Renée Merkestijn

Mensen willen vaak per se consensus bereiken, omdat eenstemmigheid zekerheid geeft. Het is  voor mensen lastig dat je dingen niet 100% zeker weet. In groepsverband is het lastiger om afspraken te maken als er geen consensus is. Dan zou je moeten werken met meerdere opties of voorbehouden. Als mensen per se consensus willen maar die niet vinden, wordt een besluit of richting soms geforceerd, wat kan leiden tot polarisatie.

Politiek en wetenschap laten in het groot zien wat er in het klein ook gebeurt. In de politiek proberen mensen consensus te bereiken via polderen of meerderheden, net als in gezinnen. In de wetenschap kunnen meerdere visies naast elkaar bestaan, maar voor het publiek wordt één visie naar buiten gebracht als de waarheid. Vervolgens wordt iedereen geacht hierin te volgen en het nooit meer ter discussie te stellen.

Gevolg kan zijn dat andere opties ten onrechte worden uitgesloten, ‘want’ we waren het toch eens geworden? Erop terugkomen is lastiger, ‘want’ dat is nu eenmaal ons beleid, ‘want’ dat zijn onze afspraken. Denk bijvoorbeeld aan consensus die is bereikt bij slechts 51% meerderheid, dan kan in wezen 49% zijn stem verliezen.

De politiek koos pro EU, ondanks vele tegenstemmen, de nadelen ervan worden zelden onderzocht of worden als vervelend beoordeeld. Wetenschappelijk kozen ze zoönose en niet lableak als bron van covid, ondanks verschillende  visie. De consensus bepaalt waar we politiek en wetenschappelijk geld aan besteden, wat we wel of niet onderzoeken. De rest valt dan vaak bijna automatisch af en leidt dan vaak tot polarisatie.

Beter zou zijn een bepaalde richting te kiezen, maar tegelijk de overige opties open te houden of nader te onderzoeken. Want waarom zou je niet kunnen zeggen: EU lidmaatschap lijkt nu voordelen te hebben, maar laten we ook de nadelen  in de gaten houden bij elke politieke beslissing op dit terrein. Of de zoönose theorie lijkt nu het beste te kloppen, maar laten we tevens de lableak theorie nader onderzoeken.

Mensen kunnen best met dit soort ‘onzekerheid’ leven. We weten allemaal best dat 100% zekerheid niet bestaat, dat elke keuze voor- en nadelen kent, dat iets wat nu goed lijkt volgend jaar niet goed meer hoeft te zijn. Laten we daar dan gelijk rekening mee houden, in plaats van teveel in één richting te bewegen en te eenzijdig geïnformeerd te worden.

Een van de grootste ziekmakers in onze voeding is suiker. Het geeft klachten als hogere stressniveaus, stemmingswisselingen, slechte nachtrust, darmklachten, huidklachten, spier- en gewrichtsklachten en op den duur ook diabetes, hart- en vaatziekten en depressies, om er zo maar een paar te noemen.

Zeker HSPs zullen met hun gevoeligheid rekening moeten houden met gebruik van suikers. Want in wezen vergroot je met suikers je gevoeligheid in negatieve zin. Je raakt op korte termijn overprikkeld, overmatig emotioneel, kan mentaal niet meer goed functioneren en op lange termijn word je ziek.

Omdat suiker erg verslavend is, je eerst in energie en emoties een oppepper geeft, maar vervolgens een fikse dip, is het moeilijk er van af te komen. Je lichaam en geest schreeuwen erom. Ook is het maatschappelijk gebruikelijk om altijd maar weer suikers te serveren. Bij de koffie een koekje, als je gezellig uitgaat een ijsje of een glas limonade.

Het gaat trouwens niet alleen om snoep. Koolhydraten worden ook omgezet in suikers. Denk aan aardappels, rijst, brood, pasta’s. Ook die producten horen bij ons dagelijkse voedingspatroon. Daarnaast zijn veel suikers en koolhydraten verborgen of toegevoegd aan allerlei producten.

Begin als HSP eerst eens met snoepgoed te vervangen door producten waar geen of weinig suikers zitten. Je zult merken dat je je na een paar weken veel beter gaat voelen. Je slaapt beter, hebt minder darmklachten, bent emotioneel evenwichtiger. Er zijn genoeg gezonde alternatieven. Als je bijvoorbeeld zoekt onder keto of koolhydraatarm vind je die gemakkelijk.

Hoewel het niet makkelijk is om van al die suikers af te komen, is een rustiger en gelukkiger dagelijks leven je beloning.

Veel mensen zijn momenteel boos en negatief. En ze zijn ook weer boos en negatief over boze en negatieve mensen. Daarmee zitten ze in precies die lagere energetische frequentie als waar ze een hekel aan zeggen te hebben. Ook het willen verbieden van boze of negatieve uitingen wordt gedaan vanuit datzelfde lage energetische niveau. Je gaat in gevecht, maar problemen en frustraties worden nooit en te nimmer opgelost op hetzelfde energetisch niveau. Integendeel, het zal de boosheid, negativiteit, de problemen en de frustraties versterken.

Zorg eerst dat je jouw energetische frequentie verhoogt. Want daarmee verander jij je ervaringen, verander je de manier waarop je met dit soort boze en negatieve energieën omgaat, kortom, je verandert jezelf. Als jij dit als individu doet, ben je niet alleen een voorbeeld voor anderen, je verandert ook het collectieve veld, je maakt deze hogere frequenties breder beschikbaar.

Als praktisch voorbeeld boosheid en negativiteit in het nieuws en in social mediade politiek. Stop met je druk maken erover en je ‘missie’ om die mensen te willen veranderen door ze aan te vallen of slecht te verklaren. Besteed liever aandacht aan zaken met een hogere frequentie, ga bijvoorbeeld meer tijd besteden aan creativiteit en gezellige contacten of projecten die de wereld een stukje beter maken. Je wordt in die hogere frequentie minder vatbaar voor boze en negatieve energie op nieuws en social media; je nare emotionele reacties nemen af. Je gaat oplossingen zien, namelijk, precies dat wat je zelf doet. Je frequentie verhogen in plaats van zelf voor boosheid en negativiteit te kiezen.

We hebben vanuit onze opvoeding vaak meegekregen dat het goed is ergens tegen te zijn, goed is tegen gevaren, onrecht, boosheid en negativiteit te vechten. We beseffen niet dat we hiermee precies dat versterken wat we niet willen. Energetisch is het veel beter om dat lage niveau energetisch te overstijgen, door een meer positieve en vredige levenshouding aan te nemen. Kortom, door de energetische frequenties te verhogen op zowel persoonlijk als maatschappelijk en politiek niveau.

Onlangs publiceerde een anonieme twitteraarster die zichzelf Plasgeitenbreier noemt een vreselijk bericht. Ze toonde op Twitter de inhoud van een app-gesprek, waarin telefoonnummers van ministers waren genoemd. Het was niet bekend of dat bericht authentiek was of geknipt en geplakt. 

Maar bijna alle ministers en een aantal kranten verspreidden vervolgens dit anonieme, niet geverifieerde bericht, gepaard gaande met zeer verontwaardigde teksten. De democratie is in gevaar! 

Dit laat ten eerste zien dat mensen, ook ministers en journalisten, informatie verspreiden zonder de bron of de juistheid van de informatie te checken.

Inmiddels zijn checks aan de gang en is het bericht waarschijnlijk fake news. Als dit klopt, laat dit zien dat wij mensen, ook ministers en journalisten, gevoelig zijn voor nepnieuws. Zeker als dat nepnieuws in ons straatje past.

