Renée Merkestijn

In het westen zijn we  gefocust op meer. Meer geld, meer spullen, meer entertainment, meer vakanties, meer status. Ook groter en beter kan je als meer vertalen: grotere huizen en auto’s, betere banen en computers. Ook als land willen we altijd maar meer: meer GDP, meer verdienen, meer consumeren, meer mensen, meer huizen, meer wegen en meer hebben dan andere landen.

Het onderliggende idee is dat meer materieel gezien beter is. De meeste mensen vragen zich niet eens af of het allemaal beter is. Soms pas als mensen ouder worden, realiseren ze zich dat bijvoorbeeld het grotere huis ook meer werk, meer onderhoud, meer geld en tijd kost. Dan gaan ze vaak pas afwegen wat werkelijk belangrijk is voor ze.

Meer willen betekent meestal meer inspanning. Je moet steeds meer tijd, geld en energie besteden aan alles waar  je meer van wilde. Je moet daardoor steeds meer. Meer willen houdt meer moeten in stand. Is dat beter?

Het is belangrijk deze afweging te maken. Als je steeds meer wilt materieel, heb je er steeds meer moeten voor over? Op welk punt slaat de schaal om voor jou?

Mensen zijn uitgerust met een innerlijk kompas; gevoelens. Eigenlijk is het eenvoudig, doe de dingen waar je je langdurig blij en gelukkig bij voelt. En in lastige situaties, volg  altijd je liefdevolle gevoelens in plaats van je negatieve gevoelens ej je emotionele reacties. Wat valkuilen bij het volgen van je innerlijke kompas zijn:.

We verwarren gevoelens met verlangens. Het gaat er niet om tijdelijk fysieke en materiële verlangens vervullen, want dan volgt na een high altijd weer een low. Als je dat bemerkt, weet je dat je meer je verlangens dan je gevoelens volgt. Dan zoek je vaak een uiterlijke manier om je innerlijk beter te voelen.

We verwarren gevoelens met emoties. Emoties zijn reacties op prikkels, hebben een sterk lichamelijke basis. Gevoelens komen vanuit wie je werkelijk bent. Emoties zijn acuut, heftig, maar snel voorbijgaand. Gevoelens blijven, ondanks de eventuele emoties die komen en gaan.

We verwarren natuurlijke gevoelens met aangeleerde gevoelens. Je gevoelens tonen je overtuigingen over jezelf, de anderen en de wereld. We zijn van nature liefdevolle, creatieve, open en nieuwsgierige wezens, maar leren dit af via een maatschappelijk aangeleerd negatief overtuigingenstelsel. Dit soort negatieve gevoelens horen niet bij je werkelijke aard.

We zien de bron van gevoelens als iets buiten ons, maar we zijn zelf de bron. Als een situatie in je leven onprettig is, verander dan eerst de onderliggende overtuigingen, anders verandert het niet of slechts tijdelijk. Een situatie verandert pas als er een innerlijke verandering aan vooraf gaat.

We verwarren oorzaak en gevolg. Bij nare gevoelens geven we een persoon of situatie de schuld. Schuld en angst zijn aangeleerd en geven en versterken je nare gevoelens. Het is niet de ander of de situatie die je iets aandoet, je doet jezelf iets aan met je angst en oordeel. Het laat alleen zien waar jouw aangeleerde overtuigingen zitten, dus in jezelf.

Je gevoel volgen, je innerlijke kompas volgen is daarom niet altijd makkelijk. Maar als je deze valkuilen herkent, kan je de kompasverstoringen geleidelijk wegnemen en steeds beter je gevoel, je innerlijk kompas, volgen.

In onze maatschappij overheersen de principes van goedkeuring en afkeuring. Deze zijn ontworpen om jou te sturen in een ‘maatschappelijk juiste richting’. Als je het goed doet, krijg je goedkeuring, zo niet, word je afgekeurd. Dit gebeurt al in de opvoeding als je piepklein bent.

Hoewel goedkeuring en afkeuring zijn bedoeld om je gedrag te veranderen, is het effect vaak dat een HSP zich in totaliteit voelt goedgekeurd of afgekeurd. Het wordt geïnterpreteerd als oordeel: ‘ik ben een goed of slecht mens, ik ben wel of niet liefde waard.’ Je kunt dit zien als denkfout, als misinterpretatie.

Omdat de afkeuring pijnlijk is en vaak harder binnenkomt dan goedkeuring, gaat het slechte het goede overheersen, gaat een HSP twijfelen aan zichzelf en aan alles wat hij doet. Als het gevoel van afkeuring overheerst, check je continu of mensen jou wel willen goedkeuren of afkeuren.

Je gaat zelf ook zo naar mensen kijken, wilt ze continu goedkeuren of afkeuren. Dit voelt alsof je jijzelf en de anderen nog steeds stoute kinderen zijn, die moeten worden beloond of gestraft. Daarmee ben je altijd jezelf en anderen aan het beperken in denken, voelen en in gedrag.

Die innerlijk kritische stem heeft alleen macht over jou als je hem als autorititeit blijft zien. Je kan je alleen afgekeurd voelen, als je die aangeleerde innerlijke stem gelooft. Dat geloof zorgt ook dat jouw afkeuring wordt weerspiegeld in de buitenwereld, want we leven in een reflectief universum. De afkeuring van de buitenwereld die volgt, laat je eigen innerlijke afkeuring zien, je geloof dat je niet oké bent..

Dus hoe vind je wat meer vrede?

Maak ten eerste verschil tussen afkeuring van gedrag en afkeuring van jou als persoon. Als je iets niet goed doet, betekent het niet dat jij als persoon slecht bent. En zie ook de relativiteit ervan, wat in de ene maatschappij oké is, wordt in een andere maatschappij afgekeurd.

Besef ten tweede dat als afkeuring van gedrag vervormd is tot veroordeling van een persoon, het een misinterpretatie van de opvoeding is, waarmee veel mensen zijn behept. Zeg tegen jezelf: ’Ach, ik ben mezelf of anderen aan het afkeuren en dat is nergens voor nodig, daar maak ik mezelf en anderen alleen maar ongelukkig mee. Ik kan mijn eigen gedrag zo nodig veranderen, zonder goedkeuring of afkeuring van mezelf als persoon, zonder boosheid of pijn. Andermans gedrag kan ik niet veranderen, maar wel zelf leren uit afkeuring te blijven. Want daarmee maak ik alleen maar mezelf en anderen ongelukkig.'

Als derde punt. Je hoeft gevoelens van afkeuring niet diepgaand te analyseren om ze kwijt te raken. Het risico bestaat dat je ze daarmee juist activeert. Het is genoeg om de denkfout in jezelf te corrigeren en dit voortdurend te doen als hij optreedt. Daarmee leer je je eigen geest te beheersen, in plaats van beheerst te worden door afkeurende gedachten uit het verleden.

Je geest creëert jouw hele wereld. Als jij in het goede gelooft, kom je het goede tegen. Als jij in het slechte gelooft, kom je het slechte tegen. Als jij denkt dat beiden bestaan, kom je ze allebei tegen. Als de wereld je niet bevalt, dien je je eigen geest te veranderen. Daarmee trekken de projecties in de buitenwereld zich terug.

We hebben geleerd onze projecties als echt te zien, de wereld als losstaand van onze geest. Als we slechte mensen of situaties zien in ons leven, gaan we daarom in gevecht met dat slechte, of ontvluchten het, of verstarren. Maar als je het niet in je eigen geest oplost, komt het terug, want het is projectie.

