Renée Merkestijn

In de politiek wordt nu geroepen dat we pijn moeten lijden. Is pijn lijden liefdevol? Nee. Is pijn lijden nodig? Ook niet.

Pijn lijden kan spiritueel gezien slechts twee dingen betekenen.
A. Je bent van het liefdevolle pad afgeraakt en voelt daarom pijn, dient liefdevoller te leven.
B. Je gelooft in het wereldse, egoïsche pad van pijn en kiest voor dit pad van pijn, dient een liefdevoller pad te kiezen.

Het ego denkt dat pijn nodig is, dat pijn iets goeds brengt, dat pijn lijden heroïsch is. Terwijl pijn alleen een teken is dat je meer liefdevol dient te zijn naar jezelf en anderen toe.

Als je niet liefdevol voor je lichaam bent, vertelt pijn je dat je liefdevoller voor je lichaam moet zijn. Als je niet liefdevol voor elkaar bent, vertelt de pijn van tekorten en oorlog je, dat je liefdevoller voor elkaar moet zijn.

Als de politiek roept dat je pijn moet lijden als mensheid, verkondigt ze het egoïsche geloof in pijn. Dit plaatst een soort vaag ideaal boven alles, waarvoor geleden moet worden. Het feit dat ze zeggen dat er pijn bij hoort, laat al zien dat het gekozen pad niet liefdevol is.

Er is pijn. De enige juiste vraag is, hoe kunnen we liefdevoller leven, zodat de pijn afneemt?

Als we één ding zeker kunnen weten, is dat geen enkel mens denkt zoals wij zelf denken. We zijn allemaal uniek in onze zienswijzen. Dat unieke is meteen onze bijdrage aan de wereld.

En ja, soms botst het tussen onze denkwereld en die van anderen. Dat werkt creativiteit in de hand. Want juist als we met andere visies te maken krijgen, worden we gestimuleerd om onze manier van denken verder te ontwikkelen.

Op het moment dat we moeite krijgen met andersdenkenden, stopt onze creativiteit en staan we stil als mens en als mensheid. Dan houden we vast aan een oude denkwijzen en zijn bang voor veranderingen.

Die angst voor verandering kan omslaan in woede, gericht tegen andersdenkenden. Daarmee belemmeren we in wezen onze creativiteit en groei, doen daar althans een poging toe. Het leven is niet anders dan creativiteit en groei en verandering, dat is niet te stoppen.

Hoe moeilijk het soms ook is, zie andersdenkenden in je leven en in de maatschappij als iets moois. Ze zetten je aan tot ontwikkeling en groei, ze dagen je creativiteit uit.

Als we allemaal hetzelfde zouden blijven denken als voorheen, zaten we allemaal nog bij moeders pappot. Dan was alles nog precies zoals het was als kind. Dan had alles wat je ooit had geleerd er niet geweest, dan stond je stil.

Veranderingen omarmen is niet altijd makkelijk, maar verandering is wel het leven.

 

 

 

 

 

In de cursus in wonderen staat heel mooi dat er maar twee categorieën bestaan in deze wereld, namelijk liefde en een vraag om liefde. Beide categorieën kennen wellicht duizenden vormen , maar de inhoud is slechts één van die twee smaken.

Het ego is echter op de vorm gefocust, niet op de inhoud. Bij alles wat gebeurt, zet hij er een oordeel op, maakt er goed en slecht van in duizenden gradaties. Beetje goed, beetje slecht, heel erg goed, heel erg slecht. Dan veroordeelt hij het verzoek om liefde als slechtheid, wordt er meestal ook bang ervan. Het ego is bezig met de details van de vorm, wilt al die vormen analyseren en categoriseren, kijkt niet naar de inhoud.

Of mensen nu chagrijnig zijn of oorlog voeren, dit zijn slechts vormen in de categorie vraag om liefde. Meer hoef je er niet mee. Je hoeft dit niet te oordelen of in allerlei gradaties onder te verdelen. Want er is in deze wereld alleen maar liefde of een vraag om liefde. We zijn allemaal alleen maar op zoek naar ons werkelijke thuis, liefde.

Daarmee verdwijnt boosheid en je angst om alles wat in de wereld van de vorm gebeurt. Je boosheid is een oordeel op vormen, je angst is je angst voor diezelfde vormen. Beiden geven het vormgerichte standpunt van het ego weer.  

De wereld is op zoek naar liefde, dat is wat er aan de hand is. Soms is er liefde, in duizenden vormen. Soms is er een vraag om liefde in duizenden vormen. Je hoeft niet op de vorm te reageren, maar alleen op de inhoud.

We zijn in werkelijkheid allemaal lichte, liefdevolle wezens. Alleen zijn we leugens over onszelf gaan vertellen in de vorm van angsten en oordelen. Je kunt het zien als een lichtbolletje, waarop je donkere stickers plakt, die het licht afdekken. 

Alle angsten en oordelen zijn niet meer dan leugens die je over jezelf en mensen vertelt, die je bent gaan geloven. Omdat die leugens als donkere stickertjes zijn,  ga je je ervoor schamen en wil je deze voor de buitenwereld verbergen. Je schaamt je nooit voor wie je werkelijk bent, maar voor je eigen leugens. Die leugens dek je dan vaak weer af met een extra stickertje, om zo de leugen met nog een leugen te verbergen. Zo ontstaat er een dikke laag van leugens, die steeds verder je licht verduistert.