En degene die fake news verspreidt heeft er altijd belang bij dat het wordt geloofd. Zelfs als het ontzenuwd wordt, heeft het bepaalde mensen toch zwart gemaakt en zijn er altijd genoeg mensen die het blijven geloven, omdat ze de verificatie niet lezen.

In een tijd waarin we met een overvloed aan informatie van doen hebben, is het belangrijk dat je je van deze menselijke valkuilen bewust wordt. 

In onze tijd is men zo gefocust op details en specialismen, dat men de samenhangen uit het oog verliest of zaken te eenzijdig bekijkt. Dit leidt tot ingrepen in de wereld, waarvan de gevolgen niet goed worden overzien. Als je aan één draadje trekt in de stof, verandert het gehele weefsel. Als je één draadje verwijdert uit de stof, wordt het totale weefsel zwakker. Het zou mooi zijn als we weer meer in samenhangen gingen denken. Dat maakt oplossingen vinden lastiger, maar voorkomt veel ellende.

Op dit moment wil Nederland 28 miljard investeren om de temperatuur van de aarde in 2050 met 0,000036 graad Celsius te verlagen door de CO2-uitstoot te verminderen. Dat is het draadje waaraan wordt getrokken. We zien nu al, dat het gehele weefsel drastisch verandert. Het land gaat grotendeels op slot. Dit terwijl landen zoals China hun CO2 uitstoot juist verhogen.

Men legt het probleem nu vooral bij de veeteeltsector, een nieuw draadje waaraan getrokken wordt. Veeteelt is echter verbonden met sectoren en beroepen zoals kwaliteitscontrole, technische ontwikkeling, transport, export, kwaliteitscontrole, douane. Die krijgen ook minder werk, want alles is een weefsel.

Niet alleen neemt onze landelijke productie van vlees, melk- en yoghurt, leer en diervoeding af. Vee levert ook de basisproducten voor meststoffen, geneesmiddelen, supplementen, bewerkte voeding, verf en lijm (gelatine). Dus in bijna alle sectoren kan je een vermindering zien, of ze gaan het weer importeren, waardoor onze handelsbalans verandert.

Wat ik jammer vind in de huidige politiek, dat de samenhangen zo weinig in ogenschouw worden genomen. Het maatschappelijke weefsel wordt aangepast, mogelijk ook verzwakt.  Wat er te doen is, is weer leren naar de samenhangen te kijken en niet te woest aan allerlei draadjes gaan trekken.  

We leren collectief te leven vanuit het goed-slecht spelletje. Ik ben goed, jij bent slecht, daarom mag ik lelijk tegen je doen. Dat komt meestal van beide kanten. Want als jij lelijk doet, ben jij slecht en ik goed en mag ik weer lelijk doen tegen jou. Dit stopt pas, als je besluit het spel niet meer mee te spelen.

Ons hoofd zit vol met angstige en oordelende gedachten, die zich meestal rond het idee goed en slecht verzamelen. Zo zijn we getraind. Het probleem is niet zozeer die gedachten zelf, maar je geloof in die gedachten. Als je ervoor kiest ze te geloven, kom je in het spel terecht, met alle emoties en ellende. Als je ervoor kiest ze niet te geloven, stap je uit het spel, is er vrede en rust.

Let eens op je gedachten, als je nadenkt over wat mensen doen. Verdeel je de mensen in de goeden en de slechten? Dat lijkt misschien veilig, totdat je beseft dat bijna iedereen dit doet. Jij wordt zelf ook door andere mensen in het vakje goed of slecht geplaatst. Dat voelt waarschijnlijk al minder veilig. Het punt is, alle onveiligheid in de wereld voortkomt voort uit dit goed en slecht spel.

Je handelt vanuit wat je gelooft. Als je gelooft in goed en slecht, leef je voortdurend in strijd. Als je jouw geloof in goed en slecht met een korrel zout neemt, als een aangeleerd spelletje, verliest het zijn macht over jou. 

Mensen zijn fysiek gezien een diersoort. Dieren blijven in leven door dieren en planten te eten. Op hoger niveau is niet alleen de mens, maar ook een dier of plant bewust leven. Fysiek gezien zitten we in een wereld van eten en gegeten worden.

De meeste mensen vinden deze kant van het bestaan niet prettig. Ontkenning is dan een handig mechanisme. Sommigen vinden dat dieren niet bewust zijn, dus die mag je dan wel eten zonder schuldgevoel. Sommigen vinden dat planten niet bewust zijn, dus die mag je dan wel eten zonder schuldgevoel. Er zijn zelfs mensen die proberen van de lucht te leven, al is dat voor de meesten ondoenlijk.

Acceptatie en respect is waar het om gaat. Accepteer dat je levens neemt om in leven te blijven. Er zijn echter grote verschillen met hoe wij en hoe de natuur met dit overleven omgaan. Wij zijn de enige dieren die vaak meer nemen dan nodig en voeding verspillen. Dit betekent dat het respect voor het leven is verdwenen.

Als je eet, of het nu een dier of plant is, is er een bewust wezen dat jou iets heel bijzonders geeft, namelijk zijn leven en zijn levenskracht. Oude volken erkenden dit, wij zijn tegenwoordig  onze verbinding met de natuur en ook met onze eigen natuur kwijtgeraakt. 

Accepteer dat je nu eenmaal levende dieren en levende planten dient te eten om te leven.  Zo is het op aarde nu georganiseerd. Toon deze dieren en planten het grootst mogelijke respect voor hun gift aan jou. 

Verandert het klimaat? Ja, want het klimaat verandert altijd, al miljoenen jaren. Er zijn altijd ijstijden en tropische perioden geweest. Zijn wij de oorzaak ervan? We zijn slechts één van de honderden factoren die het klimaat bepalen.  Kunnen wij het klimaat veranderen? Juist vanwege die vele invloeden is onze invloed beperkt.

Vraag is ook waar streef je naar? Moet het klimaat worden zoals het vorige eeuw was en zo ja, waarom? We steken veel energie in dingen terugdraaien omdat we onszelf als oorzaak van de opwarming zien, vanuit schuldgevoel. Nadenken over de bijdrage van de mens is prima, maar bén je als mens wel hét probleem? Daarnaast lijkt onze klimaatkennis onvoldoende. Zelfs wetenschappelijk berekende voorspellingen komen niet uit. Op welke berekeningen moeten we dan ons beleid baseren?

Historisch gezien pasten wij mensen zich aan klimaatveranderingen aan. Bij langdurige verhoging of verlaging in temperatuur of CO2 of zeespiegel, gingen we onze manier van beschutten wijzigen, ander voedsel verbouwen en desnoods verhuizen. Waarom doen we dit nu niet?

We zijn zo bang voor klimaatverandering, dat we ons hele leven op de kop zetten om die verandering tegen te gaan, echter zonder garantie op succes. We zijn als mens onbetekenend in het geheel, al voelen we ons vaak de heerser van natuur en klimaat, alsof die aan ons gehoorzamen. Ook toen er geen mensen op aarde waren, was er klimaat, dus enige bescheidenheid is op zijn plaats.

Beter is onze energie, tijd en geld in aanpassing te steken als prioriteit. En daarnaast kan je kijken waar je als mens in negatieve zin bijdraagt en daar wat aan doen.

Als klimaatsverandering de enige prioriteit is en we niets doen aan aanpassing áán het veranderende klimaat, loopt het uit op een fiasco. Dan zijn we onvoldoende aangepast aan de nieuwe tijd. 

We proberen onze wereld steeds meer te besturen via Artificiële Intelligentie (AI) en wetenschappelijke modellen. Mensen hebben snel een blind vertrouwen in wat deze hen zeggen, maar is dat gerechtvaardigd? Hoe ga je als ‘gewoon mens’ met deze informatie om?