Als je een prettiger wereld wilt, besluit dan in het goede van de wereld te geloven, te focussen op het goede. Dan gaat de wereld die goedheid ook reflecteren. Hoe meer mensen dit besluiten, hoe sneller de wereld verandert.

Als je het slechte tegenkomt, ga het dan niet veroordelen, niet in jezelf, niet in de ander, niet in de situatie. Zie dat jij of anderen niet werkelijk slecht zijn, maar dat alleen geloven en daarnaar handelen. Zorg dat je niet opnieuw alleen het slechte wilt zien vanuit je angst en oordeel.

Probeer zaken te veranderen, door te wijzen op het feit dat alles uit de geest voortkomt. Dat we alleen ongelukkig zijn allemaal, omdat we niet meer geloven in het goede.

Ik hoor dat veel HSPs stoppen met nieuws kijken of kranten lezen, omdat het zo negatief is en het hen van streek maakt. Het nieuws is inderdaad vaak negatief (negatieve prikkels), het roept negatieve emoties op en dat moet je zien te verwerken, wat tijd en energie kost. Als het je teveel wordt, leidt het tot overprikkeling. Met een overprikkeld zenuwstelsel functioneer je minder goed. Nadeel van niet volgen is, dat je dan niet goed op de hoogte bent van voor jouw leven belangrijke zaken.

Als je nieuws kijkt of leest, realiseer je ten eerste dat sensatie (senses = zintuigen: veel prikkels) publiek trekt. Veel media maken hier bewust gebruik van, waardoor je als HSP overprikkeld kan raken. Ook worden gevaren en angsten benadrukt, in de selectie van nieuwsitems en in de items zelf. Dit kan stress geven, je wilt vechten, vluchten of verstarren maar kan nergens heen. Stress prikkelt je zenuwstelsel.

Realiseer je ook dat nieuws wordt gebracht door mensen met meningen die voortkomen uit hun achtergrond. Een westerling zal bijvoorbeeld anders over islamieten schrijven dan een islamiet zelf, zelfs al hebben ze elkaar nooit ontmoet. Die meningen worden gebracht als de waarheid. Mensen met een andere visie of levenswijze zijn dan vaak ook nog eens de slechteriken. Psychologisch gezien bestaat er niet één waarheid. Het leven is voor iedereen anders. Het risico is dat met dit soort nieuws oordelen worden opgeroepen of versterkt. Dit leidt tot polarisatie en stress.

Door je dit allemaal te realiseren, kan je als HSP tijdens het kijken of lezen meteen al overprikkeling en stress vermijden. Je laat je niet zo snel opjagen. Maar als je nieuws niet wilt zien of lezen, hoe kom je dan aan informatie die voor jouw persoonlijke leven belangrijk is? Het is namelijk handig als je bijvoorbeeld weet dat gas of boodschappen duurder worden, je pensioen verandert, er in jouw omgeving windmolens of AOC’s komen, de overheid nieuwe regels oplegt of subsidies verstrekt, etc.

Kies daarom een aantal nieuwsgebieden die jou direct aangaan en volg websites die hier dieper op ingaan. Niet alleen websites van overheden, maar ook van allerlei kenners die liefst zo nuchter mogelijk de feiten weergeven. Zet die in een favorietenlijstje, al of niet met meldingen van nieuwe informatie. Kijk er af en toe naar, niet voortdurend. Eens in de maand is meestal voldoende, het urgente nieuws krijg je meestal toch wel te horen. Door selectief te zijn en het nieuws te doseren, voorkom je een hoop stress en overprikkeling.

Met elke gedachte, emotie of daad voed jij de wereld, zowel persoonlijk als collectief. Alles wat bestaat is namelijk onderling verbonden.

Als jij in je hoofd veel ruzie maakt, in je fantasie wilt winnen of verliezen van iemand, voed je oorlogsenergie. Die oorlogsenergie kan door het collectief gebruikt worden om oorlog te voeren. Zo draag je elke dag bij aan de oorlog in de wereld. Vaak doen we dit ‘onbewust’. We zijn er in getraind om in winnen en verliezen te denken, in aanval en verdediging, we beseffen niet meer dat we daarmee de oorlogen voeden.

Het goede nieuws is. Als jij in je hoofd vredige en positieve gedachten koestert, voed je de vredesenergie. Die vredesenergie kan collectief gebruikt worden om een vrediger wereld te creëren. Zo draag je elke dag bij aan een betere wereld. Dit kan je bewust leren doen. Je kan jezelf trainen om te denken in gelijkheid en eenheid, de ander te zien als deel van jou, te weten dat een aanval op de ander ook meteen een aanval op jezelf is.

Neem jezelf niet kwalijk dat je in strijd en concurrentie hebt leren denken. Besluit alleen hierbij dat je dat gaat veranderen, elke dag bewust vredige en liefdevoller gedachten gaat koesteren. Daarmee bereik je dat al die heftige negatieve emoties verdwijnen en positieve gevoelens gaan floreren.

Ik las een berichtje over het Groningse studentenleven. Ze zorgen voor ruimtes waar mensen tijdelijk de vele prikkels kunnen ontlopen. Weer bij kunnen komen, van bijvoorbeeld het feesten, om daarna weer verder te feesten.

Hoewel ik het toejuich dat er aandacht is prikkelgevoeligheid, stoort het me dat de grote hoeveelheid prikkels normaal wordt gevonden. Het feesten moet vooral doorgaan. Als je er moeite mee hebt, mag je even bijkomen, maar daarna moet je eigenlijk weer door, anders ben je een watje.

Hetzelfde geldt voor prikkels van alle schermpjes, televisie, gsm. Het schermgebruik is gigantisch toegenomen en wordt alleen maar meer. Je ogen worden voortdurend belast met lichtflitsjes. Alles wordt digitaal. Haast niemand vindt dat de maatschappij daarin een stap te ver gaat. Het wordt aan de individuen overgelaten. Als je last hebt van die prikkels, moet je zelf maar minderen. Hoe dan? Op school niet meer naar schermpjes kijken dan? Niet meer op social media gaan, waar al je vrienden zitten? Dat is zeker voor jongeren geen optie, dan vallen ze buiten de boot. Dus sociaal gezien is nee zeggen lastig.

Realiseer je dat de maatschappelijke ontwikkeling een woeste stroomversnelling is waarin je gevangen kan raken. Je komt nooit meer aan de kant, je raakt continu geprikkeld. Dat niet alleen, die prikkels werken ook nog eens verslavend, dus ‘iets in jou’ wil ook meedoen.

Een belangrijk punt is, dat je via prikkels alleen maar aan het reageren bent op de buitenwereld. De buitenwereld gaat jou beheersen. Je wordt continu bezig gehouden. Je raakt je ware zelf, je rust, je creativiteit kwijt. Je gaat daardoor ook steeds heftiger, steeds gestrester reageren.

Het is tijd dat we gaan nadenken of we wel zo’n maatschappij willen, waar mensen continu geprikkeld worden en alleen nog maar gestrest reageren. Digitalisering heeft goede kanten, mits we zorgen dat deze ons niet gaat overheersen en het  onze ware natuur gaat overschaduwen.

Alle problemen in de wereld zijn terug te voeren op gebrek aan liefde. Of je nu ongezond eet, overwerkt raakt, ruzie maakt met mensen, oorlogen ondersteunt of de aarde vervuilt. Allemaal gebrek aan liefde: aan zelfliefde, aan naastenliefde of aan liefde voor de natuur.