Als je bijvoorbeeld zou denken, ik ben minderwaardig, dan is dit een leugen die je gelooft. Om deze leugen over jezelf te verbergen, kan je je groot voordoen, nog een leugen. Als je je groot voordoet, kan je door trots bevangen raken, nog een leugen. De waarheid kan je vinden door de stickertjes trots, groot voordoen en minderwaardigheid te verwijderen, te doorzien dat het slechts leugens zijn. Je bent een liefdevol lichtwezen, dat is de waarheid. De rest is leugen.

De zoektocht naar het licht kan je vergelijken met steeds meer stickertjes met leugens over jezelf die op je lichtbolletje zijn geplakt weg te trekken. Alles wat je over jezelf of anderen vertelt wat niet uitgaat van het feit dat we lichte en liefdevolle wezens zijn, is een leugen. Je hoeft je niet voor je leugens te schamen, hoeft niets af te dekken. Je moet alleen de sticker eraf trekken, om het licht weer zichtbaar te maken.

 

Hoe jij dingen ervaart, hangt sterk af van je interpretatie. Een interessant voorbeeld zijn de weerberichten door de jaren heen over hoge temperaturen. Hitte komt elk jaar regelmatig voor. Alleen onze interpretatie is veranderd van zonnig zomerweer naar extreme hitte. Dat zie je ook in de plaatjes van het weerbericht terug. Het weer is niet veranderd, onze interpretatie is veranderd. 




Helaas veranderen ook de officiële cijfers. In 2016 werden 40 hittegolven gemeld van 1901 tot 2015.  https://web.archive.org/web/20160131214042/https://www.knmi.nl/nederland-nu/klimatologie/lijsten/hittegolven

Volgens de cijfers van julie 2022 waren het er van 1901 tot 2015 opeens slechts 20.  https://www.knmi.nl/nederland-nu/klimatologie/lijsten/hittegolven

De problemen in de wereld worden veroorzaakt door gebrek aan liefde en dit start met gebrek aan zelfliefde.

Als je niet van jezelf houdt, zal je niet liefdevol met je lichaam en geest omgaan, wat zorgt dat je gezondheid wordt aangetast. Niet voor niets hebben miljoenen mensen last van overgewicht. Niet voor niets zijn miljoenen mensen ziek. Niet voor niets hebben miljoenen mensen psychische klachten. Als je eenmaal klachten hebt, zal je vaak nog minder van jezelf houden. Ofwel, het probleem wordt groter, niet kleiner.

Als je klachten hebt, zullen andere mensen commentaar gaan leveren, waardoor je nog minder van jezelf gaat houden. Vaak wijzen mensen karakterfouten aan als oorzaak van de problemen, zoals gebrek aan discipline. De werkelijke oorzaak is gebrek aan zelfliefde. Door iemand te vertellen dat hij ongedisciplineerd is, zeg je dat iemand fout is, wat niet liefdevol is. Mensen die niet liefdevol voor zichzelf zijn, kunnen het niet zijn voor anderen.

Als je een oplossing wilt voor je problemen is er maar één manier. Van jezelf houden en alle opmerkingen die niet liefdevol zijn  negeren, omdat ook die voortkomen uit gebrek aan zelfliefde.  Er is maar één oplossing voor alle problemen, zelfliefde.

 

 

Het ego voelt zich alleen in de wereld en probeert te overleven. Dit doet hij door zoveel mogelijk te graaien (eigenbelang) en je te verleiden jouw tijd en geld af te geven. Als er niets te halen valt, als hij je als concurrent ziet of denkt beter te kunnen, gaat hij in de aanval. Het ego geeft nooit om een medemens, beziet andere mensen vanuit nut of gevaar. Het ego zorgt daarbij altijd dat de ander harder moet werken dan hijzelf, roomt graag de vruchten van andermans noeste arbeid af.

Onze huidige maatschappij is ego-gebaseerd en je ziet bovenstaande patroon steeds terugkomen. Even wat financiële voorbeelden:

Banken verkopen dure leningen en hypotheken, maar als er niets te halen valt, laten ze mensen vallen of confisqueren je onderpand. Dit gebeurt met boeren in Smallingerland. Leningen worden abrupt gestopt, omdat banken weten dat de boeren uiteindelijk weg moeten en hun onderpand in waarde zal zakken. Er is voor de bank niets meer te halen en ze hebben haast om zelf niets te verliezen. Dat die boeren kapot gaan, is niet belangrijk. Ooit werden deze boeren verleid met gunstige voorwaarden en het verhaal dat je de lening met noeste arbeid terug kon verdienen. Een groot deel van de opbrengsten van hun noeste arbeid ging naar de banken. Nu raken ze het kwijt, omdat ze zich afhankelijk maakten en krijgen een fractie van de waarde terug.

