voorhebben’ is bijvoorbeeld een kind-gedachte die in je volwassen leven onbewust kan belemmeren. Je bent wat wantrouwig tegen nieuwe mensen, zonder de reden te kennen. Je benoemt het als ‘ik word altijd wat nerveus bij ontmoetingen’‘ of als ‘‘ik kijk graag de kat uit de boom.’‘ Maar elk gedrag is op een overtuiging gebaseerd.

De collectieve overtuiging dat ratio belangrijker is dan gevoel, zorgt dat mensen hun gevoelskant minder aandacht geven, minder ontwikkelen, minder tonen. Vervolgens verklaren ze dat mensen rationele wezens zijn en dienen te handelen vanuit ratio. De maatschappij richt zich meer op ratio dan op gevoel. Niet omdat ratio belangrijker is, maar omdat men ratio belangrijker vindt, een overtuiging.

Wil je het boek "Omgaan met hooggevoeligheid' bestellen, dan kan dit tot de verschijningsdatum van 14 april 2022 met korting via de uitgever. Daarna geldt de normale prijs.

1.1 De vier kenmerken van hooggevoeligheid

Elaine Aron heeft de vier belangrijkste fysieke en psychologische kenmerken van hooggevoelige mensen als volgt benoemd:

·         sensorische (= zintuiglijke) sensitiviteit

·         emotionele intensiteit

·         diepgaande verwerking

·         overprikkelbaarheid.

Dit kun je als volgt vertalen. Je zenuwstelsel laat meer en genuanceerder zintuiglijke prikkels door dan bij de meeste mensen. Je neemt meer waar. Prikkels roepen emoties op, want emoties zijn reacties op prikkels. Die emoties worden bij een HSP sterker beleefd dan gemiddeld, zowel de positieve als de negatieve emoties. Er zijn daarmee relatief méér prikkels en emoties te verwerken bij eendere gebeurtenissen dan bij niet-HSPs. HSPs verwerken prikkels en emoties ook nog eens op diepgaander wijze. Als de verwerking niet goed lukt om wat voor reden dan ook, kan het zenuwstelsel overprikkeld raken, ofwel overbelast. Bij overprikkeling functioneer je lichamelijk en psychisch tijdelijk minder goed. Dit geheel van kenmerken zorgt dan ook dat HSPs wat voorzichtiger zijn dan de grote groep mensen, dat ze liefst eerst nadenken voor ze reageren om onnodige risico’s te vermijden.

De vier kenmerken in detail:

Sensorische gevoeligheid betekent dat je zenuwstelsel méér prikkels en ook genuanceerder prikkels doorlaat. Je zintuigen zijn gevoeliger dan gemiddeld. Je bent als HSP daardoor een uitstekende waarnemer. Je hoort meer, proeft meer, ziet meer, voelt meer, ruikt meer als ook meer nuances. Je neemt meer waar van de wereld en van je eigen lichaam, zoals pijn of honger. Kortom, de waarneming is zowel intern als extern beter ontwikkeld dan gemiddeld.

Emotionele intensiteit betekent dat de emoties die door prikkels worden opgeroepen intenser zijn dan gemiddeld, ze worden sterker beleefd. Enerzijds kunnen hooggevoelige mensen intens genieten, anderzijds kunnen ze intens lijden. Dit kan relatief gezien sterkere ups en downs op het emotionele vlak brengen.

Diepgaand verwerken. Al die sterke prikkels en emoties moeten fysiek en psychisch worden verwerkt. Dat gebeurt op diepgaander wijze dan gemiddeld. Het verwerken van met name nieuwe ervaringen en besluiten nemen op basis hiervan kost relatief gezien meer tijd. Maar het diepgaand verwerken leidt tevens tot relatief grotere kennis en levenservaring. Besluitvorming kost op den duur minder tijd.

Diepgaand verwerken vindt niet alleen achteraf plaats, maar ook vooraf. Je herkent dit bij HSPs aan ver vooruit denken, goed willen voorbereiden en in rekening willen houden met alle mogelijke factoren. Dit maakt HSPs meestal zorgvuldiger in hun keuzes. Mede hierdoor hebben ze vaak hoge normen en waarden.

Overprikkelbaarheid. Het nadeel van de combinatie van de eerste drie kenmerken ontstaat wanneer de prikkels en emoties te groot worden en/of als het verwerken ervan niet goed mogelijk is, bijvoorbeeld door tijdgebrek. In zo’n geval raakt het zenuwstelsel overprikkeld, overbelast.

Een overbelast zenuwstelsel functioneert minder goed en heeft rust nodig om te herstellen. Door overprikkeling functioneer je minder goed dan anders. Je kunt niet meer goed nadenken, kunt emoties minder goed reguleren, lichamelijk is het vaak zwaarder. De positieve kanten van je hooggevoeligheid komen bij overprikkeling onder druk te staan.