ChatGPT is een AI programma wat voor iedereen beschikbaar is nu. Ze hebben bergen informatie in deze computer gevoerd en daardoor kan hij op bijna alle vragen antwoord geven. Wat het lastig maakt, dat er altijd tegenstrijdige informatie beschikbaar is in de wereld. Dus AI kan dan in het beste geval zeggen, de ene vindt dit, de ander vindt dat. Als slechts een deel van de informatie wordt ingevoerd, geeft hij geen juiste antwoorden meer. Als er verkeerde of gekleurde informatie wordt ingevoerd, geeft hij verkeerde of gekleurde informatie terug. En wie gaat dan controleren welke bronnen AI heeft meegenomen of gemist, hoe hij informatiebronnen combineert? Niet alle informatie in de wereld is vastgelegd en als het wel zo is, is het zoveel dat je het niet allemaal ingevoerd krijgt. Dit betekent dat als je aanneemt dat AI een juist antwoord geeft, je helemaal fout kan zitten. Je kan AI het beste als een mens met bepaalde meningen of basis van bepaalde informatie zien, niet als een bron van de waarheid. 

Bij wetenschappelijke modellen voeren ze een verzameling factoren van invloed in, een aantal stellingen, waarmee ze de toekomstige gebeurtenissen proberen te voorspellen. Als je er cijfers instopt, rekent de computer dit door via deze stellingen en komt er een voorspelling uit. Die gegevens kunnen feiten zijn, maar ook mogelijke cijfers (aannames) als ze scenario’s (worst case, best case) willen doorrekenen. Je ziet al dat het op meerdere punten mis kan gaan, de stellingen kunnen onjuist, onvolledig of gekleurd zijn, de ingevoerde gegevens ook. Men kan naar believen een scenario kiezen, beste of slechtste. Dit betekent dat als je aanneemt dat het model het juiste antwoord geeft, je helemaal fout kan zitten. De modellen weerspiegelen net als AI een bepaalde mening of basis van bepaalde informatie en niet de waarheid. Actuele gegevens blijken regelmatig niet te kloppen met wat het model aangaf. Je kan het model dan  corrigeren, maar mensen zijn niet in staat een 100% kloppend beeld van de toekomst te geven, omdat de werkelijkheid zowel te veelomvattend als veranderlijk is.

In onze wereld is de grote valkuil dat we denken dat veel kennis gaat leiden tot de ultieme waarheid, gebaseerd op determinisme (als je alle regels weet, weet je hoe de wereld zal zijn). Dat is zelfs met alle techniek een onmogelijke opgave. We zullen als mens met onzekerheid moeten leven, al is dat angstwekkend en proberen we dit met AI en modellen hardnekkig tegen te gaan. Als je denkt dat AI en modellen je zekerheid geven, geloof je eigenlijk in een illusie.

Praktisch, zie AI en modellen als mogelijkheden en meningen, niet als de ultieme waarheid. Gebruik gewoon je eigen gezonde verstand.

Op het moment dat je anderen oordeelt, verbind je jezelf in negatieve zin met die persoon. Die persoon lijkt dan al die negatieve emoties op te roepen, wat betekent dat jij je emotionele geluk afhankelijk maakt van die persoon, van wat hij wel of niet doet. Daarmee geef je je innerlijke vrijheid op.

Vaak vinden we een zekere rechtvaardiging voor ons oordeel, die persoon is heel erg fout en jij hebt daarin helemaal gelijk. Hiermee roep je een reeks van negatieve emoties in jezelf op. Je hebt besloten ongelukkig te zijn vanwege die ander, hebt die ander macht over jezelf gegeven. Je hebt je innerlijke vrede opgegeven.

Wat je beter kan doen is je oordelen loslaten, waarmee je de negatieve verbinding loslaat en jezelf emotioneel vrij maakt. Vergeving is niet zoals we vaak denken alle onrecht maar toestaan. Vergeving is je oordeel loslaten, maar niet je gezonde verstand.

Als iemand je onprettig behandelt, kan je hier zonder oordeel over praten of als het niets opheldert weggaan, dat is gezond verstand. Maar als je je oordeel vasthoudt, houdt dit oordeel jou in een naar gesprek  vast en zelfs als je weggaat ben je hiermee emotioneel gebonden en gevangen, dan ben je onvrij.

 

Waarden worden bepaald door onze Zorgzame Ouder. Je ontwikkelt waarden vanuit liefde en zorg, waarden zijn diepgevoeld, innerlijk geworteld. Leven vanuit je waarden zorgt dat je van binnenuit integer bent.

Normen worden bepaald door de Kritische Ouder. Waarden zijn dan omgezet naar normen, naar uiterlijke regels en wetten, waaraan controle en bestraffing wordt verbonden. Een norm is daarmee aangeleerd en vraagt gehoorzaamheid aan wat anderen hebben bepaald.

Wereldwijd poogt men waarden te benoemen voor de mensen en de mensheid, op zich een mooi iets. Maar als die waarden ongemerkt slechts normen worden, wordt het al snel dwang en drang. Je wordt dan benadeeld of bestraft als je niet meedoet.

ESG’s staat voor Environmental, Social and Governance values. Men toetst of bedrijven en organisaties daaraan voldoen. Je moet op deze gebieden de hoogste standaard hebben om het financieel te redden. Want zo niet, krijg je een lage score, minder investeerders, mogelijk zelfs boetes. Deze controle, benadeling en bestraffing laten al zien dat het niet om waarden maar om normen gaat.

De vraag rijst, als een bedrijf een hoge ESG score heeft, komt dat dan omdat het vanuit innerlijke bewogenheid, of volgen ze de normen omdat het anders negatieve financiële gevolgen heeft? Is een waarde werkelijk geïntegreerd in alles wat ze doen, of is het voor de bühne?

Wat mij opvalt is dat reclame-uitingen van veel grote bedrijven en organisaties de ESG normen tonen. Reclame met veel gekleurde mensen en transmannen (Social score). Reclame over hoe klimaatvriendelijk en ‘sustainable’ (Environmental score) ze zijn. Maar komt het vanuit het hart?  

Ik ben sowieso geen voorstander van waarden in een soort keurslijf van normen te gieten. Als je werkelijk vanuit je waarden leeft, is dit niet nodig. Het gevaar is, dat als je normen nastreeft, de waarden zelfs verloren kunnen gaan. Dan doe je alleen nog wat hoort, wat maatschappelijk geaccepteerd is, zelfs als dit tegen belangrijke waarden zoals liefde en vrijheid ingaat.

Tegenwoordig wordt vaak de slachtofferkaart getrokken. Mensen voelen zich het slachtoffer van alle wereldproblemen. Hoe groter en vager het probleem, hoe groter het slachtofferschap kan worden. Vervolgens gaan deze slachtoffers daders zoeken om ze schuld te laten bekennen en te bestraffen. Hiermee draaien ze het dader-slachtofferspel alleen maar om. Het lost de problemen niet op.

Ik kwam uitspraken van Jane Fonda tegen, dat alle klimaatproblemen door blanke mannen waren veroorzaakt; ze wilde blanke mannen daarom in de gevangenis zetten. De vraag is, wat dan? Als al die mannen gevangen zitten, is het probleem dan opgelost?

Slachtoffers hebben een onderliggend gevoel van machteloosheid. Ze lossen niet zelf hun problemen op, maar vinden dat een ander dat moet doen. Als die ander dat in hun ogen niet doet, wordt het machteloze woede die zich tegen die ander richt. Ze vallen liever de daders aan, dan zelf met initiatieven ter verbetering te komen. Die daders kunnen blanke mannen zijn, of bedrijven in fossiele grondstoffen.