Verleiding vindt mede plaats door de overheid. Die stimuleert de aanschaf van huizen of elektrische auto’s met subsidie en belastingkorting. Mensen schaffen die soms tegen dure leningen of hypotheken aan zelfs. Op het moment dat iedereen die spullen heeft en afhankelijk is, wordt extra belasting of hypotheek geheven. Alle mensen, ook mensen met elektrische auto’s,  moeten binnenkort kilometervergoeding betalen. Alle huizen worden zwaarder belast nadat je jaren gewerkt hebt om je hypotheek af te lossen. Zodra je afhankelijk bent, kan het graaien ongelimiteerd worden. Als je niet kan betalen, moet je huis en auto met verlies verkopen of deze worden geconfisqueerd door banken.

We zijn opgevoed met het verhaal dat het een eerlijk systeem is, maar dat is het nooit geweest. De vruchten van menselijke arbeid worden afgeroomd. Niet ten behoeve van het geheel, maar ten behoeve van een klein aantal mensen. Het is niet zo dat als je maar hard genoeg werkt, je onafhankelijk wordt en financieel vrij zal zijn, althans niet als je met deze mensen in zee gaat.

Kijk goed wat je werkelijk nodig hebt. Leen geen geld of zo weinig mogelijk en betaal schulden zo snel mogelijk af.  Maak jezelf onafhankelijk, niet alleen financieel trouwens, maar op alle fronten. Laat je niet verleiden door mooie verhalen. Weet hoe het ego werkt en kijk daar doorheen. 

 

Elk land probeerde van oorsprong genoeg voedsel voor de eigen mensen te produceren. De overschotten werden gebruikt om te ruilen tegen producten die ze zelf niet konden produceren, ofwel de voedseloverschotten van andere landen.  

Nederland kan geen sinaasappels verbouwen, dus importeert sinaasappels uit Spanje die daarvan een overschot heeft. Nederland exporteert zijn vleesoverschot aan landen die weinig vlees hebben. Het is een ruilsysteem. Als de prijsstellingen eerlijk zijn, is er sprake van een eerlijke ruil en wordt de overvloed met elkaar gedeeld.

Waar gaat het dan mis?

Ten eerste proberen landen een zo hoog mogelijke prijs voor het exportproduct te krijgen en een zo laag mogelijke prijs te bieden voor het importproduct. De hebzucht slaat toe. Dit betekent dat de overvloed van het ene land toeneemt en van andere landen afneemt. Zo onstaan rijke en arme landen.

Ten tweede stoppen landen soms met de eigen voedselproductie, omdat importeren goedkoper is dan zelf produceren. Landen maken zichzelf voor de basis-voedselvoorziening onnodig afhankelijk van andere landen.

Als derde, wat hier nauw mee samenhangt, is dat landen gaan specialiseren. Ze produceren alleen voedsel dat veel oplevert, maar stoppen met andere producten, ook uit hebzucht, het brengt meer op.

De gevolgen hebben we gezien de laatste jaren. We hebben in Nederland een tekort aan graan, omdat we dat niet meer zelf produceerden, ons afhankelijk maakten. Een andere vorm van afhankelijkheid is marktprijzen. Als de opbrengsten van jouw exportproduct dalen, heb je minder geld om voedsel te importeren. Dit leidt tot schaarste.

Het probleem is niet zozeer het globalisme in de zin van het ruilen van overschotten met elkaar. Het probleem is dat we door onze hebzucht onze basis hebben verzwakt. De basis is nog steeds, zoveel mogelijk ons eigen voedsel produceren en overschotten op een eerlijke manier met elkaar delen, zodat niemand tekort komt.

 

 

 

Wat we als HSP vaak niet realiseren is dat emoties bij het egodomein horen en gevoelens bij het spirituele domein.

Een emotie is een reactie op een zintuiglijke prikkel. Die reactie komt en gaat binnen een paar minuten, maar we laten deze vaak onbewust voortduren. We blijven in de emotie hangen. We  creëren daarmee een emotionele werkelijkheid voor onszelf die in wezen fictief of illusionair van aard is. We verliezen het contact met het hier en nu, met onszelf en anderen, we sluiten ons op in onze fictieve emotionele wereld en reageren alleen nog vanuit die emotionele wereld.  

Gevoelens horen bij je ware aard, je hogere of spirituele bewustzijn. Ze zijn stabiel van aard en van een hoge frequentie. Kenmerkend zijn gevoelens van liefde, vertrouwen, plezier, warmte, wijsheid, begrip, openheid, delen. Die gevoelens zijn echt en blijvend en houden je in contact met het hier en nu, met jezelf en met anderen. Ze bevorderen verbinding en communicatie, gevoelens worden gedeeld zonder emotionele ballast.

Bij jezelf of je gevoel blijven is vaak vooral je niet laten afleiden door emoties, door je fictieve wereld. We doen vaak het tegenovergestelde. We laten onze emoties onze gevoelens overheersen. Daarmee verdwijn je in een fictieve wereld die eenzaam en pijnlijk is. Het gaat steeds meer negatieve emoties zoals boosheid, verveling, twijfels, angst, depressie, jaloezie, schuldgevoelens bevatten, omdat je je van positieve gevoelens afsluit.