Het werkt averechts om lang door te gaan bij overprikkeling. Je komt dan sneller in de valkuilen (= het woordje té komt voor de kenmerken te staan) van de eerste drie kenmerken terecht. In plaats van gevoelig, raak je té gevoelig, ofwel overgevoelig. In plaats van zorgvuldig raak je té zorgvuldig, dus pietepeuterig of perfectionistisch.

Het werkt twee kanten op. In de valkuilen komen vergroot de kans op overprikkeld raken. Overprikkeld raken zorgt andersom dat je sneller in je valkuilen komt. Daarom is het belangrijk je kwaliteiten te herkennen en te versterken en bijbehorende valkuilen te leren vermijden. Leer vooral overprikkeling te vermijden.

Overprikkeld zijn is een overbelast zenuwstelsel dat tijd nodig heeft om te herstellen, om rust vraagt. Overprikkeling kan gepaard gaan met stress, al hoeft dat niet per se. Stress is willen vechten, vluchten of verstarren in reactie op gevaar. Je lichaam en geest focussen zich volledig op gevaar en dreiging. Stress raak je alleen kwijt door actieve beweging. Overprikkeling en stress vragen dus om een andere aanpak, stress vraagt om actie en beweging, overprikkeling vraagt om herstel en rust.

Overprikkeling kan stress geven, omdat je het minder goed functioneren van lichaam en geest als bedreigend kunt ervaren. Andersom kan stress je zenuwstelsel te veel op scherp zetten, waardoor het overbelast en overprikkeld raakt. Het komt daarom vaak voor dat HSPs zowel gestrest als overprikkeld zijn. Dan is de beste aanpak éérst bewegen/ontladen tegen de stress en daarna rust nemen tegen de overprikkeling. Stress vraagt actieve beweging om stress te ontladen, overprikkeling vraagt rust om te herstellen.



Wil je het boek 'Omgaan met hooggevoeligheid' bestellen? Tot de verschijningsdatum van 14 april 2022 kun je dit boek met korting bestellen via de uitgever. Daarna geldt de normale prijs. 

Het leven is een opeenvolging van verschijnen en verdwijnen. De energie neemt een bepaalde vorm aan en die vorm verdwijnt weer, er komt iets anders voor in de plaats. Die vormen komen voort uit één groot energieveld en bestaan binnen één groot energieveld. Dit verschijnen en verdwijnen creëert onze beleving van tijd en vorm, ofwel alle tijdelijke vormen.

Met onze menselijke waarneming zijn we gericht op de tijdelijke vormen en minder op het energieveld dat daaraan ten grondslag ligt. We verliezen ons besef van eenheid en eeuwigheid. Als je meer naar het veld leert kijken en minder naar de losse vormen, wordt het rustiger in je leven. Je bent minder geïdentificeerd met tijdelijke vormen, leeft vrediger. 

Dit verschijnen en verdwijnen vindt plaats op alle niveaus, mentaal, emotioneel, fysiek, in omstandigheden.

• Iedere gedachte komt op in het veld en verdwijnt weer.
• Iedere emotie komt op in het veld en verdwijnt weer.
• Iedere lichamelijke ervaring komt op in het veld en verdwijnt weer.
•  Alle omstandigheden komen op in het veld en verdwijnen weer.

Je kunt letterlijk leren meer op het onderliggende en achterliggende energieveld te letten en minder op de losse verschijningsvormen. Alles wat verschijnt is tijdelijk. Wat werkelijk belangrijk is, is de eenheid en het eeuwige.

Probeer eens bewust ‘langs’ je gedachten, emoties en fysieke ervaringen heen te kijken, probeer het energieveld erachter te zien. Hierdoor kom je in contact met de eenheid en het eeuwige. Dit kan je doen met je innerlijke tijdelijke vormen zoals gedachten en emoties, maar ook letterlijk met de uiterlijke fysieke vormen. 

Als voorbeeld een korte meditatie. Je maakt jezelf stil en leeg, focust op het grote energieveld. Doe dit eerst nog met ogen dicht en met de focus op je ademhaling.

• Elke keer als er een gedachte opkomt, zeg je vriendelijk en zonder enig oordeel: “Oh, een gedachte” en keert terug naar je ademhaling.
• Elke keer als er een emotie opkomt, zeg je vriendelijk en zonder enig oordeel: “Oh, een emotie” en keert terug naar je ademhaling.  
• Bij fysieke reacties of omstandigheden, zeg je vriendelijk en zonder enig oordeel: “Oh, een vorm” en keert terug naar je ademhaling.

Na enige tijd kan deze oefening ook met ogen open. Na nog wat meer oefening pas je het toe in je alledaagse leven. Bij alles waar je neigt te reageren op of vanuit de tijdelijke vorm, benoem je dit vriendelijk en zonder oordeel en keert terug naar de innerlijke stilte en leegte.  