Slachtofferschap gelooft dat je het oude moet afbreken, maar doet weinig aan het opbouwen van het nieuwe. Energetisch kan je beter beginnen met het opbouwen van het nieuwe, dan met het afbreken van het oude. Als je namelijk met een betere leefwijze en betere oplossingen komt, wordt het oude vanzelf verlaten en dat kost veel minder pijn en strijd.

 Richt je op wat je wel wilt, niet op wat je niet wilt. Dus trek niet de slachtofferkaart, maar trek de initiatiefkaart.

 

 

Onze frequentie bepaalt onze ervaringen. De wereld reflecteert jouw frequenties via situaties en mensen, via de omgeving. Die omgeving wordt daarmee jouw dimensie. We zijn multidimensionale wezens, die op meerdere frequenties en daarmee in meerdere dimensies leven. Als we onze frequentie verhogen, komen we in een hogere dimensie terecht, een andere ervaringswereld, want de wereld is een reflectie van jouw energie,

Als je wisselt van frequentie is dat voelbaar, we voelen ons prettiger of minder prettig, onze ervaringen veranderen. We ontmoeten wellicht dezelfde mensen, maar nu leef je allebei vanuit een andere frequentie dan voorheen en ervaar je elkaar anders. Want we zijn multidimensionale wezens en ontmoeten elkaar op basis van frequentie en dimensie op basis van overeenkomst. Je kan bij frequentieverandering ook nieuwe mensen en nieuwe situaties ontmoeten, mensen die meer bij jouw huidige frequentie en in jouw dimensie passen. Je doet als je frequentie verandert ook andere dingen, je leeft anders, je belevingswereld dus dimensie verandert.

Het is met dimensieverandering van 3D naar 5D niet zo dat je in een onherkenbare wereld komt en mensen kwijtraakt. De wereld verandert met je mee, je ontmoet jezelf en anderen op een andere frequentie en daarmee in een andere dimensie. Alles en iedereen is multidimensionaal. Bij oefening is het daarnaast mogelijk, vanuit je aardse basis, je frequentie te verhogen en andere dimensies aan te doen, andere ervaringen te hebben. 

Wat we levensveranderingen noemen, is frequentieverandering en dit geeft  een dimensieverandering. In wezen bewegen we ons altijd al door frequenties en dimensies heen, alleen benoemen we het in termen ervaringen,  veranderingen en beleving.

In de politiek wordt voor een groot deel uitgegaan van angst en daarmee versterk je angst volgens de wetten van manifestatie. Angst is geneigd problemen in je hoofd steeds groter en onoplosbaarder te maken, je probleem is dan opeens gigantisch. Niet voor niets hebben we in de wereld opeens gigantische, haast onoplosbare problemen.

Het broertje en zusje van angst zijn oordeel en controle. Als je bang bent, ga je een schuldige aanwijzen buiten jezelf. Die schuldige ga je controleren of aanvallen, om je gigantische probleem op te lossen. Je denkt door die ander te beperken of zelfs uit te schakelen je angst te bezweren en veilig te zijn, maar je vermindert de veiligheid en versterkt de angsten.

Momenteel worden tientallen crisissen benoemd die zowel gigantisch als onoplosbaar lijken vanuit angst en angst is ook nog eens besmettelijk (resonantieprincipe). Dit geeft stressreacties, vechten, vluchten of verstarren. Mensen zijn soms zo bang voor de toekomst, dat ze zelfmoord plegen (vluchten). Mensen vallen uit angst andere mensen aan die ze als schuldigen zien, ze polariseren (vechten). Sommige mensen zullen niet meer weten wat te doen en verstarren. Stress wilt even snel en op korte termijn dingen oplossen, maar denkt niet goed na.

In de politiek kiest men door die gigantische angsten en vanuit de stress snelle oplossingen op korte termijn, vaak door schuldigen te zoeken en deze aan te vallen of zelfs uit te schakelen. Men wilt bepaalde mensen, bepaalde groepen en daarom zelfs de hele bevolking rigoureus controleren of beperken. Angst doet je overal gevaren zien, de hele bevolking wordt een veiligheidsprobleem. Daarom nemen de controle en surveillance steeds grotere vormen aan. De problemen en angsten worden zo alleen maar groter, steeds ‘gigantischer’. Politici worden bang van elkaar en van de bevolking. De bevolking wordt bang van elkaar en van politici.

Het is van het grootste belang dat je leert zien waar je door angst wordt beheerst. Dat geldt voor iedereen, politici en gewone burgers. Ben je bang voor de toekomst? Vind je de huidige problemen gigantisch en onoplosbaar, voel je je machteloos en boos? Heb je voor jezelf een aantal ‘schuldigen’ benoemd, die aangepakt moeten worden via controle en beperking voor jouw of de algehele veiligheid? Denk je dat als zij weg zijn, de wereld veiliger is? Dan is de kans groot dat je puur vanuit angst redeneert.

Angst is een sterke emotie en heeft ook een grote manifestatiekracht. Alleen manifesteert deze nooit rust en vrede, het geeft nooit oplossingen die op langere termijn werken. Integendeel. Vind de weg naar binnen, daar begint een nieuwe wereld. Want de wereld is een reflectie van jezelf, naar keuze van je angsten, of van je positieve intenties en innerlijke rust. Je hebt het vermogen om zaken te relativeren, alles in de normale proporties te zien. Ja, er zijn problemen in de wereld, die zullen er altijd zijn. Maar werk niet vanuit angst (lage energetische frequentie), maar vanuit liefde en vrede (hoge energetische frequentie) om oplossingen te vinden. Het begint met jou.

In spirituele en religieuze literatuur worden verschillende namen gebruikt voor dezelfde principes. Die namen hebben vaak verschillende interpretaties en zijn vaak door mensen gebruikt om anderen te manipuleren. Mede daardoor kunnen ze weerstand oproepen. Dus hier een aanzetje om wat verbanden aan te geven.

God is een benaming voor het alomvattende bewustzijn, het Al, het zijnsprincipe of het Zijn, alles dat altijd is en altijd zal zijn. Het is een oneindig en eeuwig veld van potentieel, een energieveld van waaruit alles kan ontstaan.

Christus is de naam voor het actieve principe, de expressie of manifestatie van dat veld. Alles wat deel uitmaakt van de wereld behoort daartoe, wij ook. Het scheppende aspect van God wordt wel het Christusbewustzijn genaamd. De Christus in ons creëert vanuit de bewuste verbinding met God en weet dat hij een expressie van God is.

Via deze  expressie ga je ook waarnemen en ervaren. Je ziet de gevolgen terug. De wereld functioneert zo als een spiegel van het goddelijke bewustzijn en het Christusbewustzijn. De verbinding tussen God (het Zijn) en Christus (de expressie) is de Heilige Geest, eenvoudig te vertalen als de inspiratie tot jouw expressie vanuit onvoorwaardelijke liefde.

Echter, een mens is in staat zichzelf wijs te maken, dat dit  allemaal niet waar is, wat vergetelheid of afscheiding wordt genoemd. Hij creëert dan niet vanuit het Christusbewustzijn, maar vanuit het menselijke, egoïsche bewustzijn, vanuit angst en oordeel, vanuit een bewustzijn dat verkeert in de illusie van afscheiding. Dat (vermeende) gebrek aan verbinding met het Al wordt dan eveneens gecreëerd en door de wereld gespiegeld.