Hoe meer je emoties koestert en versterkt, ze als 'jou' ziet, des te meer je jezelf verwijdert van je ware natuur. Je komt in steeds lagere frequenties terecht. Daarmee versterk je het egodomein in jezelf en sluit je af van het spirituele domein.

Zorg bij het verwerken van emoties, dat je ze niet ongemerkt  herhaalt en daarmee weer 'echt maakt' voor jezelf. Want daarmee versterk je deze fictieve emotionele wereld. Laat oude emoties door je heen stromen en laat ze meteen los. Dat kost maar een paar minuten. 

 

 

In de maatschappij regelen we basale behoeften vaak gezamenlijk en individuele behoeften individueel. De uitersten daarvan zijn communisme of kapitalisme, alles regelen of niets regelen. Momenteel lijken we er ergens tussenin te zitten qua ideeën, maar de uitvoering laat te wensen over. We regelen de basis te weinig, individuele zaken te veel. Maar daar zit een verband tussen.

De basisbehoeften van mensen zijn onder meer: eten, drinken, beschutting, vervoer, basiszorg en basisopleiding. Waarom lukt het ons niet goed? Dit hangt mede samen met niet bieden van een goede basiskennis. Hoe zorg je goed voor je lichaam en geest? Hoe moet je met geld om gaan? Baisvaardigheden als koken en klussen. Dat leren we te weinig. Zelfs onze taalvaardigheid en rekenvaardigheid is slecht. 

Als de basis van en constructie niet goed is, valt het om. Dan heb je mensen nodig die de kwalijke gevolgen daarvan corrigeren. En corrigeren kost extra tijd, geld en energie.

·         Mensen worden onnodig ziek, specialisten gaan het vervolgens oplossen met pillen, diëten, operaties, etc. De gezondheidszorg is daarom niet meer op gezondheid gericht, maar op ziekte.

·         Mensen komen onnodig in de financiële problemen, ook dat moet dan door dure specialisten worden opgelost, of maatschappelijk worden opgevangen.

·         Als mensen niet taal- en rekenvaardig zijn, is vaak sociale en financiële armoede het gevolg, wat specialisten of de maatschappij in het algemeen moet opvangen. Het gebrek aan basiskennis moet in het hoger onderwijs bijgespijkerd worden.

Kortom, als je de basis niet goed organiseert, wankelt de constructie en moet je voortdurend stutten zetten. Dat is niet nodig als je eerst eens goed bepaalt wat de basis is en dit vervolgens ook echt goed neerzet in de maatschappij. Mensen hoeven dan niet zo vaak uit te vallen. Er zijn dan ook geen duizenden specialisten nodig om het recht te zetten. Start bij de basis.

 

Mensen geloven dat mensen slecht zijn. Op geloven zijn minst dat er slechte mensen zijn. Dit heeft nare gevolgen:

• Als je denkt dat een mens slecht is, val je hem aan.
• Als een ander  denkt dat jij slecht bent, valt hij jou aan.
• Als je denkt dat je zelf slecht bent, val je jezelf aan.

Dit is de angel in onze geest die we eruit moeten halen, willen we ooit prettig en vredig leven. Aanval kent vele vormen:

• Moord, geweld, oorlog.
• Zorgen dat de ander niet voldoende kan eten, of voortdurend stress ervaart,  is langzame vernietiging.
• Sociale wezens zwart maken, buitensluiten, negeren is funest voor de gezondheid en kan leiden tot zelfmoorden. 
• Valse ideaalbeelden creëren waar mensen vervolgens niet aan denken te voldoen, leidt tot zelfkritiek, soms zelfs zelfbeschadiging en zelfmoord.

De oorzaak van slechtheid is de onderliggende gedachte dat (sommige of alle) mensen slecht zijn. Alleen dan vallen mensen andere mensen of zichzelf aan. De slechterik is altijd iemand die denkt dat de ander de slechterik is.

Vrede kan alleen ontstaan als je besluit je niet meer te laten opjutten in het goed-slecht verhaal. Dat goed-slecht verhaal wordt helaas in politiek en media continu continu geactiveerd. Mensen gaan elkaar als slechterik zien en in de aanval tegen elkaar. Maar denk aan ‘Verdeel en heers’ en aan ‘Twee honden vechten om een been, de derde gaat er gauw mee heen’. Dus wie is die derde die verdeelt en heerst om het been in handen te krijgen? Wie zijn altijd de verliezers?

Vraag je steeds af, wie heeft er belang bij dat mensen onderling vechten? Niet zo moeilijk te bedenken. Strijd kost je geld en wie verdient daaraan? Wie kan zijn lieve gang gaan, als wij met elkaar vechten? Verdeel en heers is een tactiek die al eeuwenlang wordt gebruikt. Je zou toch zeggen dat mensen het  een keer moeten doorzien.

Het belangrijkste is dat je ervoor kiest je niet meer te laten opjutten. Niet meer meegaat in het goed en slecht verklaren van mensen met alle zware emotionaliteit, het aanvallen en verdedigen dat erbij hoort. Dit zorgt  dat je niet meer logisch kunt nadenken, dat is wat stress nu eenmaal doet.