We leven in een wereld die gekenmerkt wordt door gebrek aan liefde, een wereld die het liefdeloze goedpraat, normaliseert en promoot via scholen en media. Die ons zelfs leert te genieten van het liefdeloze in entertainment.

Spiritueel gezien ben je een liefdevol wezen, dat compleet vergeten is wie hij werkelijk is. Daarom doen we ook zulke liefdeloze dingen. Het doel is terug te keren naar je ware, liefdevolle natuur. Dat kan alleen als je het liefdeloze eerst leert herkennen in alle variatie en vervolgens besluit daar niet meer aan mee te doen.

Als je besluit het anders te doen, kom je tot de ontdekking dat veel liefdeloze zaken bijna normaal zijn geworden in je denken, voelen en doen. Het is de bekende ui met vele lagen die je af moet pellen. Hoe meer je bij de kern komt, des te prettiger jij jezelf zal voelen. Uiteindelijk, als we dit allemaal doen, kan een liefdevolle wereld ontstaan.

We zijn allemaal getraind in negatieve gedachten. Dat de wereld gevaarlijk is. Dat mensen zondaars zijn. Dat je slachtoffer kan worden van ziekte, pech of geweld. Dat je alles alleen moet doen. Dat je gestraft of uitgesloten kan worden als je anders leeft dan andere mensen.

Die aangeleerde gedachten vormen samen je innerlijke commentaarstem, die je voortdurend instructies geeft over hoe jij moet denken en leven en je regelmatig bestraffend toespreekt. Ze vormen samen je oordelen, oordelen op jezelf, oordelen op andere mensen, oordelen op dingen er zijn of op dingen die gebeuren. De commentaarstem vindt dat wat er gebeurt niet hoort te gebeuren, dus maakt altijd ruzie met de realiteit.

Het zijn al die oordelen die zorgen dat jij je ongelukkig voelt, die zorgen voor geestelijk lijden. Niet mensen of dingen maken je ongelukkig, maar je oordelen op mensen of dingen. Als jij je ongelukkig voelt, hoef je eigenlijk alleen maar je oordeel te verwijderen. En omdat oordeel in je eigen geest huist, heb jij daar macht over. De wereld kan je niet ongelukkig maken, alleen je eigen oordeel kan je ongelukkig maken.

Dit is niet hoe we het hebben geleerd, dus als je hierin oefent, zal je commentaarstem meteen protesteren en alle aangeleerde gedachten afvuren. Het wil zorgen dat je daarin blijft geloven. Maar daar moet je doorheen. Het loslaten van oordelen is uiteindelijk de enige weg naar een vredig en liefdevol bestaan.  

Negatieve gedachten zijn aangeleerd, worden versterkt door regelmatig herhalen. Ze ondermijnen je plezier alleen als je deze gedachten gelooft, als je ze serieus neemt. Daar zit ook de kern van de aanpak als je je ongelukkig voelt erdoor.

Let vooral op negatieve gedachten die je regelmatig hebt, die regelmatig getriggerd worden in allerlei situaties, bijvoorbeeld ‘ik doe dingen verkeerd’ of ‘ze mogen me niet’. Zo’n negatieve gedachte raakt meteen met emotie beladen als je ze serieus neemt. Dan voelt het kind in jou zich schuldig en gaat innerlijk in de verdediging.

In wezen start je innerlijk een emotionele dialoog met jezelf, splits je je eigen geest in een ‘ikzelf en de ander’. Vaak herhaal je zo patronen uit je verleden en door de herhaling maak je de emotionele herinneringen ook steeds weer actueel, haal je het verleden naar het heden.

Je kan op zo’n moment tegen jezelf te zeggen: ‘ah, ik heb een negatieve gedachte die ik zo serieus neem dat ik er van streek van raak’. Je neemt zo meteen al wat emotionele afstand omdat je vanuit de emotionele kindpositie naar een observerende houding overstapt.

Vraag je dan af: ‘wil ik eigenlijk wel mezelf van streek maken door zo’n negatieve gedachte te koesteren ?’ en antwoord vervolgens ‘Nee.’ Daarmee maak je jezelf de baas over je gedachten, in plaats van dat zij jou de baas worden. Want je bent in werkelijkheid niet overgeleverd aan je eigen hoofd.

Train jezelf in betere positieve gedachten, bijvoorbeeld door regelmatig spirituele literatuur te lezen en deze gedachten te integreren in je dagelijkse leven, bijvoorbeeld: ‘wat ik denk en voel is een bewuste keuze en ik kies nu voor positieve gedachten en gevoelens’. Merk hoe de positieve gedachten een positieve emotionele reactie in jou oproepen, plus je meteen heel anders doen reageren en handelen. 

Mensen zeggen vaak in iets te geloven en doen dan dingen die daarmee in strijd zijn. In de volksmond heet dit hypocriet, maar vaak laat dit onbewuste patronen zien.

In het algemeen wordt ons zelfbeeld bepaald door onze bewuste overtuigingen. We vinden daar ook altijd bewijs voor en sluiten dingen uit die ons iets anders vertellen. Onze overtuiging is onze waarheid geworden.

We raken ook sterk met onze overtuigingen geïdentificeerd. Als iemand jouw overtuigingen bekritiseert, voelt dat als een persoonlijke aanval. Daarmee ben je kwetsbaar en je raakt snel gekwetst.

Daar komt bij dat we niet zozeer bestuurd worden door onze bewuste overtuigingen, maar vaak door onze onbewuste overtuigingen. Daar hebben we in het algemeen geen of weinig vat op. Je zegt A te willen, maar doet B.

Als mensen je wijzen op zo’n discrepantie tussen je bewuste overtuigingen en dat wat je werkelijk doet, dan voel je je kwetsbaar en gekwetst. Want ergens weet je dat het niet klopt, maar toegeven is toegeven dat je geen beheersing hebt over jezelf, dat je onbewust reageert.

Veel mensen die gewezen worden op hypocriet gedrag worden boos, gaan in de verdediging. Hun bewuste identiteit wordt namelijk ondermijnd. Ze gaan liever in de ontkenning dan dat ze toegeven dat het onbewuste hun integriteit beïnvloedt op het gebied hun zelf gecreëerde waarheid. Daarmee maken ze de problemen voor zichzelf (en anderen) groter.

Het enige wat je kan doen als je jezelf op hypocriet gedrag betrapt, eerlijk zijn en naar je onbewuste overtuigingen kijken. En als je een ander op hypocriet gedrag betrapt, kan je in plaats van ze uit te schelden eens vragen waarom ze A zeggen maar B doen, welke onbewuste patronen hieraan ten grondslag liggen. Niet altijd is het 'expres', soms  onbewust. Uiteindelijk gaat het altijd over bewustwording, of je het nu leuk vindt of niet.

Mensen willen vaak per se consensus bereiken, omdat eenstemmigheid zekerheid geeft. Het is  voor mensen lastig dat je dingen niet 100% zeker weet. In groepsverband is het lastiger om afspraken te maken als er geen consensus is. Dan zou je moeten werken met meerdere opties of voorbehouden. Als mensen per se consensus willen maar die niet vinden, wordt een besluit of richting soms geforceerd, wat kan leiden tot polarisatie.