Bange mensen projecteren hun angsten op de buitenwereld, angst verandert in oordeel. En als je een oordeel hebt, val je dat aan wat je oordeelt, als een manier om je angsten kwijt te raken. Dan ontstaat er oorlog. Maar het hele idee van oorlog is slechts een projectie van je angstige geest. Momenteel zijn mensen erg bang, daarom via projectie ook erg oordelend en maar al te bereid tot oorlog. Alleen biedt dit geen oplossing, maar versterkt het probleem.

Een betere manier is je angsten onderzoeken en loslaten. Pas dan stop je de projectie ervan, dan stop je oordeel en oorlog. Aanval biedt geen oplossing, omdat je slechts met je eigen angstprojecties in gevecht bent. Het is een schaduwspel. De vijand bestaat niet buiten je, maar zit binnen jezelf in je angsten en oordelen en je geloof dat aanval een oplossing is.

In plaats van luisteren naar je angsten en bezig zijn met je projecties, kan je je beter in jezelf keren om je innerlijk vertrouwen te vinden, je innerlijk kompas. Dat is alleen te volgen als je je angsten en oordelen loslaat en vertrouwen hebt.

We hebben allemaal het aangeboren vermogen om ons innerlijk kompas te volgen. Leer luisteren naar je intuïtie, inspiratie en gevoelens, gebaseerd op eenheid, liefde en waarheid. Hierdoor ga je anders reageren en weet je wat je moet doen op het moment dat dit nodig is. Dan hoef je dus ook niet meer bang te zijn.

Het is in deze tijd heel lastig te ontdekken wat waar is. Het beste kan je naar je gevoel luisteren en dus niet naar je emoties. Emoties overrulen je gevoelens, je intuïtie en meestal ook je gezonde verstand.  

Je emoties zijn reacties op prikkels en kunnen op en neer gaan, afhankelijk van wat je waarneemt en hoe je dat interpreteert. Dat is wat je emotioneel voor waar aanneemt op enig moment.

Dat geldt ook voor wat men je voorschotelt vanuit emotie. Dan neem je iemands interpretatie van de waarheid over. Emoties kunnen daarom bespeeld worden.  Veel media maken van dit principe gebruik. Je kunt zelfs worden opgehitst.

Zodra er bij jou negatieve emoties ontstaan in reactie op nieuws, boosheid, angst, verdriet, medelijden, frustratie, weet je al zeker dat je emotioneel reageert, niet vanuit je gevoel. Dan ken je de waarheid niet.

De waarheid kan je alleen ontdekken door innerlijk rustig te worden. Je emoties tot bedaren te laten komen.

De vragen die je altijd moet stellen is, waarom willen mensen dat ik emotioneel reageer? Wil ik me  emotioneel laten leven door al dat emotioneel getinte nieuws, of volg ik mijn gevoel?

Gevoelens als rust, vrede, dankbaarheid, plezier, vertrouwen, begrip, wijsheid etc. verwijzen naar de waarheid.  Het is in deze rare tijd van belang dat we dat allemaal doen. Innerlijk tot rust komen, ons niet laten leiden door emoties.

We zijn gewend in elk conflict partij te kiezen. Partij kiezen hoort bij de dualiteit. We verdelen de mensheid in goeden en slechten. In ons denken, praten en handelen versterken we zo het conflict, dragen energetisch bij aan het conflict.

Het is beter te leren onpartijdig te zijn in je denken, praten en handelen. Zo draag je bij aan de vrede, zo stijg je uit boven de dualiteit. Dualiteit ontstaat als je denkt dat de hele wereld buiten jou bestaat. Dat vertaalt je brein dan in twee dingen:

·       * Ik moet mijn geluk uit die wereld halen (geld, liefde, macht) omdat ik alleen ben en tekort kom. Angst.

·       * Ik moet me tegen ongeluk dat vanuit de wereld komt verdedigen (aanval, verdediging, concurrentie, gevaar). Oordeel.

De wereld reflecteert slechts je denken.

·      * Als jij denkt dat je dingen moet halen, blijf je altijd op zoek en kom je altijd tekort.

·       * Als jij denkt dat je je moet verdedigen, leef je altijd in strijd.

Elk conflict is een uitnodiging het duale denken te overstijgen en voor vrede te kiezen. Daarmee reageer je vanuit liefde en eenheid en verdwijnt het conflict. Je draagt er niet meer aan bij in je denken, woorden en handelen. 

Het ego in mensen zoekt en vereert de dood. Dat zie je in ons ‘amusement’ (oorlogsfilms, schietspelletjes).  Dat zie je in de echte wereld.  Het ego bestrijdt zijn angst voor de dood door andere mensen uit te schakelen of te doden.

De held is degene die een ander mens doodmaakt om een zogenaamde goede reden.
De vijand is degene die een ander mens doodmaakt om een zogenaamd slechte reden.

Maar in werkelijkheid zijn er geen goede of slechte redenen. Er is nooit een rechtvaardiging voor doden. Ook het verhaaltje 'als ik hem niet dood maak, maakt hij mij dood', houdt oorlog in stand. Want beide partijen redeneren zo. 