Dus als mensen jou of andere mensen aanvallen, is dat vaak omdat ze opgejut zijn in hun goed-slecht verhaal. Zorg dat je niet in het gescheld en gedreig en gespot meegaat, niet zelf aanvalt of dreigt of spot.

Iedereen is opgegroeid met het idee dat elkaar bestrijden de juiste weg is, de illusie dat er goede en slechte mensen zijn. In werkelijkheid willen we allemaal vrede. We zijn niet slecht, we worden ertoe opgejut. 

Zoals ze vroeger zeiden, als de soldaten weigeren te vechten, is dit het einde van de oorlog. Dan is er vrede. Dat begint in je geest, met het besef dat we ons laten opjutten tot elkaar te bezien vanuit een goed-slecht verhaaltje. 

 

 

Hoewel er in werkelijkheid alleen maar een eeuwig nu is, denken wij als mens in tijd, in verleden, heden en toekomst.

Als we ooit iemand hebben ontmoet die vervelend tegen ons deed, planten we dat in onze herinnering. Als we die persoon tegenkomen, halen we de herinnering op en maken daar een verwachting voor de toekomst van. 'Hij zal opnieuw vervelend doen.' Daarmee ga je je in het hier en nu gestrest voelen.

Je besmet je heden met nare beelden over verleden en toekomst en reageert of dat nu aan de hand is. Je besmet het hier en nu voor jezelf.

Als je heden besmet is met nare beelden, kan je niet meer open zijn tegen die persoon. Je gaat hem op een nare manier behandelen. Dit is het niet kunnen vergeven. Je neemt steeds het verleden mee, projecteert het in de toekomst en reageert op die persoon alsof die nu net zo is.

Ditzelfde doe je  bij jezelf. Je doet iets waarover je in het verleden niet zo tevreden was. De herinnering zet je om in de verwachting dat dit zich zal herhalen in de toekomst. Dan raak je nu van streek over iets wat je nu moet doen. Je kunt niet meer gewoon met openheid en nieuwsgierigheid dingen doen. Kinderen kunnen dit wel, omdat ze nog niet met verleden en toekomst hebben leren werken.

Je ziet dus niet de realiteit, bent niet van streek van de realiteit, maar van je eigen nare herinneringen en eigen nare toekomstverwachtingen.

Daarom is het verleden loslaten zo belangrijk. Je voorkomt hiermee dat je dat verleden opnieuw oproept, projecteert op de toekomst en je vervolgens rot voelt in het hier en nu.

Als je merkt dat je het verleden weer herinnert en projecteert, weet dan dat het niet waar is. Weet dat het slechts herinnering en toekomstprojecties van je eigen geest zijn, die het heden besmetten. Zet het van je af, als het onprettige zaken zijn en begin opnieuw, met een vrije geest. Lach om die tijdspelletjes van je geest.

Een vrije geest is altijd in het hier en nu.

 

De meeste spirituele mensen kennen het verschil tussen het licht en duisternis wel. Maar hoe is het bestaan van duisternis in onze wereld te rijmen met het bestaan van het licht. Hieronder een uitleg vanuit energetische principes. Hoewel het niet leuk is om te lezen, is het goed om te weten.

Het licht is onze bron van energie, ofwel leven-gevend en verbindend, te vertalen als liefde en eenheid. Het licht is een geestelijke bron, maar manifesteert zich tevens op het fysieke vlak. Hoe dichter je bij het licht blijft, hoe meer energie je hebt, zowel geestelijk als fysiek.

Als jij je van het licht verwijdert, vermindert de lichtenergie, vermindert je geestelijke en fysieke levensenergie. Als je in dat duister wilt blijven, blijft er nog maar één manier over: de energie te stelen van degenen die nog wel in contact staan met het licht, te parasiteren.

Sommige geestelijke wezens, inclusief mensen, kiezen ervoor om de energie van andere mensen af te tappen. Dat is kiezen voor het duister. Niet alleen stelen ze de geestelijke en lichamelijke energie, maar ook de resultaten hiervan, werk, geld en materie.

Nu vinden de meeste mensen het niet fijn als energie wordt afgetapt, dus het duister moet dit op een slimme manier doen.

• Het duister kan mensen wijs maken dat ze energie geven voor ‘het goede doel’, of vertellen dat ze met hun werk en geld bijdragen aan de maatschappij, waarna de resultaten worden afgetapt. Mensen van het licht geven en creëren nu eenmaal graag.
• Het duister kan maatschappelijke en technologische systemen bedenken die energie aftappen of je instrueren dit te doen. Bijvoorbeeld televisie en reclame, waarmee mensen worden getraind steeds maar spullen kopen, waarvoor ze steeds harder moeten werken (moraal, geestelijk aspect), waarna de opgebrachte energie en geld wordt afgetapt (fysiek resultaat). Veel op internet ronddwalen kost je energie, plus je geeft informatie af die kan worden misbruikt door het duister.
• Het duister kan nare gedachten en emoties versterken, waardoor mensen hun energie weggeven en met elkaar in strijd gaan. Bijvoorbeeld door zondebokken aan te wijzen. Maar steeds angst en woede oproepen met nieuws en films en spelletjes is ook een manier. Dit is donkere energie die kan worden afgetapt, waarmee mensen ook nog eens hun verbinding met het licht verminderen. 
• Het duister kan mensen verleiden met de illusie van macht en geld, wat een cover-up is voor energie aftappen van andere mensen. Door bij het duister aan te sluiten, sluiten mensen zich meer af van het licht en moeten dan steeds meer energie stelen om te overleven. 
• Een minder stiekeme manier is macht, manipulatie en geweld gebruiken, om mensen te dwingen tot energie afgeven en corruptie om stelen mogelijk te maken.