Politiek en wetenschap laten in het groot zien wat er in het klein ook gebeurt. In de politiek proberen mensen consensus te bereiken via polderen of meerderheden, net als in gezinnen. In de wetenschap kunnen meerdere visies naast elkaar bestaan, maar voor het publiek wordt één visie naar buiten gebracht als de waarheid. Vervolgens wordt iedereen geacht hierin te volgen en het nooit meer ter discussie te stellen.

Gevolg kan zijn dat andere opties ten onrechte worden uitgesloten, ‘want’ we waren het toch eens geworden? Erop terugkomen is lastiger, ‘want’ dat is nu eenmaal ons beleid, ‘want’ dat zijn onze afspraken. Denk bijvoorbeeld aan consensus die is bereikt bij slechts 51% meerderheid, dan kan in wezen 49% zijn stem verliezen.

De politiek koos pro EU, ondanks vele tegenstemmen, de nadelen ervan worden zelden onderzocht of worden als vervelend beoordeeld. Wetenschappelijk kozen ze zoönose en niet lableak als bron van covid, ondanks verschillende  visie. De consensus bepaalt waar we politiek en wetenschappelijk geld aan besteden, wat we wel of niet onderzoeken. De rest valt dan vaak bijna automatisch af en leidt dan vaak tot polarisatie.

Beter zou zijn een bepaalde richting te kiezen, maar tegelijk de overige opties open te houden of nader te onderzoeken. Want waarom zou je niet kunnen zeggen: EU lidmaatschap lijkt nu voordelen te hebben, maar laten we ook de nadelen  in de gaten houden bij elke politieke beslissing op dit terrein. Of de zoönose theorie lijkt nu het beste te kloppen, maar laten we tevens de lableak theorie nader onderzoeken.

Mensen kunnen best met dit soort ‘onzekerheid’ leven. We weten allemaal best dat 100% zekerheid niet bestaat, dat elke keuze voor- en nadelen kent, dat iets wat nu goed lijkt volgend jaar niet goed meer hoeft te zijn. Laten we daar dan gelijk rekening mee houden, in plaats van teveel in één richting te bewegen en te eenzijdig geïnformeerd te worden.

Een van de grootste ziekmakers in onze voeding is suiker. Het geeft klachten als hogere stressniveaus, stemmingswisselingen, slechte nachtrust, darmklachten, huidklachten, spier- en gewrichtsklachten en op den duur ook diabetes, hart- en vaatziekten en depressies, om er zo maar een paar te noemen.

Zeker HSPs zullen met hun gevoeligheid rekening moeten houden met gebruik van suikers. Want in wezen vergroot je met suikers je gevoeligheid in negatieve zin. Je raakt op korte termijn overprikkeld, overmatig emotioneel, kan mentaal niet meer goed functioneren en op lange termijn word je ziek.

Omdat suiker erg verslavend is, je eerst in energie en emoties een oppepper geeft, maar vervolgens een fikse dip, is het moeilijk er van af te komen. Je lichaam en geest schreeuwen erom. Ook is het maatschappelijk gebruikelijk om altijd maar weer suikers te serveren. Bij de koffie een koekje, als je gezellig uitgaat een ijsje of een glas limonade.

Het gaat trouwens niet alleen om snoep. Koolhydraten worden ook omgezet in suikers. Denk aan aardappels, rijst, brood, pasta’s. Ook die producten horen bij ons dagelijkse voedingspatroon. Daarnaast zijn veel suikers en koolhydraten verborgen of toegevoegd aan allerlei producten.

Begin als HSP eerst eens met snoepgoed te vervangen door producten waar geen of weinig suikers zitten. Je zult merken dat je je na een paar weken veel beter gaat voelen. Je slaapt beter, hebt minder darmklachten, bent emotioneel evenwichtiger. Er zijn genoeg gezonde alternatieven. Als je bijvoorbeeld zoekt onder keto of koolhydraatarm vind je die gemakkelijk.

Hoewel het niet makkelijk is om van al die suikers af te komen, is een rustiger en gelukkiger dagelijks leven je beloning.

Veel mensen zijn momenteel boos en negatief. En ze zijn ook weer boos en negatief over boze en negatieve mensen. Daarmee zitten ze in precies die lagere energetische frequentie als waar ze een hekel aan zeggen te hebben. Ook het willen verbieden van boze of negatieve uitingen wordt gedaan vanuit datzelfde lage energetische niveau. Je gaat in gevecht, maar problemen en frustraties worden nooit en te nimmer opgelost op hetzelfde energetisch niveau. Integendeel, het zal de boosheid, negativiteit, de problemen en de frustraties versterken.

Zorg eerst dat je jouw energetische frequentie verhoogt. Want daarmee verander jij je ervaringen, verander je de manier waarop je met dit soort boze en negatieve energieën omgaat, kortom, je verandert jezelf. Als jij dit als individu doet, ben je niet alleen een voorbeeld voor anderen, je verandert ook het collectieve veld, je maakt deze hogere frequenties breder beschikbaar.

Als praktisch voorbeeld boosheid en negativiteit in het nieuws en in social mediade politiek. Stop met je druk maken erover en je ‘missie’ om die mensen te willen veranderen door ze aan te vallen of slecht te verklaren. Besteed liever aandacht aan zaken met een hogere frequentie, ga bijvoorbeeld meer tijd besteden aan creativiteit en gezellige contacten of projecten die de wereld een stukje beter maken. Je wordt in die hogere frequentie minder vatbaar voor boze en negatieve energie op nieuws en social media; je nare emotionele reacties nemen af. Je gaat oplossingen zien, namelijk, precies dat wat je zelf doet. Je frequentie verhogen in plaats van zelf voor boosheid en negativiteit te kiezen.

We hebben vanuit onze opvoeding vaak meegekregen dat het goed is ergens tegen te zijn, goed is tegen gevaren, onrecht, boosheid en negativiteit te vechten. We beseffen niet dat we hiermee precies dat versterken wat we niet willen. Energetisch is het veel beter om dat lage niveau energetisch te overstijgen, door een meer positieve en vredige levenshouding aan te nemen. Kortom, door de energetische frequenties te verhogen op zowel persoonlijk als maatschappelijk en politiek niveau.

Onlangs publiceerde een anonieme twitteraarster die zichzelf Plasgeitenbreier noemt een vreselijk bericht. Ze toonde op Twitter de inhoud van een app-gesprek, waarin telefoonnummers van ministers waren genoemd. Het was niet bekend of dat bericht authentiek was of geknipt en geplakt. 

Maar bijna alle ministers en een aantal kranten verspreidden vervolgens dit anonieme, niet geverifieerde bericht, gepaard gaande met zeer verontwaardigde teksten. De democratie is in gevaar! 

Dit laat ten eerste zien dat mensen, ook ministers en journalisten, informatie verspreiden zonder de bron of de juistheid van de informatie te checken.

Inmiddels zijn checks aan de gang en is het bericht waarschijnlijk fake news. Als dit klopt, laat dit zien dat wij mensen, ook ministers en journalisten, gevoelig zijn voor nepnieuws. Zeker als dat nepnieuws in ons straatje past.

En degene die fake news verspreidt heeft er altijd belang bij dat het wordt geloofd. Zelfs als het ontzenuwd wordt, heeft het bepaalde mensen toch zwart gemaakt en zijn er altijd genoeg mensen die het blijven geloven, omdat ze de verificatie niet lezen.

In een tijd waarin we met een overvloed aan informatie van doen hebben, is het belangrijk dat je je van deze menselijke valkuilen bewust wordt. 