Het ego in mensen is niet liefdevol, maar angstig en oordelend en vereert de dood. Want hij gelooft dat de dood van de ander hem zal bevrijden van zijn angsten en het bevestigt zijn oordelen. Al zal het ego dit ten stelligste ontkennen, steeds weer redenen verzinnen, steeds anderen beschuldigen, om zijn visie in stand te houden

Zolang je niet inziet dat een deel van jouw bewustzijn de dood zoekt, blijft dit onbewust en woekert het door. Hoeveel oorlogen moeten nog volgen, eer je inziet dat het ego in jou oorlog zoekt en er op honderden manieren aan bijdraagt, in gedachten, in woorden en in daden.

Hoeveel oorlogen moeten nog volgen, eer je het ego loslaat en voor vrede en eenheid kiest in al je gedachten, woorden en daden? Pas als je het onbewuste streven naar de dood bewust wordt en loslaat, kan je werkelijk leven. Dan verliest de dood al zijn ogenschijnlijke macht.

De gewone mensen zijn de geldbron voor een selecte groep mensen, ik noem ze even grooteigenaars. Mensen betalen grooteigenaars voor allerlei producten. Zo worden grooteigenaars rijker, de gewone mensen worden armer.

Oekraïne heeft veel producten waar mensen grof voor willen betalen. Veel grooteigenaars willen dat land, eigenlijk die producten, wel in handen krijgen. Daarom voeren Rusland, EU en de VS strijd. Wie wint, krijgt de producten in handen en kan deze duur aan mensen verkopen.

Het trieste is, als grooteigenaars oorlog voeren, brengt dit extra kosten mee, die de gewone mensen ook nog eens mogen betalen. Door de oorlog, gaat de prijs van die producten razendsnel omhoog. Dat is dubbel winst voor de winnaar, maar dubbelop betalen voor de gewone mensen.

De politiek ondersteunt vooral grooteigenaars, niet de mensen die het geld betalen, niet de gewone mensen. De gewone mensen in Rusland, Oekraïne, Europa of VS leiden er  financieel onder en humanitair evengoed.

Wie er ook wint, de gewone mensen betalen de oorlogskosten en betalen straks de drastisch gestegen prijzen. De gewone mensen zijn altijd de dupe. Want betalen zul je, in het huidige economische stelsel.

Alles heeft maar één doel, de rijken worden rijker, de allerrijksten nog rijker en mensen betalen dit, de armen worden armer.

Het is de laatste jaren populair om mensen uit te sluiten van de Nederlandse maatschappij.  Eerst Islamieten, toen ongevaccineerden, nu Russen. Russen die al jaren in Nederland wonen, mogen niet eens meer meedoen met de wandelvierdaagse.

Als de politiek een bepaalde bevolkingsgroep als gevaarlijk aanmerkt, staan mensen in de rij om hun medemensen te verketteren.  Mensen worden op één grote hoop geveegd en vijandig benaderd. De nuance en de medemenselijkheid verdwijnt. Duizenden of miljoenen Individuele mensen worden buitengesloten.

Het wordt tijd dat we ons niet laten gek maken door politieke verhalen over allerlei ‘gevaarlijke mensen’. Daar zitten politieke en economische belangen bij, die belangen zijn vaak niet in het belang van de individuele, gewone mensen.

Elk gewoon mens kan zomaar opeens als gevaarlijk worden aangeduid, als de wind politiek en economisch anders gaat waaien. Mensen die nu andere mensen uitsluiten, kunnen straks zelf aan de beurt zijn.

Helaas worden we verleid om onze tijd en energie te investeren in oorlog. Oorlogen worden nooit gevoerd om de gewone mens te beschermen. Het gaat altijd om de belangen van machthebbers. Elke keer als je partij kiest, draag je bij aan de oorlog.

Kies daarom vrede!

Het is verleidelijk om mee te doen in het egoïsche goed en slecht spel, dat is wat oorlog is. Je benoemt je medemens als slechterik en gaat hem slecht behandelen. Die ander doet hetzelfde en voila, oorlog. Beide partijen geven de ander de schuld en doen alsof ze niet anders kunnen dan oorlog voeren.

Is het niet eens tijd om hier bovenuit te groeien?

Herinner je dat jij energetisch altijd bijdraagt aan het collectieve veld.

• Als jij voor de oorlog bent, of voor de ene en tegen de ander kiest, versterk je het collectieve oorlogsveld. Dat is dualiteit. 
• Als jij voor vrede bent, voor ieder medemens kiest, versterk je het collectieve vredesveld. Dat is eenheid.

Vroeger had je hippies, nu heb je wappies. Allebei vragen ze aandacht voor belangrijke waarden die in de maatschappij ondergesneeuwd zijn geraakt. Het status quo van de goegemeente wordt door deze groepen aangevochten en dat roept weerstand op.