We leven in een systeem waar mensen een deel van hun energie bewust of onbewust afgeven aan de duisternis. Het is zaak goed na te denken wat je met je energie doet, check of er niet ongemerkt energie van je gestolen wordt.

Hoe herken je dit? Er wordt van jou gestolen, als niet al jouw energie ten goede komt aan jezelf en de gehele mensheid, maar toevalt aan een kleine groep die energie, macht en geld wilt vergaren en nare emoties in jou versterken. Dan is de kans groot dat het duister een rol speelt.

Dat wilt niet zeggen dat alle mensen die dit doen de intentie tot parasiteren of stelen hadden of hebben. Veel mensen worden hierin getraind en hiertoe verleid. Het gevolg is dat ze zich steeds meer in duisternis begeven en steeds meer moeten parasiteren om te overleven. Ze kunnen zich er dan moeilijker aan onttrekken, want ze hebben letterlijk weinig lichtverbinding meer. Het kan ook dat mensen meewerken met de beste intenties, of niet weten wat 'hogerop' gebeurt. In wezen stellen we onszelf allemaal aan dit gevaar bloot, als we blindelings in het systeem meelopen.

Er is maar maar één weg naar leven, je tot het licht wenden. Doe dit voor jezelf en help anderen dit ook te doen. Doe zo min mogelijk mee aan systemen die jouw energie geestelijk of fysiek aftappen, of die je aanzetten energie van anderen af te tappen.

Laat je niet verleiden tot het verkrijgen van macht en geld op slimme manieren (aftappen), maar leer je lichtenergie in te zetten om een prettige leven voor jezelf en anderen te creëren.

 

Ons immuunsysteem is een zeer krachtig ‘lerend’ systeem. Als je regelmatig in aanraking komt met een virus, gaat je immuunstelsel het virus herkennen en aanpakken. Enige nadeel is, dat je soms ziek moet worden, voordat je immuun-kennisbank is aangepast. Ziek word je met name bij nieuwe virussen, bij een hoge ‘virusload’ en bij een zwak basisgestel.

In het begin van de corona-epidemie mensen werden niet alleen mensen met een zwakke gezondheid, maar ook verder gezonde mensen  getroffen door corona, omdat het virus nieuw was. Als totale bevolking duurt het een tijd voordat je collectief natuurlijke immuniteit opbouwt en daar vallen in het begin helaas slachtoffers bij. Je krijgt te maken met piek.

Mensen met een goede basisgezondheid konden die ziekte makkelijker hanteren, al of niet met ondersteuning van anti-virale middelen. Mensen met een mindere gezondheid lopen meer risico op ernstige ziekte en overlijden. Daarom is men met vaccineren begonnen, dit geeft het immuunsysteem namelijk een kunstmatige oppepper.

De RIVM-cijfers van de laatste maanden lijken aan te geven, dat ongevaccineerden immuniteit hebben opgebouwd, dan wel door contact met het virus, dan wel door ziekte. Waar aan het begin van de corona-epidemie vooral ongevaccineerden in het ziekenhuis lagen en stierven, vallen ze nu blijkbaar terug op hun natuurlijke immuniteit. Het aandeel van de gevaccineerden in ziekenhuizen neemt nu relatief toe.

Gevaccineerden vertrouwen op een oppepper van het immuunsysteem van buitenaf, die helaas slechts een paar maanden beschermt, vandaar de boosters. Ik weet niet of het mogelijk is alsnog natuurlijke immuniteit op te bouwen als je continu ingrijpt in je immuunsysteem. Wel zie ik dat er steeds vaker sprake van herinfectie bij juist gevaccineerden, wat erop lijkt te wijzen dat dit niet gebeurt. Het enige wat je altijd kunt doen is zo gezond mogelijk te leven, zodat je minder vatbaar wordt.

Veel mensen beweren dat het vooral ongevaccineerden zijn die in het ziekenhuis terecht komen en de zorg belasten. Dat was in het verleden zo, toen de natuurlijke immuniteit nog moest worden opgebouwd. De laatste maanden neemt het aandeel ongevaccineerden in het ziekenhuis af en het aandeel gevaccineerden toe. 

Je kunt de cijfers checken via de grafiek van het RIVM op https://allecijfers.nl/nieuws/statistieken-over-het-corona-virus-en-covid19/ genaamd ‘Vaccinatiestatus van positief geteste en in het ziekenhuis opgenomen patiënten.’ Je kunt drie opties kiezen: positief getest, ziekenhuisopname, ic-opname. Je ziet hoe het blauwe blokje steeds meer afneemt ten opzichte van de overige groepen gevaccineerden.