De wereld is een weerspiegeling van jouw bewustzijn, van de onvoorwaardelijke liefde of van angsten en oordelen. De keuze is aan de mens, van welk type bewustzijn wil jij de expressie zijn?

We worden opgevoed met het idee dat aanvallen en winnen goed is. Daardoor is de hele wereld een strijdtoneel geworden. In ons spel, in onze sport, in onze politiek en geopolitiek, in ons bedrijfsleven.

We willen altijd maar weer aanvallen om van die ander te winnen. En als we verliezen, proberen we de volgende keer te winnen. We bevinden ons bijna altijd in strijd, voelen zelden vrede.

De vragen die we ons moeten stellen: Is winnen al die strijd wel waard? Is het verliezen al die strijd wel waard? Waarom doe je hieraan mee? Wordt het niet eens tijd voor een vrediger bestaan?

De wereld is een reflectie van onze geest en onze geest neigt tot aanvallen en winnen. Dat is een aangeleerde overtuiging, we denken dat het niet anders kan en houden dit zo in stand. Maar het kan altijd anders, je kan je geest en daarmee je wereld veranderen.

Probeer eens te bedenken in elke situatie: Hoe kan ik zorgen dat beide partijen ‘winnen’? Hoe kan ik me niet-aanvallend opstellen in elke situatie? Hoe kan ik het proces en de samenwerking als ‘winst’ te zien voor iedereen die eraan deelneemt en niet denken in winnen en verliezen?

Het is niet altijd makkelijk je denkproces te veranderen, maar door verandering op deze vlakken creëer je meer rust en vrede en plezier in het leven van iedereen. Dat is de grote ‘winst’ van niet willen aanvallen.

Je kunt alles waar je op focust zien als een magneet die je in je eigen veld plaatst. Die magneet trekt gelijksoortige energie naar zich toe en laadt zich daarmee op. Hij trekt steeds meer gelijksoortige energie naar zich toe. Belangrijk is je af te vragen, welke magneet heb ik in mijn veld?

Als je continu druk maakt over het geweld in de wereld, dan plaats je een geweldsmagneet in je veld, ook als je er heel erg tegen bent. Die trekt steeds meer geweld naar zich toe, laadt zich steeds verder op en trekt dan grotere vormen van geweld naar zich toe. Dit maakt het risico dat je zelf gewelddadig reageert ook groter.

Als je continu focust op het liefdevolle in de wereld, dan plaats je een liefdesmagneet in je veld. Die trekt steeds meer liefde naar zich toe, laadt zich steeds verder op en trekt dan grotere vormen van liefde naar zich toe. Dit maakt de kans dat je zelf liefdevol reageert ook groter.

De eenvoudige vraag die je kan stellen, trekt mijn magneet aan wat ik wil, of trekt hij aan wat ik niet wil? En waar nodig je magneet te vervangen. Focus altijd op wat je wilt, nooit op wat je niet wilt, nooit op waar je tegen bent.

Heb je bijvoorbeeld een schaarstemagneet in plaats van een overvloedsmagneet in je veld zitten? Focus dan in denken, gevoelens en handelen op overvloed  in de wereld om je heen. Waardeer bijvoorbeeld wat je hebt, in plaats van te piekeren over wat je niet hebt. Geef jezelf of een ander een compliment of gun jezelf een mooie wandeling. De overvloed zal geleidelijk groeien. Je magneet zal steeds meer overvloed aantrekken.

Liefde is onvoorwaardelijk, dat is wat we hier te leren hebben. Van jezelf en anderen houden, rijk of arm, rechts of links, dik of dun, rood of geel, aardig of onaardig, jong of oud, intelligent of dom, open of gesloten. Je hoeft niet aan voorwaarden te voldoen en anderen evenmin.

De meeste mensen stellen echter voorwaarden. Je denkt pas van jezelf houden als je bijvoorbeeld slank, knap en intelligent bent. Als je die voorwaarden hebt gesteld, kom je geheid mensen tegen die precies diezelfde voorwaarden aan jou stellen. Die houden ook pas van je als je slank, knap of intelligent bent. Je wordt door de wereld met je eigen voorwaarden geconfronteerd. En jij stelt op jouw beurt weer diezelfde voorwaarden aan anderen.

Dit laat je allemaal zien waar je precies voorwaarden aan de liefde stelt. Het loslaten ervan maakt je leven veel prettiger. Je kunt van alles en iedereen houden zonder voorwaarden. Dit betekent niet dat je met alles en iedereen een romantische of vriendschappelijke relatie aangaat. Maar wel dat je die voorwaarden totaal loslaat en daarmee afkeuring en conflicten.

Je kunt ook van jezelf houden zonder voorwaarden. Dit betekent trouwens niet dat je motivatie wegvalt jezelf om te veranderen zoals wordt gedacht. Het wordt alleen een positieve in plaats van een negatieve motivatie. De angst, frustratie, zelfverwijten en pijn vallen weg als het even niet wilt, want de liefde is er en blijft er.

Veel mensen verwarren voorwaardelijke met onvoorwaardelijke liefde. Ze gaan een romantische relatie aan met een jong en knap iemand. Als die na tien jaar niet meer zo jong en knap is, is de liefde over. In zo’n geval was de liefde dus voorwaardelijk. Wat dan los te laten is, is de voorwaarde om jong en knap te moeten zijn, bij jezelf en bij anderen.

Kijk welke voorwaarden je stelt aan jezelf en anderen. Wat moet je van jezelf, voordat je jezelf liefhebt. Ontdek hoe de ‘buitenwacht’ vaak diezelfde voorwaarden aan jou stelt en andersom, hoe jij voorwaarden stelt aan anderen. Leer je voorwaarden los te laten voor een liefdevoller leven.

 

Elke keer dat je denkt of zegt dat iets niet zo hoort te zijn of van boos wordt om wat gebeurt, zit je in non-acceptatie of weerstand. Dit is een negatieve staat in je denken en emoties, wat een belemmerende invloed op je lichaam en omstandigheden zal hebben. Je creëert een energetische blokkade. 

De eerste stap om die blokkade los te maken is acceptatie. Dat is niet hetzelfde als alles maar goedvinden of alles maar toestaan. Het is de realisatie dat jij de situatie (bewust of onbewust, persoonlijk of collectief) hebt gecreëerd. Dit betekent dat je de verantwoording op je hebt te nemen voor deze situatie. Verantwoording heeft niets met schuld of boete te maken, maar met een (nieuw) antwoord geven.

De tweede stap is om vanuit acceptatie te onderzoeken hoe je het anders kan zien of doen om die blokkade op te heffen, Dat wordt je antwoord op de vraag “Hoe kan ik leven op een manier waarbij de energie weer stroomt en ik me prettiger voel?”

De derde stap is dat je jouw energie dagelijks anders gaat richten op fysiek, emotioneel, mentaal, spiritueel, situationeel terrein. Je laat je energie dagelijks aansluiten op hoe je het wilt in de toekomst. 

 Focus nooit op de stagnatie of blokkade, maar kijk eraan voorbij.

De huidige situatie is gebaseerd op de keuzes die je in het verleden maakte. Het is vaak een overmatige aandacht voor de blokkade, die de blokkade in stand houdt in je toekomst. Dus focus op hoe fijn het leven is én zal zijn, zo doorbreek je de blokkade en creëer je een fijn leven in jouw toekomst.

Veel HSPs hebben een gevoelige huid. Het is dan extra belangrijk deze goed te voeden. Alleen zijn HSPs ook  gevoelig voor chemische middelen en zijn dan aangewezen op dure middelen die geen allergie geven. 