De goegemeente wilt die kritische stemmen onderdrukken, wat bij die groepen weer tot meer weerstand leidt. Polarisatie is het gevolg. Beide groepen worden zo steeds extremer en kunnen elkaar niet meer vinden.

In de sixties zorgden de hippies dat ondergesneeuwde waarden in onze maatschappij werden geïntegreerd, al ging dat met heel veel gedoe gepaard. Datzelfde zal nu ook gebeuren, al zal dat net zo goed met veel gedoe gepaard gaan.

Lennon's "Give peace a chance" staat voor een belangrijke waarde, die we kunnen gebruiken om uit het conflict te komen. De vraag die we moeten stellen is niet, wie is goed of wie is fout, dat geeft oorlog. De vraag is, welke waarden zijn in onze maatschappij ondergesneeuwd? Hoe kunnen we deze waarden in overleg weer een deel van ons leven maken?

Misschien meer vrijheid, gelijkheid en broederschap? Dit zijn onvervreemdbare rechten van de mens, die je niet eerst hoeft te verdienen, waarvan niemand hoeft te worden uitgesloten.

Wij worden opgevoed met het idee dat wijzelf HIER zijn, al het andere DAAR is, een idee van afscheiding. Daarom is in onze beleving geluk altijd DAAR te vinden, komt ongeluk altijd DAAR vandaan. Jij bent altijd HIER en alle andere mensen, de natuur en zelfs god zijn altijd DAAR. Allemaal los van jou.

Hiermee creëer je een wereld als een projectiescherm. Je staat alleen in een onveilige wereld en dient je eigenbelang om dat geluk DAAR naar HIER te halen. Alles DAAR dat angst veroorzaakt, wordt veroordeeld en verder naar DAAR geduwd of aangevallen.

Op het moment dat je beseft dat alles wat bestaat ÉÉN is met jou, valt de afscheiding weg, valt de projectie weg. Dan is er geen HIER en DAAR meer, valt alles samen. Dan verdwijnt de angst en het oordeel.

Wat me opvalt is dat de discussie over de toestand in de Oekraïne voortdurend gevoerd wordt vanuit pro of contra, vanuit polarisatie. Iedereen is verhit elkaar aan het aanvallen en zichzelf aan het verdedigen. Er wordt over schuldigen en straffen gesproken. Alle meningen worden in reeds bestaande hokjes gestopt.

Dit wordt door het egoïsche denksysteem voortgebracht. Het ego wilt zichzelf groter maken en de ander kleiner. Zichzelf goed verklaren en de ander fout. Het ego haalt zijn kracht uit het spelletje winnen en verliezen. Oorlogstaal is het wapen van het ego.

De enige uitweg uit conflict is niet naar die oorlogstaal te luisteren, niet de ideeën van afscheiding te volgen. Alle mensen willen vrede. Alle mensen zijn één. Als je een ander mens aanvalt, val je eigenlijk jezelf aan. Je werkt mee aan de tweespalt, de illusie van afscheiding, die het egoïsche denken beheerst. Weersta de verleiding.

Zoals altijd, het uiterlijke leven is een reflectie van het innerlijke leven. Probeer vrede eerst in jezelf te vinden. Dan wordt die ook in de wereld mogelijk.

Het ego is een denksysteem gebaseerd op afscheiding, ik ben hier en al het andere is daar. De buitenwereld, de mensen, zelfs god, alles staat los van jouzelf in dit denksysteem. Je ‘ik’  staat er alleen voor en gaat aan de slag in de buitenwereld.

Je ‘ik’ probeert via de buitenwereld zijn geluk te vinden, is bang dat het niet lukt. Je ík’  ziet een boze, concurrende buitenwereld, waarin hij continu leeft in aanval en verdediging, ofwel stress ervaart. In het egoïsche denken is alle ellende te wijten aan iets of iemand buiten hem. Het ego gaat andere mensen fout verklaren als hij zich bang en ongelukkig voelt.

De egowereld is gebaseerd op angstgedachten, die als waarheid worden gezien. Die angsten zie je vervolgens bevestigd in jouw buitenwereld en daar ga je op reageren. De wereld is een spiegel van je eigen egoïsche denksysteem. Het feit dat we conflicten kennen in deze wereld, ligt niet aan iets buiten ons, maar  aan onze manier van denken. Onze innerlijke wereld. Pas als we onze manier van denken veranderen, verandert de wereld .

De enige oplossing is je denken leren baseren op eenheid.  Het besef versterken dat jijzelf, de buitenwereld, de mensen en zelfs god één zijn met elkaar. Wat bij jou hoort, val je niet meer aan. Denk niet dat de ander eerst moet veranderen wil je veilig zijn, die 'ander' is ook weer op het egoïsche denken van afscheiding gebaseerd.

Je zult moedig moeten besluiten dat je jouw denksysteem gaat veranderen. Dit gaat niet in één keer, want we zijn nu eenmaal in dit oude denkmodel getraind. Maar stapje voor stapje, kunnen we door allemaal onze manier van denken te veranderen, de wereld vrediger maken.