 

 

Zelfbeschikking ofwel individuele soevereiniteit verwijst naar natuurlijke recht van een persoon om lichamelijke integriteit te hebben en de exclusieve controleur te zijn van en de volledige zeggenschap te hebben over het eigen lichaam en leven. Dit is een van de belangrijkste mensenrechten. Dit betekent dat niemand,  ook geen autoriteiten zoals overheden en artsen,  mag bepalen hoe jij met je lichaam en je leven omgaat.

Daar gaat het wringen. Autoriteiten proberen vaak te bepalen of je bijvoorbeeld wel of niet een abortus, vaccinatie of medicijnen moet nemen, wel of geen vlees eet, wel of niet een kind mag krijgen, wel of niet je eigen leven mag beëindigen, wel of niet drinkt of rookt. Autoriteiten willen graag het zelfbeschikkingsrecht overnemen van mensen.

Een autoriteit mag advies geven, maar niet het zelfbeschikkingsrecht van mensen inperken. Dat doen ze regelmatig wel. Soms direct door de wet te veranderen, soms indirect door bepaalde keuzes af te dwingen en andere keuzes onmogelijk te maken, of door keuzes in één richting te sturen.

Het gaat er niet om of je het al of niet met bijvoorbeeld de abortuswet eens bent. Het gaat erom dat de overheid hiermee per definitie het zelfbeschikkingsrecht wegneemt, of de overheid nu voor of tegen abortus is. Het is niet aan de overheid om dit voor mensen te bepalen.

Nu zijn alle autoriteiten ook gewoon mensen die zich bedreigd kunnen voelen door het zelfbeschikkingsrecht van andere mensen. Het principe wordt vaak vertaald als: als iedereen doet waar hij zin in heeft, wordt het een zooitje. Veel mensen willen dat bepaalde zaken voor andere mensen verboden worden (maar krom genoeg niet altijd voor henzelf). Daarmee tast je het zelfbeschikkingsrecht van anderen aan. Mensen tasten vaak het eigen zelfbeschikkingsrecht aan, door te doen wat autoriteiten en andere mensen vinden dat moet, soms uit zichzelf, soms onder druk.

Maar wordt het wel een zooitje als je jouw keuzes maakt op deze terreinen? Soms. Mensen leren nu eenmaal door hun ervaringen, ze leren van consequenties van hun keuzes. Dat geldt voor kinderen, maar nog steeds voor volwassenen. Wat je ook kiest of doet, je zult er óf blij mee zijn of er spijt van krijgen. Dat is het lastige punt van zelfbeschikkingsrecht, je bent helemaal zelf verantwoordelijk voor de gevolgen. Autoriteiten en andere mensen kunnen mensen adviseren wat ze willen, maar mensen maken nu eenmaal op zijn tijd keuzes die ze beter niet hadden kunnen doen.

Zal verbieden van zelfbeschikking, van bepaalde keuzes, het probleem dan oplossen? Nee, weten we inmiddels. Dwang of sturing zal zelfs averechts kunnen werken. Dan ontstaat er een soort  ‘zwarte markt’, die de consequenties van de keuzes alleen maar zwaarder maken. Denk aan illegale abortussen of het maken van drugs op zwarte markt.

Autoriteiten, wij allemaal eigenlijk, zouden er beter aan doen slechts  adviezen te verstrekken, in plaats van te proberen het zelfbeschikkingsrecht aan te tasten. En we dienen ons er ook van bewust te zijn, dat heel veel adviezen slechts meningen zijn, die je dus altijd zelf goed moet onderzoeken, ook al komen ze van autoriteiten. Want uiteindelijk is het jouw recht tot zelfbeschikking, van niemand anders. 

 

In wetenschap doen mensen voorstellen over hoe de fysieke werkelijkheid eruit ziet. Soms heel verschillende voorstellen. Dat gaan ze dan allemaal nader onderzoeken, ze gaan er zogezegd over steggelen. Uiteindelijk bereiken ze consensus over hoe de werkelijkheid er naar alle waarschijnlijkheid uitziet. Totdat iemand met een ander voorstel komt.

Als er tegenstrijdige meningen zijn, dan is de wetenschap nog niet ‘uitgesteggeld’ met elkaar, dan is er geen consensus bereikt. Al doen ze graag voorkomen dat dit wel zo is. Dan wordt er gezegd, de wetenschap zegt het.

In wezen is er tot consensus wordt bereikt geen enkele zekerheid. Dan zijn alle opties open, dan zijn alle voorstellen gelijkwaardig en onderzoekswaardig. Als die zekerheid (consensus) wordt bereikt, heb je de kans dat er weer iemand opstaat met een nieuw voorstel. Dan gaat het gesteggel opnieuw beginnen.

In wezen is wetenschap niet anders dan  voortschrijdend inzicht, via model gesteggel. En dat geeft niet, maar wees er dan eerlijk over. Zet  wetenschap niet op een voetstuk, alsof ze het allemaal weten. De uitspraak 'de wetenschap zegt het' duidt op voorstellen die nader moeten worden onderzocht. Maar ze worden vaak vroegtijdig gepresenteerd als consensus, als de waarheid. Zelfs onderzoeken die nog niet peer reviewed zijn, worden gepresenteerd als wetenschappelijke waarheid, niet als gewoon nog een voorstel over hoe de fysieke werkelijkheid er uit zou kunnen zien.