Er is een heel simpele en effectieve manier om je huid te verzorgen, namelijk rijstwater. Rijst zit vol met voedingsstoffen, veel vitamines. Ik heb het zelf voor mijn gezicht geprobeerd en mijn huid is rustiger, gladder, glanzender,  minder droog en minder rood en vlekkerig. Het viel iemand op, zonder dat ik ook maar iets had verteld. Dit al na drie dagen. Het helpt ook tegen acne, al kan ik dat zelf niet bevestigen, omdat ik geen acne heb.

Het recept is: 
- een kwart kopje biologische rijst (met vliesjes)
- anderhalf kopje water

Dit laat je 15 minuten op zacht vuur koken. Daarna zeef je het, zodat je vocht overhoudt. Als het vocht erg is 'ingedikt' tot een paar lepels moet je het iets verdunnen. 

Je kan het vocht als spray gebruiken, maar het ook met je handen opbrengen. Breng het 's morgens en 's avonds op een schone huid aan en laat het aan de lucht drogen. In de koelkast bewaard blijft rijstwa terongeveer 2 weken goed. Als het wat zurig begint te ruiken, moet je nieuwe maken.

Dus als je last hebt met je huid, zeker als HSP, probeer het eens uit.

We gebruiken als mens taal om uiterlijke zaken neutraal te beschrijven, bijvoorbeeld man, vrouw, zwarte, blanke. Maar beschrijvende woorden krijgen vaak een emotionele lading  door persoonlijke of collectieve ervaringen. Dan kan zo’n woord emoties uit het verleden triggeren. Zo'n emotionele lading ontstaat meestal vanuit oordeel van anderen op jou. 

Als emoties niet goed zijn verwerkt, haalt zo’n woord de oude emotionele lading boven, zelfs als het neutraal wordt gebruikt. Je dient zelf de emotionele lading eraf te halen, ofwel, je trauma te verwerken. Het heeft geen zin triggers de schuld te geven van die emotionele reactie, of het nu een woord is, of iemand die dat woord neutraal uitspreekt. Natuurlijk moet iedereen ook kijken of hij bepaalde woorden niet met negatieve emoties uitspreekt, vanuit oordeel, waarmee hij de ander weer triggert. 

Natuurlijk mag je het samen over de emotionele lading hebben. Maar het is zinloos een neutraal woord te verbieden of gebruikers van die voor jou beladen woorden te beschuldigen van de emoties die het oproept. Je mag wel mensen aanspreken op een oordelend gebruik van het woord, maar houd daarbij je eigen emotionele gevoeligheden in de gaten.

Er worden momenteel extreem veel emotionele trauma’s getriggerd in de wereld. Omdat we nu eenmaal in een trauma beladen wereld leven. Zorg dat je elkaar niet aanvalt, want dan breng je alleen maar weer méér trauma in de wereld. Probeer je eigen emoties te verwerken en heb begrip voor mensen die dit ook proberen doen.

 

Wat onze zintuigen en hersenen doen is energie waarnemen en die vervolgens in vormen te vertalen. Ons energieveld botst op een ander energieveld, vertaal je als mijn lichaam botst op de tafel. Als mensen of dingen veranderen, zien we veranderingen in energievelden, maar vertalen dit in vormen.

Wat we zintuiglijk waarnemen als vorm, zien we vaak als waarheid en realiteit, en gaat daarmee onze huidige staat van bewustzijn bepalen. Alleen energie waar we op afstemmen, zoals op een tv- of radiozender, nemen we waar. Als je luistert naar een popzender, kan je de klassieke zender niet meer horen. Maar we zijn geneigd te denken dat die klassieke zender niet bestaat.

Bewustzijn verhogen is de beperkingen van je zintuiglijke waarneming overstijgen. Ze noemen het niet voor niets nieuw  gaan waarnemen.

Realiseer je dat de wereld vele malen groter is dan je zintuiglijk als vorm waarneemt, beperk je waarheid niet tot de fysieke waarneming.

Realiseer je dat vormen veranderen omdat energie steeds verandert, zaad wordt een boom, de boom wordt een tafel en de tafel wordt warmte en as. Hecht niet teveel waarde aan slechts één van die vele vormen ervan.

Blijf neutraal als je energieveld verandert. Als baby was je anders dan nu. Jij maar ook je vorm is veranderd, dus je neemt een andere vorm waar, dat is anders, het  is niet beter of slechter.

Leer je afstemmen op energie en niet teveel te focussen op slechts de vorm ervan, leer vorm als tijdelijk te zien.

Besef dat jij het bent die de vormen creëert, door afstemming op bepaalde energetische zenders en je zelf deze energie vervolgens in vorm vertaalt. 

Vraag je af waarom bepaalde vormen in jouw leven zijn, wat de energie is die jou aanspreekt of eventueel lijkt af te stoten, wat is de link of relatie tussen jou en die energie? Alle relaties zijn energieën en energetische verbanden die je waarneemt.

Als mens zien we in wezen alleen energievelden, maar onze hersenen vertalen die energie in kleuren en vormen en lichaamservaring.

Als je energie van een bepaalde frequentie ziet, vertalen je hersenen dit als rood of groen. Het waarnemen van het weer, is eigenlijk het vertalen van de staat van het jou omringende energieveld.

Als je een ander mens een hand geeft, maakt jouw energieveld verbinding met een ander energieveld. Als je op elkaar botst, is het een botsing van energievelden. Gedachten en emoties zijn energieën in jouw energieveld.

Als je iemand iets vertelt, stuur je energie van jouw energieveld naar een ander energieveld. Als je positief over iemand denkt, stuur je liefdevolle energie naar het energieveld van die ander.

Als jij lekker voelt, is je energieveld in harmonie, dan stroomt de energie vrijelijk in je veld. Als je pijn voelt, is het de waarneming van een verstoring in je energieveld.

Op het moment dat jij je hiervan bewust bent, alles energie noemt, is het ook makkelijker allerlei oordelen en angsten los te laten, je kan het dan wat neutraler benoemen. Tegelijkertijd kan je ook beter oplossingen bedenken voor jouw problemen.

De keuze is altijd, kies precies dat wat zorgt dat de energie in jouw energieveld vrijelijk stroomt.

 

We  komen allemaal uit de bron voort en blijven daarmee verbonden, wat we ook doen of meemaken. We zijn allemaal zogezegd goddelijk, al zien we dit soms niet.

We identificeren ons vaak met onze aardse buitenkant (lichaam, persoonlijkheid, omstandigheden) in plaats van met wie we werkelijk zijn, een 'goddelijke' wezen. We vergeten wie we werkelijk zijn.

Een simpele manier om dit uit te drukken is: ‘ook goddelijke wezens liggen in het ziekenhuis.’

Het hele idee van daderschap en slachtofferschap is gebaseerd op perceptie van en de identificatie met de buitenkant en leidt tot op oordeel, wat je blind maakt voor het ware zelf.

We kunnen bijvoorbeeld onszelf of een ander bij ziekte ongelooflijk zielig vinden. Dan zie je het goddelijke in jezelf of de ander soms niet meer. Of je denkt dat ziekte en gezondheid jouw of andermans mate van goddelijkheid bepaalt.

We kunnen onszelf of de ander soms als held zien in dat lijden. Ook dan zie je het goddelijke niet meer, of denkt dat de zieke goddelijker is dan een gezond iemand.

Ons fysieke zelf maakt dingen mee die niet zo leuk zijn en daar moet je wat mee in fysieke zin. Goed voor jezelf zorgen als je zelf ziek bent. De ander helpen als die ander ziek is.