En ja, je totale manier van denken veranderen is eng, dat geeft eerst angst. Maar door niet vanuit die angst te reageren, het egoïsche denken niet meer te laten overheersen in je leven, ontstaat er meer vrede. 

We hebben geleerd symptomen te bestrijden en omwegen te bedenken in plaats van oorzaken aanpakken. Meestal willen we onze oude levensstijl niet opgeven, proberen die met symptoombestrijding in stand te houden. Ook verdienen we aan symptoombestrijding, de oorzaak aanpakken kost ons wat.

Symptoombestrijding houdt de status quo in stand. Je blijft ongezond doorleven en/of op grote voet doorleven. Dit kost je je gezondheid, de aarde raakt uitgeput, maar het is niet erg populair geheel anders te gaan leven.

Met minder toe kunnen geeft minder stress en tevens minder vervuiling. Maar we kiezen liever voor ‘alternatieven’, die zorgen dat we door kunnen gaan op oude voet. Het zijn helemaal geen alternatieven, al worden veranderingen wel vaak als zodanig benoemd. Het is symptoombestrijding.

De democratie staat wereldwijd onder druk. We zijn vergeten hoe belangrijk democratie voor ons is is, wat de democratie kwetsbaar heeft gemaakt en daarmee ons allemaal kwetsbaar maakt.

Wat is democratie? Democratie is een bestuursvorm waarin het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening. Die kan direct via stemmen worden uitgeoefend, bijvoorbeeld via referenda. In de meeste landen wordt democratie indirect uitgeoefend via een parlement. In een democratie is de voltallige bevolking soeverein en is ieder mens gelijk. Er is niemand die meer recht heeft dan andere mensen om wetten vast te stellen of beslissingen te nemen. Het evenwicht tussen vrijheid en gelijkheid moet worden bewaakt, men moet waken voor een tirannie van de meerderheid. Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Democratie

In Nederland hebben we een parlement met in vergelijking met Europa weinig parlementsleden per hoofd van de bevolking, die ook nog eens de minste ondersteuners hebben. https://decorrespondent.nl/13078/waarom-de-tweede-kamer-niet-werkt/37587607375890-00e68d5d?pk_campaign=daily

In veel landen wordt democratische rechten geschonden.

Ook nemen belangengroeperingen het over. Deze zorgen dat de parlementsleden niet luisteren naar het volk, maar naar die belangengroepen.

Het democratische systeem wordt uitgehold door partijen die niet de het belang van het volk voor ogen hebben, maar eigenbelang. Als de democratie eindigt, komt men in een gevaarlijk autoritair of dictatoriaal systeem terecht. Zo'n systeem komt altijd op kousenvoeten, dus wees waakzaam. 

Mensen hebben de neiging te geloven, dat ze gelukkig zullen zijn als de ander verandert. Wat ze niet in de gaten hebben, is dat ze daarmee een oordeel op die ander uitspreken. Je zegt eigenlijk: “Jij bent de slechterik.” Je maakt jouw vrede en plezier afhankelijk van wat de ander doet.

Mensen blijven soms jarenlang boos of verdrietig om wat anderen deden en doen en jagen zichzelf zo in de stress. Want oordeel op anderen geeft nu eenmaal bergen stress. De enige weg naar innerlijke vrede en plezier is dit soort oordelen en afhankelijkheden los te laten. In wezen komt dit neer op vergeving. Anderen veranderen nu eenmaal niet, alleen omdat jij dat prettiger zou vinden. Je oordelen op anderen loslaten, brengt innerlijk vrede.

Als je anderen vergeeft en je oordelen loslaat, kan het nog steeds dat die anderen allerlei oordelen op jou hebben, jou de slechterik vinden. Ook dat vraagt om vergeving. Het is verleidelijk opnieuw de ander tot slechterik te verklaren en boos te worden, omdat die ander jou niet kan vergeven. Daarmee raak je opnieuw in de stress en maak je jezelf opnieuw afhankelijk van het doen en laten van die ander.

Vergeving is een innerlijk proces. Je besluit uit de oordelen op anderen te stappen, niet meer vanuit oordeel te reageren. Ook niet als de ander hele bergen oordelen op jou loslaat, jou de slechterik blijft vinden.  

Realiseer je dat die boze ander zichzelf in de stress jaagt, maar dat jij daar weinig aan kunt doen. Je kunt die ander niet veranderen. Die ander zal ooit evengoed de stap maken om oordelen op jou los te laten, maar het is niet aan jou om voor die ander te bepalen hoe en wanneer dat moet gebeuren.

Als mensen angsten niet onder ogen zien, projecteren ze die angsten op andere mensen. De ander wordt in hun ogen de oorzaak van hun angst, de slechterik, de schuldige. Angst verandert in oordeel en oordeel leidt tot stress en strijd.