In onze tijd is men zo gefocust op details en specialismen, dat men de samenhangen uit het oog verliest of zaken te eenzijdig bekijkt. Dit leidt tot ingrepen in de wereld, waarvan de gevolgen niet goed worden overzien. Als je aan één draadje trekt in de stof, verandert het gehele weefsel. Als je één draadje verwijdert uit de stof, wordt het totale weefsel zwakker. Het zou mooi zijn als we weer meer in samenhangen gingen denken. Dat maakt oplossingen vinden lastiger, maar voorkomt veel ellende.

Op dit moment wil Nederland 28 miljard investeren om de temperatuur van de aarde in 2050 met 0,000036 graad Celsius te verlagen door de CO2-uitstoot te verminderen. Dat is het draadje waaraan wordt getrokken. We zien nu al, dat het gehele weefsel drastisch verandert. Het land gaat grotendeels op slot. Dit terwijl landen zoals China hun CO2 uitstoot juist verhogen.

Men legt het probleem nu vooral bij de veeteeltsector, een nieuw draadje waaraan getrokken wordt. Veeteelt is echter verbonden met sectoren en beroepen zoals kwaliteitscontrole, technische ontwikkeling, transport, export, kwaliteitscontrole, douane. Die krijgen ook minder werk, want alles is een weefsel.

Niet alleen neemt onze landelijke productie van vlees, melk- en yoghurt, leer en diervoeding af. Vee levert ook de basisproducten voor meststoffen, geneesmiddelen, supplementen, bewerkte voeding, verf en lijm (gelatine). Dus in bijna alle sectoren kan je een vermindering zien, of ze gaan het weer importeren, waardoor onze handelsbalans verandert.

Wat ik jammer vind in de huidige politiek, dat de samenhangen zo weinig in ogenschouw worden genomen. Het maatschappelijke weefsel wordt aangepast, mogelijk ook verzwakt.  Wat er te doen is, is weer leren naar de samenhangen te kijken en niet te woest aan allerlei draadjes gaan trekken.  

We leren collectief te leven vanuit het goed-slecht spelletje. Ik ben goed, jij bent slecht, daarom mag ik lelijk tegen je doen. Dat komt meestal van beide kanten. Want als jij lelijk doet, ben jij slecht en ik goed en mag ik weer lelijk doen tegen jou. Dit stopt pas, als je besluit het spel niet meer mee te spelen.

Ons hoofd zit vol met angstige en oordelende gedachten, die zich meestal rond het idee goed en slecht verzamelen. Zo zijn we getraind. Het probleem is niet zozeer die gedachten zelf, maar je geloof in die gedachten. Als je ervoor kiest ze te geloven, kom je in het spel terecht, met alle emoties en ellende. Als je ervoor kiest ze niet te geloven, stap je uit het spel, is er vrede en rust.

Let eens op je gedachten, als je nadenkt over wat mensen doen. Verdeel je de mensen in de goeden en de slechten? Dat lijkt misschien veilig, totdat je beseft dat bijna iedereen dit doet. Jij wordt zelf ook door andere mensen in het vakje goed of slecht geplaatst. Dat voelt waarschijnlijk al minder veilig. Het punt is, alle onveiligheid in de wereld voortkomt voort uit dit goed en slecht spel.

Je handelt vanuit wat je gelooft. Als je gelooft in goed en slecht, leef je voortdurend in strijd. Als je jouw geloof in goed en slecht met een korrel zout neemt, als een aangeleerd spelletje, verliest het zijn macht over jou. 

Mensen zijn fysiek gezien een diersoort. Dieren blijven in leven door dieren en planten te eten. Op hoger niveau is niet alleen de mens, maar ook een dier of plant bewust leven. Fysiek gezien zitten we in een wereld van eten en gegeten worden.

De meeste mensen vinden deze kant van het bestaan niet prettig. Ontkenning is dan een handig mechanisme. Sommigen vinden dat dieren niet bewust zijn, dus die mag je dan wel eten zonder schuldgevoel. Sommigen vinden dat planten niet bewust zijn, dus die mag je dan wel eten zonder schuldgevoel. Er zijn zelfs mensen die proberen van de lucht te leven, al is dat voor de meesten ondoenlijk.

Acceptatie en respect is waar het om gaat. Accepteer dat je levens neemt om in leven te blijven. Er zijn echter grote verschillen met hoe wij en hoe de natuur met dit overleven omgaan. Wij zijn de enige dieren die vaak meer nemen dan nodig en voeding verspillen. Dit betekent dat het respect voor het leven is verdwenen.

Als je eet, of het nu een dier of plant is, is er een bewust wezen dat jou iets heel bijzonders geeft, namelijk zijn leven en zijn levenskracht. Oude volken erkenden dit, wij zijn tegenwoordig  onze verbinding met de natuur en ook met onze eigen natuur kwijtgeraakt. 

Accepteer dat je nu eenmaal levende dieren en levende planten dient te eten om te leven.  Zo is het op aarde nu georganiseerd. Toon deze dieren en planten het grootst mogelijke respect voor hun gift aan jou. 

Verandert het klimaat? Ja, want het klimaat verandert altijd, al miljoenen jaren. Er zijn altijd ijstijden en tropische perioden geweest. Zijn wij de oorzaak ervan? We zijn slechts één van de honderden factoren die het klimaat bepalen.  Kunnen wij het klimaat veranderen? Juist vanwege die vele invloeden is onze invloed beperkt.

Vraag is ook waar streef je naar? Moet het klimaat worden zoals het vorige eeuw was en zo ja, waarom? We steken veel energie in dingen terugdraaien omdat we onszelf als oorzaak van de opwarming zien, vanuit schuldgevoel. Nadenken over de bijdrage van de mens is prima, maar bén je als mens wel hét probleem? Daarnaast lijkt onze klimaatkennis onvoldoende. Zelfs wetenschappelijk berekende voorspellingen komen niet uit. Op welke berekeningen moeten we dan ons beleid baseren?

Historisch gezien pasten wij mensen zich aan klimaatveranderingen aan. Bij langdurige verhoging of verlaging in temperatuur of CO2 of zeespiegel, gingen we onze manier van beschutten wijzigen, ander voedsel verbouwen en desnoods verhuizen. Waarom doen we dit nu niet?

We zijn zo bang voor klimaatverandering, dat we ons hele leven op de kop zetten om die verandering tegen te gaan, echter zonder garantie op succes. We zijn als mens onbetekenend in het geheel, al voelen we ons vaak de heerser van natuur en klimaat, alsof die aan ons gehoorzamen. Ook toen er geen mensen op aarde waren, was er klimaat, dus enige bescheidenheid is op zijn plaats.

Beter is onze energie, tijd en geld in aanpassing te steken als prioriteit. En daarnaast kan je kijken waar je als mens in negatieve zin bijdraagt en daar wat aan doen.

Als klimaatsverandering de enige prioriteit is en we niets doen aan aanpassing áán het veranderende klimaat, loopt het uit op een fiasco. Dan zijn we onvoldoende aangepast aan de nieuwe tijd. 

We proberen onze wereld steeds meer te besturen via Artificiële Intelligentie (AI) en wetenschappelijke modellen. Mensen hebben snel een blind vertrouwen in wat deze hen zeggen, maar is dat gerechtvaardigd? Hoe ga je als ‘gewoon mens’ met deze informatie om?