Blijf je echter altijd bewust van wie jij en de ander werkelijk zijn, goddelijk wezens. Je fysieke staat en je omstandigheden zeggen niets over wie je werkelijk bent. Ze bepalen je intrinsieke waarde niet. Op dat niveau van waarneming is er geen goed of slecht. We zijn allemaal  altijd goddelijke wezens, wat er ook aan de hand is. . 

Onze hersenen slaan alles op in het geheugen en reproduceren de informatie vaak in een flits, in de vorm van fysieke reacties, maar ook gedachten. Omdat die gedachten razendsnel gaan, registreren we ze vaak niet eens, al beïnvloeden ze ons wel degelijk. Veel van wat we onbewust noemen kan je als niet waargenomen herinnering/gedachte vertalen.

Als je wilt weten wat er ‘onbewust’ speelt, dien je je eigen gedachten goed waar te nemen. Vooral die geheugenflitsen die meteen ontstaan en vervolgens vergeten worden, omdat je bijvoorbeeld met praktische zaken bezig gaat.

Als voorbeeld. Iemand nodigt je uit voor een feestje. De gedachte ‘zullen ze me aardig vinden?’ flitst door je heen. Maar daarna ben je zo aan het denken, praten en regelen, dat je die gedachte vergeet. Maar op de achtergrond speelt deze wel degelijk, als je hem niet als 'oud' verklaart en verandert. De gedachte beïnvloedt hoe je op de uitnodiging reageert.

Iedereen heeft dit soort gedachten, de hersenen produceren die nu eenmaal. Alles uit je hele verleden is opgeslagen en wordt in een flits gereproduceerd. Maar veel mensen zijn zich dit soort gedachtenflitsen niet gewaar en denken vervolgens dat ze die niet hebben.  Ze kunnen mensen die dit wel waarnemen en benoemen zelfs als probleemgeval gaan zien, of als iemand met een rugzakje, terwijl het gewoon geheugen is.

Veel van dit soort gedachten zijn geen probleem of rugzak, maar een geheugenflits. Het wordt pas een probleem of rugzak, als je deze gedachten niet detecteert, in je geheugen laat leven, er geen nieuwe gedachte tegenover zet. Zie jezelf niet als probleemgeval of iemand met een rugzakje, maar gewoon iemand met hersenen die het hele verleden aan ons presenteren in een flits. Het is aan jou dit te zien en te bepalen wat je er mee wilt. 

Veel mensen willen de wereld veranderen en vergeten dat ze bij zichzelf moeten beginnen. Ze zijn vooral gefocust op het willen veranderen van anderen. Maar die anderen willen jou weer veranderen. Gevolg is strijd. Dus de wereld wordt niet echt beter van dat soort wereldverbeteraars.

Achter de wens tot verbetering zit vaak onvrede en zelfs boosheid. Het gaat allemaal niet zoals jij vindt dat het hoort te gaan daarbuiten, dus ga je die buitenwereld veranderen. Hoewel dit als loffelijk streven of goede bedoeling wordt benoemd, blijft het zelf veranderen vaak achterwege. Dat hebben we in coronatijd bijvoorbeeld gezien met mensen die zeiden dat iedereen afstand moest houden, maar zelf feestjes gingen vieren. Die begonnen niet bij zichzelf.

Achter de onvrede en boosheid zit vaak het gevoel van machteloosheid, wat vaak tot twee uiterste reacties leidt. Je er machteloos bij neerleggen (ik kan er toch in mijn eentje niets aan veranderen) of wereldverbeteraar (ik ga in mijn eentje al die anderen veranderen) worden. De machtelozen voelen zich overgeleverd aan een heleboel wereldverbeteraars. De wereldverbeteraars maken zich weer druk over de machtelozen en proberen die nog meer te veranderen. Zo blijft de strijd gaande.

Wat de meeste mensen niet beseffen is dat ze energetisch gezien een enorme macht hebben. Elke gedachte, elk woord, elke handeling, verbetert óf verslechtert de wereld. Het begint letterlijk bij jezelf. Je hoeft geen grootse gebaren te maken, zware taken op je te nemen. Je hoeft alleen maar consequent elke dag opnieuw kleine gebaren te maken in jouw wereld, want jouw wereld is de wereld.

Je bent niet machteloos. Je hoeft evenmin extreem veel macht uit te oefenen. Je hoeft alleen maar consequent te laten zien wat je werkelijk wilt in denken, woorden en gedrag. Dan verander je de wereld.

Inflatie is primair een monetair verschijnsel. Als je 100 broden hebt en 100 euro's, kost één brood 1 euro. Als je 100 euro extra in omloop brengt, maar het aantal broden hetzelfde houdt, kost een brood 2 euro. Niet omdat het brood schaars is geworden, maar omdat de verhouding geld-product is veranderd.

Geld dat in omloop is, wordt gecreëerd door banken door leningen uit te schrijven aan overheden en bedrijven en mensen. Alle geld in omloop is een schuld aan banken, te vergelijken met het gebruiken van een creditcard.

De Nederlandse overheid heeft momenteel een schuld van 358 miljard euro. Nog klein in vergelijking met de VS met 330 triljard dollar. Die overheidsschuld moet met rente aan de banken worden terugbetaald door de overheid, ofwel, door ons. Wij betalen de overheidsschuld af via onze arbeid, via onze productie.

Omdat de banken rente rekenen, moeten we elk jaar meer produceren en dus harder werken. Banken en overheid spraken af de inflatie op 2% te houden via manipulatie van rente op leningen, wat betekent dat we elk jaar 2% meer moeten produceren, elk jaar 2% meer moeten werken.

De centrale bank is het echter niet gelukt die inflatie op 2% te houden door rentes op leningen bij te stellen, wat hun taak is. Want als de rentes op leningen omhoog gaan, gaan overheden met hoge schulden failliet. Als ze lage rentes rekenen, zijn ze hun winst kwijt. Dus grepen ze niet of weinig in, met als gevolg stijgende inflatie.

De inflatie is nu officieel rond de 10%. Dus je moet elk jaar 10% meer produceren en 10% harder werken om dat bij te houden. In simpele termen, als je niet in staat bent elk jaar 10% meer brood te maken, dan gaat de prijs van brood omhoog. Dit komt omdat er dan meer geld is in verhouding tot producten. Prijsstijgingen zijn in wezen waardedalingen van het product geld, omdat er teveel geld in omloop is gebracht.

Het voordeel voor de overheid is, dat hun schuld minder problematisch wordt, want de waarde van de schuld daalt ook. Wij daarentegen betalen dagelijks meer voor onze boodschappen, betalen daarmee via een omweg belastingen. Zolang de banken en overheden niet bereid of in staat zijn de inflatie aan te pakken, blijven we indirect die hoge belasting betalen.

Het verhaal dat de inflatie het gevolg van de oorlog en van schaarste is, vermijdt het noemen van de hoofdreden van inflatie, al versterken ze het inflatieprobleem wel. Want vanwege stijgende inflatie moeten we meer produceren om onze creditcard schulden af te lossen. Maar door alle problemen kunnen we moeilijker produceren, waarmee het gat tussen de hoeveelheid geld en de hoeveelheid producten nog groter wordt. Plus de schaarste drijft de prijzen ook weer op.

Ofwel, we betalen via inflatie extra belasting voor overheden die hun creditcard overmatig gebruikten, vaak aangemoedigd door banken die hen wezen op de lage rentes en vertelden dat ze zonder problemen veel geld konden uitgeven. En wij zijn degenen die de klappen op moeten vangen.

Manipulatie en controle kunnen zich uiten in subtiel of minder subtiel passief-agressief gedrag. Doel van mensen die hier gebruik van maken, vaak narcistische types, is zichzelf te verheffen door jou naar beneden te drukken. Maar zodanig dat je je uiteindelijk aan hun grillen aanpast, waarna het psychologische machtsspel steeds heviger wordt gespeeld. Het gaat van kwaad tot erger.