Mensen proberen de vermeende slechterik aan te vallen om hun angst kwijt te raken. Ze verdedigen zich tegen de vermeende slechterik, of blijven uit de buurt. Door de slechte ander en de buitenwereld te controleren, denken ze minder bang te worden. Dat werkt niet. Zolang de angst innerlijk blijft bestaan, verschijnen er in jouw wereld steeds opnieuw slechteriken die je bang maken.

Door aanvallen, verdedigen en vermijden van die zogenaamde slechteriken, wordt de angst niet minder, maar juist groter. Er ontstaan conflicten met andere mensen en dat maakt je nog banger. Je projecteert nog meer angsten, gaat nog meer in oordeel, verdediging en aanval. Kortom, de polarisatie neemt verder toe.

Ook collectief worden angsten op anderen geprojecteerd. Dan wordt niet één persoon als oorzaak en slechterik aangewezen, maar een hele bevolkingsgroep. Die krijgen allerlei slechte eigenschappen opgeplakt, waarmee deze angstprojecties en het aanvallen, verdedigen en vermijden worden gerechtvaardigd en polarisatie toeneemt.

Veel mensen zijn bang voor ziekte, dood en armoede en wijzen schuldigen aan, projecteren die angst in de buitenwereld. In plaats van met je vinger te wijzen, kan je beter je angsten innerlijk onder ogen zien. Daarmee trek je jouw projecties terug. Hiermee verdwijnen je stressreacties, wordt jijzelf vrediger en je houding ten opzichte van andere mensen eveneens.

Schuldigen aanwijzen en aanpakken lost niets op. Je verspilt kostbare energie. Gebruik je energie liever om je angsten kwijt te raken en je problemen praktisch op te lossen. Als je bang bent voor ziekte en dood, zorg dan dat jijzelf en anderen gezonder kunnen leven. Als je bang bent voor armoede, zorg dan dat jijzelf en andere mensen welvaart kunnen ervaren. Uiteindelijk willen alle mensen hetzelfde, liefde en vrede. 

We leven in een maatschappij waar men dik verdienen kan aan andermans ellende. De grootste klappers worden gemaakt met oorlogen, pandemieën en rampen.

In oorlog kan je dik aan wapentuig verdienen. In een pandemie kan je dik verdienen aan medicijnen en vaccins. Niet voor niets behoren wapenindustrie en pharma tot de rijkste bedrijven. Overheden gaan veel geld uitgeven. Ook de aandelen worden veel waard. Na een oorlog, pandemie of ramp, kan men weer dik verdienen aan de opbouwfase van een land.

Verdienen is het belangrijkste doel geworden in deze wereld, niet het geluk van mensen. Je ziet hoe in moeilijke tijden de armen steeds armer en de rijken steeds rijker worden. Hier ligt een geldgerichte mentaliteit aan ten grondslag.

Dit effect wordt versterkt door het economische systeem dat op schuld is gebaseerd sinds de goudstandaard los is gelaten. De reden was dat de overheid meer geld ter beschikking wilde hebben, geld wilde creëren. In plaats van de productie te verhogen, werden de geldkranen aangezet.

Dat geld moet terugbetaald worden met rente, wat betekent dat je verplicht bent economisch te groeien. Dit zal uiteindelijk  inflatie veroorzaken. Want in wezen leeft een land op de pof. Inflatie is slecht voor de gewone man.

Het extra geld is goed voor de rijken, want die kunnen meer aandelen kopen en daar aan verdienen. Die aandeelhouder zal vooral weer investeren in …. pharma en wapenindustrie. Zo is het cirkeltje rond. Ze verdienen steeds meer geld, maar creëren een bubbel die uiteindelijk barst, een economische crisis.

Vooral de gewone man zal van die economische crisis last van ondervinden. Die verdient zelden geld met geld,  meestal alleen met zijn uren. Door de economische crisis, kan hij niet zoveel meer verdienen en wordt zijn spaargeld waardeloos. De rijkeren hebben wel wat achter de hand, soms miljarden.

Het hele systeem functioneert zo door bepaalde overtuigingen: geld voor enkelen is belangrijker dan een fijn leven voor alle mensen. Laten we de komende jaren vooral onze overtuigingen en systemen onder de loep nemen en verbeteren.

Iedereen is verantwoordelijk voor de individuele keuzes. Omdat we een collectief zijn, hebben we de verantwoordelijkheid te zorgen dat alle mensen keuzes kúnnen maken, niet met hun rug tegen de muur komen te staan. Want daarmee ontneem je mensen hun individuele keuze. Dit raakt meestal de basale rechten op voeding, inkomen,  etc.  in een samenleving. Armoede ontneemt je jouw keuzevrijheid.

Als je extreem arm bent, in verwachting bent en abortus de enige optie is omdat je niet voor je kind kan zorgen, is er geen werkelijke keuze meer. Als een overheid tegelijkertijd abortus verbiedt, zonder te zorgen dat je als moeder voor je kind kan zorgen, dwingen ze je tot iets wat voor jou onmogelijk is. De overheid maakt de keuze voor jou met haar verbod, maar neemt niet de verantwoordelijkheid op zich die daarbij hoort.