ChatGPT is een AI programma wat voor iedereen beschikbaar is nu. Ze hebben bergen informatie in deze computer gevoerd en daardoor kan hij op bijna alle vragen antwoord geven. Wat het lastig maakt, dat er altijd tegenstrijdige informatie beschikbaar is in de wereld. Dus AI kan dan in het beste geval zeggen, de ene vindt dit, de ander vindt dat. Als slechts een deel van de informatie wordt ingevoerd, geeft hij geen juiste antwoorden meer. Als er verkeerde of gekleurde informatie wordt ingevoerd, geeft hij verkeerde of gekleurde informatie terug. En wie gaat dan controleren welke bronnen AI heeft meegenomen of gemist, hoe hij informatiebronnen combineert? Niet alle informatie in de wereld is vastgelegd en als het wel zo is, is het zoveel dat je het niet allemaal ingevoerd krijgt. Dit betekent dat als je aanneemt dat AI een juist antwoord geeft, je helemaal fout kan zitten. Je kan AI het beste als een mens met bepaalde meningen of basis van bepaalde informatie zien, niet als een bron van de waarheid. 

Bij wetenschappelijke modellen voeren ze een verzameling factoren van invloed in, een aantal stellingen, waarmee ze de toekomstige gebeurtenissen proberen te voorspellen. Als je er cijfers instopt, rekent de computer dit door via deze stellingen en komt er een voorspelling uit. Die gegevens kunnen feiten zijn, maar ook mogelijke cijfers (aannames) als ze scenario’s (worst case, best case) willen doorrekenen. Je ziet al dat het op meerdere punten mis kan gaan, de stellingen kunnen onjuist, onvolledig of gekleurd zijn, de ingevoerde gegevens ook. Men kan naar believen een scenario kiezen, beste of slechtste. Dit betekent dat als je aanneemt dat het model het juiste antwoord geeft, je helemaal fout kan zitten. De modellen weerspiegelen net als AI een bepaalde mening of basis van bepaalde informatie en niet de waarheid. Actuele gegevens blijken regelmatig niet te kloppen met wat het model aangaf. Je kan het model dan  corrigeren, maar mensen zijn niet in staat een 100% kloppend beeld van de toekomst te geven, omdat de werkelijkheid zowel te veelomvattend als veranderlijk is.

In onze wereld is de grote valkuil dat we denken dat veel kennis gaat leiden tot de ultieme waarheid, gebaseerd op determinisme (als je alle regels weet, weet je hoe de wereld zal zijn). Dat is zelfs met alle techniek een onmogelijke opgave. We zullen als mens met onzekerheid moeten leven, al is dat angstwekkend en proberen we dit met AI en modellen hardnekkig tegen te gaan. Als je denkt dat AI en modellen je zekerheid geven, geloof je eigenlijk in een illusie.

Praktisch, zie AI en modellen als mogelijkheden en meningen, niet als de ultieme waarheid. Gebruik gewoon je eigen gezonde verstand.

Op het moment dat je anderen oordeelt, verbind je jezelf in negatieve zin met die persoon. Die persoon lijkt dan al die negatieve emoties op te roepen, wat betekent dat jij je emotionele geluk afhankelijk maakt van die persoon, van wat hij wel of niet doet. Daarmee geef je je innerlijke vrijheid op.

Vaak vinden we een zekere rechtvaardiging voor ons oordeel, die persoon is heel erg fout en jij hebt daarin helemaal gelijk. Hiermee roep je een reeks van negatieve emoties in jezelf op. Je hebt besloten ongelukkig te zijn vanwege die ander, hebt die ander macht over jezelf gegeven. Je hebt je innerlijke vrede opgegeven.

Wat je beter kan doen is je oordelen loslaten, waarmee je de negatieve verbinding loslaat en jezelf emotioneel vrij maakt. Vergeving is niet zoals we vaak denken alle onrecht maar toestaan. Vergeving is je oordeel loslaten, maar niet je gezonde verstand.

Als iemand je onprettig behandelt, kan je hier zonder oordeel over praten of als het niets opheldert weggaan, dat is gezond verstand. Maar als je je oordeel vasthoudt, houdt dit oordeel jou in een naar gesprek  vast en zelfs als je weggaat ben je hiermee emotioneel gebonden en gevangen, dan ben je onvrij.

 

Waarden worden bepaald door onze Zorgzame Ouder. Je ontwikkelt waarden vanuit liefde en zorg, waarden zijn diepgevoeld, innerlijk geworteld. Leven vanuit je waarden zorgt dat je van binnenuit integer bent.

Normen worden bepaald door de Kritische Ouder. Waarden zijn dan omgezet naar normen, naar uiterlijke regels en wetten, waaraan controle en bestraffing wordt verbonden. Een norm is daarmee aangeleerd en vraagt gehoorzaamheid aan wat anderen hebben bepaald.

Wereldwijd poogt men waarden te benoemen voor de mensen en de mensheid, op zich een mooi iets. Maar als die waarden ongemerkt slechts normen worden, wordt het al snel dwang en drang. Je wordt dan benadeeld of bestraft als je niet meedoet.

ESG’s staat voor Environmental, Social and Governance values. Men toetst of bedrijven en organisaties daaraan voldoen. Je moet op deze gebieden de hoogste standaard hebben om het financieel te redden. Want zo niet, krijg je een lage score, minder investeerders, mogelijk zelfs boetes. Deze controle, benadeling en bestraffing laten al zien dat het niet om waarden maar om normen gaat.

De vraag rijst, als een bedrijf een hoge ESG score heeft, komt dat dan omdat het vanuit innerlijke bewogenheid, of volgen ze de normen omdat het anders negatieve financiële gevolgen heeft? Is een waarde werkelijk geïntegreerd in alles wat ze doen, of is het voor de bühne?

Wat mij opvalt is dat reclame-uitingen van veel grote bedrijven en organisaties de ESG normen tonen. Reclame met veel gekleurde mensen en transmannen (Social score). Reclame over hoe klimaatvriendelijk en ‘sustainable’ (Environmental score) ze zijn. Maar komt het vanuit het hart?  

Ik ben sowieso geen voorstander van waarden in een soort keurslijf van normen te gieten. Als je werkelijk vanuit je waarden leeft, is dit niet nodig. Het gevaar is, dat als je normen nastreeft, de waarden zelfs verloren kunnen gaan. Dan doe je alleen nog wat hoort, wat maatschappelijk geaccepteerd is, zelfs als dit tegen belangrijke waarden zoals liefde en vrijheid ingaat.

Tegenwoordig wordt vaak de slachtofferkaart getrokken. Mensen voelen zich het slachtoffer van alle wereldproblemen. Hoe groter en vager het probleem, hoe groter het slachtofferschap kan worden. Vervolgens gaan deze slachtoffers daders zoeken om ze schuld te laten bekennen en te bestraffen. Hiermee draaien ze het dader-slachtofferspel alleen maar om. Het lost de problemen niet op.

Ik kwam uitspraken van Jane Fonda tegen, dat alle klimaatproblemen door blanke mannen waren veroorzaakt; ze wilde blanke mannen daarom in de gevangenis zetten. De vraag is, wat dan? Als al die mannen gevangen zitten, is het probleem dan opgelost?

Slachtoffers hebben een onderliggend gevoel van machteloosheid. Ze lossen niet zelf hun problemen op, maar vinden dat een ander dat moet doen. Als die ander dat in hun ogen niet doet, wordt het machteloze woede die zich tegen die ander richt. Ze vallen liever de daders aan, dan zelf met initiatieven ter verbetering te komen. Die daders kunnen blanke mannen zijn, of bedrijven in fossiele grondstoffen.