Als HSP merk je manipulaties gevoelsmatig wel op, maar bent in het begin geneigd te denken dat het ‘aan jou ligt’, dat het ‘anders is bedoeld’ of je praat het goed met ‘hij zit slecht in zijn vel’. Je krijgt wellicht de neiging extra vriendelijk te doen om het gesprek in goede banen te leiden. Maar na een tijdje merk je, dat die persoon je elke keer weer in dit soort nare situaties trekt.

* Denk aan suggestieve opmerkingen over je uiterlijk, woorden of gedrag, vaak met quasi goede bedoelingen. “Ik denk dat mensen je niet begrijpen als jij het op die manier zegt.”

* Of ze geven complimentjes met een twist. “Mooie vaas, jammer dat hij niet zo bij de rest van het huis past.”

* Het kan ook dat ze iets wat je zei of deed verkeerd opvatten of dingen gaan invullen, vaak vanuit hun eigen gevoel van kwetsbaarheid. “Waarom zeg je dat je niet van wandelen houdt, bedoel je soms dat je het vervelend vindt dat ik van wandelen houd?”

Die suggesties zijn verwarrend, want wat moet je dan antwoorden? Moet je dan zeggen dat mensen jou inderdaad niet begrijpen? Moet je dan zeggen dat je vaas inderdaad niet bij je interieur past? Moet je dan zeggen dat je hem inderdaad een rare vindt dat hij wandelt? In wezen geeft dit al aan wat zo iemand bij je doet, hij wilt jou neerhalen en wilt dat jij jezelf neerhaalt. Als je vaker met zo’n persoon te maken hebt, voel je je elke keer weer gefrustreerd, alsof je steeds op je hoede moet zijn.

Zeker HSP’s kunnen in een sussende of verdedigende houding komen, maar dan ga je in het spel mee. Accepteer dit  negatieve gedrag nooit. En ja, het doet pijn als ze je manier van praten afkeuren, je vaas afkeuren of je van invullen beschuldigen. Dat is precies hun bedoeling. Ze willen graag dat je hapt, waarop ze nog veel meer opmerkingen over je heen storten met allerlei argumenten. Nog meer opmerkingen die je rot doen voelen, in de war brengen en aan jezelf doen twijfelen. Vaak doen ze na zo’n nare situatie een tijdje extra vriendelijk, om vervolgens onverwachts weer een uitval te doen.

Het beste is kort antwoorden en het gesuggereerde niet te accepteren, maar tevens te zorgen dat je niet met hen in discussie gaat. Zeg bijvoorbeeld simpelweg “Jammer dat je dat denkt of vindt” of “Nee dat bedoelde ik niet.” En als die persoon volhoudt dat je dat wel degelijk bedoelde “Jammer dat je dat denkt of vindt.” En loop weg als ze willen doorgaan. Dan zullen ze je vast en zeker iets onvriendelijks toevoegen, maar als je doorgaat, doen ze het weer op een verborgen manier.

Als je merkt dat iemand vaker op deze manier met je omgaat, kan je beter afstand nemen. Je bent te waardevol om je zo te laten behandelen. Als je erin mee bent gegaan, daar van baalt, probeer dan zeker niet vanuit je pijn begrip te krijgen van die persoon, want dat krijg je niet. Laat het gaan. Negeer het, trek je schouders op, wees blij dat je het doorhebt en daar je energie niet meer aan gaat verspillen. 

In spirituele boeken wordt vaak gezegd dat we alles zelf creëren. Dit is voor veel  mensen onaanvaardbaar. Want waarom zouden we pijn en lijden creëren?. Dat is helemaal niet wat we willen, dus we kunnen dat niet hebben gecreëerd. Dat overkomt ons.

Wat we niet in de gaten hebben, is dat collectieve uitspraken over de wereld meteen ook de creatie ervan in gang zetten. Als je zegt “het leven is een tranendal” dan claim je dit eigenlijk als gewenste realiteit. Terwijl we menen dat we alleen een feit benoemen. Die creatie wordt nog eens versterkt, omdat veel mensen dit claimen. Met dit soort collectieve uitspraken, creëren en her-creëren we steeds dezelfde ervaringen.

Je kunt leren om vraagtekens bij dat soort uitspraken te zetten. Besef dat je met dit soort uitspraken iets wat je niet wilt onbewust tot werkelijkheid maakt. Het betekent dat we zowel persoonlijk als collectief onze visie op de realiteit zullen moeten veranderen, om op die manier een nieuwe realiteit te creëren voor onszelf. Vraag je meteen af, als je zoiets zegt, wil ik wel dat de wereld een tranendal is? Besef dat elke uitspraak, elke overtuiging, jouw realiteit zal gaan vormen.

Zet er liefst meteen iets anders voor in de plaats, iets wat positiever is en wat geen weerstand oproept. Een uitspraak als “het leven is fantastisch” zal als je jarenlang in tranendallen hebt geloofd op weerstand stuiten. Maak er bijvoorbeeld van  “het leven biedt ons de kans liefde te ervaren en te verspreiden"

Stel je man pleegt overspel. In je frustratie gooi je een bord op de grond stuk. Vervelend, maar geen grote schade. Vervolgens zegt hij: “Ik praat niet met agressieve mensen die borden stukgooien.” Hij vertelt je vriendenkring dat jij borden op de grond stukgooit. Je vrienden roepen ach en wee en hebben het erover hoe agressief je bent. Ze zeggen allemaal dat je nooit en te nimmer borden stuk mag gooien. En als het op een scheiding uitdraait, ligt het aan jou, de bordengooier.

Dat is wat momenteel in de politiek en in de media gebeurt als mensen hun onvrede of pijn uiten. In plaats van borden gooien, branden ze misschien een fakkel, hangen vlaggen ondersteboven of gebruiken de verkeerde woorden. Vervolgens wordt er niet gekeken naar de reden van de onvrede, maar naar de uiting ervan. Er wordt gekeken naar de vorm, niet naar de inhoud.

We uiten allemaal onze onvrede en pijn op een andere manier. Als we erg gekwetst zijn of erg benadeeld worden, is dit niet altijd op een nette manier. Denk niet te gauw dat jij geen borden zou gooien of fakkels zou branden. Als er genoeg ellende in je leven komt, kan je dit zomaar gaan doen. Maar uitingen van onvrede die je niet bevallen, zijn geen reden om niet meer naar mensen te luisteren.

Hoe vaker je verwijten maakt over de vorm en niet werkelijk wilt luisteren, hoe meer pijn en onvrede ontstaat. Dan wordt het geen bord of fakkel meer, maar ontploft de boel. Dat is waar nu veel politici en journalisten bang voor zijn. Die zien zelfs opeens overal fascisten, racisten, terroristen, rechtsextremen, terwijl de meeste mensen gewoon in pijn en onvrede verkeren over wat er gebeurt. Inflatie, energietekort, voedselproblemen, pensioenen gekort, zorg slechter, geen woningen meer, etc.  Ze maken zich zeer terecht zorgen.

Maar in plaats van te luisteren naar deze onvrede, spreken veel politici en journalisten hen bestraffend toe, beboeten ze, zetten ze gevangen. Ze gooien daarmee olie op het vuur. Dit kan je vergelijken met de bedrogen vrouw van de intro de mond snoeren of gevangen zetten, alleen omdat ze een bord heeft stukgegooid. Die vrouw nooit eens vragen waarom ze dit deed en wat de werkelijke schade eigenlijk is van één kapot bord in vergelijking met overspel..