Keuze en verantwoordelijkheid horen bij elkaar. Als je vindt dat de ander iets moet, moet je ook zorgen dat die ander dit kan. Overheden werken met verplichtingen en verboden, dwingen mensen een bepaalde richting uit. Ze nemen de bijbehorende verantwoordelijkheid voor die keuzedwang niet altijd niet op zich. 

In dit voorbeeld, als we collectief zouden willen dat alle kinderen geboren worden, zul je als maatschappij moeten zorgen dat dit mogelijk is, bijvoorbeeld door aan armoedebestrijding te doen. Als je als overheid niet aan armoedebestrijding wilt doen, dien je ook geen verbod op abortus in te stellen, want dan zet je mensen met de rug tegen de muur.

Een ander voorbeeld is de toeslagenaffaire. Als we collectief willen dat iedereen werkt voor zijn geld, zul je moeten zorgen dat je met werk een normaal inkomen kan verdienen, in plaats van te lage inkomens aanvullen met toeslagen. Als je tegelijkertijd mensen die niet rond kunnen komen als fraudeur aanmerkt en toeslagen afneemt, zet je mensen met de rug tegen de muur. Je ontneemt als overheid mensen hun keuze, maar neemt niet de verantwoordelijkheid ervoor. 

Nog een voorbeeld, als je mensen verplicht een vaccin te nemen, de keuze overneemt zoals sommige overheden doen, moet je als overheid ook de verantwoordelijkheid overnemen voor eventuele bijwerkingen. Nu hebben vaccinleveranciers.  overheden en zelfs sommige verzekeringsmaatschappijen de verantwoordelijkheid afgewezen. Als het mis gaat, staan mensen financieel met de rug tegen de muur.

De taak van het collectief is de samenleving zo in te richten, dat mensen daadwerkelijk de keuzevrijheid hebben en zelf de verantwoordelijkheid kúnnen nemen. Een belangrijk aspect is zorgen dat er geen armoede ontstaat.

Veel ego-conflicten ontstaan door te hoge normen en verwachtingen. Het ego vindt dat mensen perfect moeten zijn, moeten voldoen aan hun normen. Als mensen niet perfect blijken te zijn, niet voldoen aan de norm, is het ego boos en zwaar teleurgesteld, gaat in de aanval of verbreekt zelfs het contact. In wezen omdat hij liever in zijn illusie van perfectie gelooft, dan de ander te zien en accepteren zoals hij is. 

In termen van Transactionele Analyse. Meestal zijn de egoposities Kritische Ouder (normen) en Aangepast Kind (verwachtingen) betrokken. Die overheersen de andere egoposities, Zorgzame Ouder (waarden), Natuurlijk Kind (behoeften, emoties) en Volwassene (ratio). Zolang de overheersing van die twee egoposities blijft bestaan, zal het conflict niet snel worden opgelost.

Het ego blijft hangen in de projectie van de eigen normen en verwachtingen op de ander. Het ego wilt het alleen ‘goedmaken’ als de ander doet wat hij wilt, of de ander op zijn minst toegeeft ‘fout’ te zijn geweest. Het ego maakt er een schuldverhaal van en schuld is geen basis voor prettige contacten.

Het ego benoemt de ander als oorzaak van het conflict, het ligt zogenaamd buiten hem. Ieder conflict ontstaat en bestaat in werkelijkheid in eigen hoofd. Zolang je dit conflict innerlijk niet oplost, wordt het uiterlijk evenmin opgelost. Het ego houdt vaak hardnekkig vast aan de eigen mening. Aanhoudende boosheid op andere mensen, haatgevoelens en dergelijke, laten dit innerlijk vasthouden aan de ego-illusie van schuld zien, wat mensen doodongelukkig zal maken.

Als je merkt dat je anderen beschuldigt en teleurgesteld bent in anderen, boze gevoelens vasthoudt, keer dan naar binnen en onderzoek of je normen en verwachtingen wel realistisch zijn. Als ze irreëel zijn, stel ze bij en vergeef jezelf (en de ander) dat je in het ego schuldspel terechtkwam. Wees blij dat je eruit bent gestapt, dat je het hebt doorzien. 

Als anderen jou beschuldigen en in jou teleurgesteld zijn, raak dan niet betrokken in het conflict. Blijf jezelf, wat mensen je ook toevoegen. In het algemeen zal degene die in het schuldspel gevangen zit jou verstoten of blijven aanvallen, want het ego zoekt afscheiding. Dat is pijnlijk, maar probeer te begrijpen wat er gebeurt.

Je kunt de ander niet uit het schuldspel halen, niet uit hun projecties, dat zullen ze zelf moeten doen. Soms gebeurt dit, soms niet. Als het niet gebeurt, wees dan vergevingsgezind, want het schuldspel is zeer pijnlijk voor degenen die daarin vastzitten.