Slachtofferschap gelooft dat je het oude moet afbreken, maar doet weinig aan het opbouwen van het nieuwe. Energetisch kan je beter beginnen met het opbouwen van het nieuwe, dan met het afbreken van het oude. Als je namelijk met een betere leefwijze en betere oplossingen komt, wordt het oude vanzelf verlaten en dat kost veel minder pijn en strijd.

 Richt je op wat je wel wilt, niet op wat je niet wilt. Dus trek niet de slachtofferkaart, maar trek de initiatiefkaart.

 

 

Onze frequentie bepaalt onze ervaringen. De wereld reflecteert jouw frequenties via situaties en mensen, via de omgeving. Die omgeving wordt daarmee jouw dimensie. We zijn multidimensionale wezens, die op meerdere frequenties en daarmee in meerdere dimensies leven. Als we onze frequentie verhogen, komen we in een hogere dimensie terecht, een andere ervaringswereld, want de wereld is een reflectie van jouw energie,

Als je wisselt van frequentie is dat voelbaar, we voelen ons prettiger of minder prettig, onze ervaringen veranderen. We ontmoeten wellicht dezelfde mensen, maar nu leef je allebei vanuit een andere frequentie dan voorheen en ervaar je elkaar anders. Want we zijn multidimensionale wezens en ontmoeten elkaar op basis van frequentie en dimensie op basis van overeenkomst. Je kan bij frequentieverandering ook nieuwe mensen en nieuwe situaties ontmoeten, mensen die meer bij jouw huidige frequentie en in jouw dimensie passen. Je doet als je frequentie verandert ook andere dingen, je leeft anders, je belevingswereld dus dimensie verandert.

Het is met dimensieverandering van 3D naar 5D niet zo dat je in een onherkenbare wereld komt en mensen kwijtraakt. De wereld verandert met je mee, je ontmoet jezelf en anderen op een andere frequentie en daarmee in een andere dimensie. Alles en iedereen is multidimensionaal. Bij oefening is het daarnaast mogelijk, vanuit je aardse basis, je frequentie te verhogen en andere dimensies aan te doen, andere ervaringen te hebben. 

Wat we levensveranderingen noemen, is frequentieverandering en dit geeft  een dimensieverandering. In wezen bewegen we ons altijd al door frequenties en dimensies heen, alleen benoemen we het in termen ervaringen,  veranderingen en beleving.

In de politiek wordt voor een groot deel uitgegaan van angst en daarmee versterk je angst volgens de wetten van manifestatie. Angst is geneigd problemen in je hoofd steeds groter en onoplosbaarder te maken, je probleem is dan opeens gigantisch. Niet voor niets hebben we in de wereld opeens gigantische, haast onoplosbare problemen.

Het broertje en zusje van angst zijn oordeel en controle. Als je bang bent, ga je een schuldige aanwijzen buiten jezelf. Die schuldige ga je controleren of aanvallen, om je gigantische probleem op te lossen. Je denkt door die ander te beperken of zelfs uit te schakelen je angst te bezweren en veilig te zijn, maar je vermindert de veiligheid en versterkt de angsten.

Momenteel worden tientallen crisissen benoemd die zowel gigantisch als onoplosbaar lijken vanuit angst en angst is ook nog eens besmettelijk (resonantieprincipe). Dit geeft stressreacties, vechten, vluchten of verstarren. Mensen zijn soms zo bang voor de toekomst, dat ze zelfmoord plegen (vluchten). Mensen vallen uit angst andere mensen aan die ze als schuldigen zien, ze polariseren (vechten). Sommige mensen zullen niet meer weten wat te doen en verstarren. Stress wilt even snel en op korte termijn dingen oplossen, maar denkt niet goed na.

In de politiek kiest men door die gigantische angsten en vanuit de stress snelle oplossingen op korte termijn, vaak door schuldigen te zoeken en deze aan te vallen of zelfs uit te schakelen. Men wilt bepaalde mensen, bepaalde groepen en daarom zelfs de hele bevolking rigoureus controleren of beperken. Angst doet je overal gevaren zien, de hele bevolking wordt een veiligheidsprobleem. Daarom nemen de controle en surveillance steeds grotere vormen aan. De problemen en angsten worden zo alleen maar groter, steeds ‘gigantischer’. Politici worden bang van elkaar en van de bevolking. De bevolking wordt bang van elkaar en van politici.

Het is van het grootste belang dat je leert zien waar je door angst wordt beheerst. Dat geldt voor iedereen, politici en gewone burgers. Ben je bang voor de toekomst? Vind je de huidige problemen gigantisch en onoplosbaar, voel je je machteloos en boos? Heb je voor jezelf een aantal ‘schuldigen’ benoemd, die aangepakt moeten worden via controle en beperking voor jouw of de algehele veiligheid? Denk je dat als zij weg zijn, de wereld veiliger is? Dan is de kans groot dat je puur vanuit angst redeneert.

Angst is een sterke emotie en heeft ook een grote manifestatiekracht. Alleen manifesteert deze nooit rust en vrede, het geeft nooit oplossingen die op langere termijn werken. Integendeel. Vind de weg naar binnen, daar begint een nieuwe wereld. Want de wereld is een reflectie van jezelf, naar keuze van je angsten, of van je positieve intenties en innerlijke rust. Je hebt het vermogen om zaken te relativeren, alles in de normale proporties te zien. Ja, er zijn problemen in de wereld, die zullen er altijd zijn. Maar werk niet vanuit angst (lage energetische frequentie), maar vanuit liefde en vrede (hoge energetische frequentie) om oplossingen te vinden. Het begint met jou.

In spirituele en religieuze literatuur worden verschillende namen gebruikt voor dezelfde principes. Die namen hebben vaak verschillende interpretaties en zijn vaak door mensen gebruikt om anderen te manipuleren. Mede daardoor kunnen ze weerstand oproepen. Dus hier een aanzetje om wat verbanden aan te geven.

God is een benaming voor het alomvattende bewustzijn, het Al, het zijnsprincipe of het Zijn, alles dat altijd is en altijd zal zijn. Het is een oneindig en eeuwig veld van potentieel, een energieveld van waaruit alles kan ontstaan.

Christus is de naam voor het actieve principe, de expressie of manifestatie van dat veld. Alles wat deel uitmaakt van de wereld behoort daartoe, wij ook. Het scheppende aspect van God wordt wel het Christusbewustzijn genaamd. De Christus in ons creëert vanuit de bewuste verbinding met God en weet dat hij een expressie van God is.

Via deze  expressie ga je ook waarnemen en ervaren. Je ziet de gevolgen terug. De wereld functioneert zo als een spiegel van het goddelijke bewustzijn en het Christusbewustzijn. De verbinding tussen God (het Zijn) en Christus (de expressie) is de Heilige Geest, eenvoudig te vertalen als de inspiratie tot jouw expressie vanuit onvoorwaardelijke liefde.

Echter, een mens is in staat zichzelf wijs te maken, dat dit  allemaal niet waar is, wat vergetelheid of afscheiding wordt genoemd. Hij creëert dan niet vanuit het Christusbewustzijn, maar vanuit het menselijke, egoïsche bewustzijn, vanuit angst en oordeel, vanuit een bewustzijn dat verkeert in de illusie van afscheiding. Dat (vermeende) gebrek aan verbinding met het Al wordt dan eveneens gecreëerd en door de wereld gespiegeld.

De wereld is een weerspiegeling van jouw bewustzijn, van de onvoorwaardelijke liefde of van angsten en oordelen. De keuze is aan de mens, van welk type bewustzijn wil jij de expressie zijn?

We worden opgevoed met het idee dat aanvallen en winnen goed is. Daardoor is de hele wereld een strijdtoneel geworden. In ons spel, in onze sport, in onze politiek en geopolitiek, in ons bedrijfsleven.

We willen altijd maar weer aanvallen om van die ander te winnen. En als we verliezen, proberen we de volgende keer te winnen. We bevinden ons bijna altijd in strijd, voelen zelden vrede.

De vragen die we ons moeten stellen: Is winnen al die strijd wel waard? Is het verliezen al die strijd wel waard? Waarom doe je hieraan mee? Wordt het niet eens tijd voor een vrediger bestaan?

De wereld is een reflectie van onze geest en onze geest neigt tot aanvallen en winnen. Dat is een aangeleerde overtuiging, we denken dat het niet anders kan en houden dit zo in stand. Maar het kan altijd anders, je kan je geest en daarmee je wereld veranderen.

Probeer eens te bedenken in elke situatie: Hoe kan ik zorgen dat beide partijen ‘winnen’? Hoe kan ik me niet-aanvallend opstellen in elke situatie? Hoe kan ik het proces en de samenwerking als ‘winst’ te zien voor iedereen die eraan deelneemt en niet denken in winnen en verliezen?

Het is niet altijd makkelijk je denkproces te veranderen, maar door verandering op deze vlakken creëer je meer rust en vrede en plezier in het leven van iedereen. Dat is de grote ‘winst’ van niet willen aanvallen.

Je kunt alles waar je op focust zien als een magneet die je in je eigen veld plaatst. Die magneet trekt gelijksoortige energie naar zich toe en laadt zich daarmee op. Hij trekt steeds meer gelijksoortige energie naar zich toe. Belangrijk is je af te vragen, welke magneet heb ik in mijn veld?

Als je continu druk maakt over het geweld in de wereld, dan plaats je een geweldsmagneet in je veld, ook als je er heel erg tegen bent. Die trekt steeds meer geweld naar zich toe, laadt zich steeds verder op en trekt dan grotere vormen van geweld naar zich toe. Dit maakt het risico dat je zelf gewelddadig reageert ook groter.

Als je continu focust op het liefdevolle in de wereld, dan plaats je een liefdesmagneet in je veld. Die trekt steeds meer liefde naar zich toe, laadt zich steeds verder op en trekt dan grotere vormen van liefde naar zich toe. Dit maakt de kans dat je zelf liefdevol reageert ook groter.

De eenvoudige vraag die je kan stellen, trekt mijn magneet aan wat ik wil, of trekt hij aan wat ik niet wil? En waar nodig je magneet te vervangen. Focus altijd op wat je wilt, nooit op wat je niet wilt, nooit op waar je tegen bent.

Heb je bijvoorbeeld een schaarstemagneet in plaats van een overvloedsmagneet in je veld zitten? Focus dan in denken, gevoelens en handelen op overvloed  in de wereld om je heen. Waardeer bijvoorbeeld wat je hebt, in plaats van te piekeren over wat je niet hebt. Geef jezelf of een ander een compliment of gun jezelf een mooie wandeling. De overvloed zal geleidelijk groeien. Je magneet zal steeds meer overvloed aantrekken.

Liefde is onvoorwaardelijk, dat is wat we hier te leren hebben. Van jezelf en anderen houden, rijk of arm, rechts of links, dik of dun, rood of geel, aardig of onaardig, jong of oud, intelligent of dom, open of gesloten. Je hoeft niet aan voorwaarden te voldoen en anderen evenmin.

De meeste mensen stellen echter voorwaarden. Je denkt pas van jezelf houden als je bijvoorbeeld slank, knap en intelligent bent. Als je die voorwaarden hebt gesteld, kom je geheid mensen tegen die precies diezelfde voorwaarden aan jou stellen. Die houden ook pas van je als je slank, knap of intelligent bent. Je wordt door de wereld met je eigen voorwaarden geconfronteerd. En jij stelt op jouw beurt weer diezelfde voorwaarden aan anderen.

Dit laat je allemaal zien waar je precies voorwaarden aan de liefde stelt. Het loslaten ervan maakt je leven veel prettiger. Je kunt van alles en iedereen houden zonder voorwaarden. Dit betekent niet dat je met alles en iedereen een romantische of vriendschappelijke relatie aangaat. Maar wel dat je die voorwaarden totaal loslaat en daarmee afkeuring en conflicten.

Je kunt ook van jezelf houden zonder voorwaarden. Dit betekent trouwens niet dat je motivatie wegvalt jezelf om te veranderen zoals wordt gedacht. Het wordt alleen een positieve in plaats van een negatieve motivatie. De angst, frustratie, zelfverwijten en pijn vallen weg als het even niet wilt, want de liefde is er en blijft er.

Veel mensen verwarren voorwaardelijke met onvoorwaardelijke liefde. Ze gaan een romantische relatie aan met een jong en knap iemand. Als die na tien jaar niet meer zo jong en knap is, is de liefde over. In zo’n geval was de liefde dus voorwaardelijk. Wat dan los te laten is, is de voorwaarde om jong en knap te moeten zijn, bij jezelf en bij anderen.

Kijk welke voorwaarden je stelt aan jezelf en anderen. Wat moet je van jezelf, voordat je jezelf liefhebt. Ontdek hoe de ‘buitenwacht’ vaak diezelfde voorwaarden aan jou stelt en andersom, hoe jij voorwaarden stelt aan anderen. Leer je voorwaarden los te laten voor een liefdevoller leven.

 

Elke keer dat je denkt of zegt dat iets niet zo hoort te zijn of van boos wordt om wat gebeurt, zit je in non-acceptatie of weerstand. Dit is een negatieve staat in je denken en emoties, wat een belemmerende invloed op je lichaam en omstandigheden zal hebben. Je creëert een energetische blokkade. 

De eerste stap om die blokkade los te maken is acceptatie. Dat is niet hetzelfde als alles maar goedvinden of alles maar toestaan. Het is de realisatie dat jij de situatie (bewust of onbewust, persoonlijk of collectief) hebt gecreëerd. Dit betekent dat je de verantwoording op je hebt te nemen voor deze situatie. Verantwoording heeft niets met schuld of boete te maken, maar met een (nieuw) antwoord geven.

De tweede stap is om vanuit acceptatie te onderzoeken hoe je het anders kan zien of doen om die blokkade op te heffen, Dat wordt je antwoord op de vraag “Hoe kan ik leven op een manier waarbij de energie weer stroomt en ik me prettiger voel?”

De derde stap is dat je jouw energie dagelijks anders gaat richten op fysiek, emotioneel, mentaal, spiritueel, situationeel terrein. Je laat je energie dagelijks aansluiten op hoe je het wilt in de toekomst. 

 Focus nooit op de stagnatie of blokkade, maar kijk eraan voorbij.

De huidige situatie is gebaseerd op de keuzes die je in het verleden maakte. Het is vaak een overmatige aandacht voor de blokkade, die de blokkade in stand houdt in je toekomst. Dus focus op hoe fijn het leven is én zal zijn, zo doorbreek je de blokkade en creëer je een fijn leven in jouw toekomst.