Nu gelooft ieder mens dat zijn visie de waarheid is. Ook wetenschappers ontkomen niet aan dat idee. Dus zie alles wat als wetenschappelijke waarheid wordt gepresenteerd, gewoon aan als een van de vele visies die je mag onderzoeken. Want dat is waar wetenschap voor bedoeld is, om via onderzoek meer te leren over onze wereld. En we zijn nog lang niet uitgeleerd. De wetenschap kan omdat het een leerproces is, alleen maar voorlopige uitspraken doen.

 

 

 

 

De wereld is een reflectie van je innerlijke wereld, van je innerlijke wensen. Deels zijn deze bewust, maar vaak grotendeels onbewust. De mensen en situaties die je ontmoet, zijn jouw gedachten en wensen die vorm hebben gekregen. 

Als je bewust of onbewust oorlog en slechteriken in je leven wilt, krijg je oorlog en slechteriken in je leven. Het trieste is, dat we bijna allemaal denken dat we vrede willen. Maar het feit dat er oorlog is en er slechteriken zijn, laat zien dat we onbewust iets anders willen. Sommigen zelfs bewust.

Als we oorlog willen, is er oorlog, want de wereld reflecteert onze wensen. Als we vrede willen, echt alleen maar vrede willen, is er vrede, want de wereld reflecteert onze wensen. Het heeft geen zin om de reflecties de schuld te geven, of te gaan bevechten.

Of je nu Poetin of de EU of mensen in het algemeen de schuld geeft van de ellende, ze staan voor jouw bewuste en onbewuste keuzes voor ellende. Ze zijn je gedachten en wensen die in deze uitingsvormen zijn gegoten. Dus je zult naar binnen moeten keren om te onderzoeken wat in jou nog ellende wilt. Wat in jou zoekt nog onbewust naar oorlog en slechtheid? Wat in jou denkt nog steeds dat de uiterlijke wereld niet in jouw innerlijke wereld ontstaat?

Probeer te ontdekken welke bewuste en onbewuste overtuigingen je koestert en realiseer je dat jouw overtuigingen ook je wensen zijn. Die wensen zul je dan in de wereld terug zien.

Het feit dat er oorlog is, betekent dat we collectief nog geloven in oorlog, een wens tot oorlog hebben en uitdragen. Zo doen we oorlog ontstaan, of het nu bewust of onbewust gebeurt. Het overkomt je niet, je creëert het met je geest. Maak je onbewuste gedachten en wensen die dit creëren bewust.

De positieve kant is, als je bewust of onbewust werkelijk gelooft in vrede, die wens tot vrede gaat uitdragen, je vrede doet ontstaan. Dus cultiveer je vredige gedachten, als je een vredige wereld wilt. 

 

 

Een van mijn lezers vroeg: Hoe zou jij het begrip liefde inhoudelijk omschrijven? Liefde is vatbaar voor velerlei interpretaties en gedragingen, maar is dat allemaal werkelijk liefde? En hoe neem je werkelijke liefde waar? En hoe leef je zelf vanuit werkelijke liefde?

Dit is het antwoord. 

Liefde zie ik als leven vanuit het besef van eenheid met alles wat bestaat,  het besef dat alles en iedereen waardevol is. Het is in wezen het individueel bewustzijn uitbreiden naar een veel groter bewustzijn. En tegelijk blijven beseffen dat ieder individueel bewustzijn iets bijdraagt aan het geheel op zijn/haar unieke wijze. Ongeveer als jezelf als deel van één groot bewustzijn of organisme beschouwen.

Liefde is vooral te voelen als ruimte, het is expansief. Je gevoel en intuïtie wijzen eigenlijk altijd de weg. Wat geeft je plezier, vrijheid, ruimte, groei, warmte, samenwerking, delen, openheid, dankbaarheid, creativiteit, vrede etc.? Wat zorgt dat anderen (mensen, dieren, de aarde, etc.) dit ook kunnen ervaren, door wat je doet en denkt en zegt? Door die ervaringen te kiezen, kies je de weg van de liefde. Je kunt het letterlijk voelen, als je niet voor liefde kiest, voelt het angstig, oordelend, beperkt, zwaar, vermoeiend etc.
 

We hebben geleerd dat de weg van de liefde egoïstisch is of zo, wat een egoïsche denkwijze is die ons juist beperkt,  gebaseerd is op het rare idee dat mensen slechte wezens  zouden zijn. In wezen betekent dit gaan inzien dat hoe we nu leven niet volgens onze ware aard is. Gaan beseffen dat je al deze negativiteit over jezelf en mensen los kan laten. Deze negatieve ideeën zijn je wijsgemaakt, waardoor je zo beperkt bent gaan leven en je potentieel ook niet kan gebruiken, dus dit beperkt de ruimte/expansie. 

 

Mensen die niet voldoen aan het beeld of de ideeën van de gevestigde orde, worden soms heftig aangevallen. Dit kan je vergelijken met een dominante vader die met een puber te maken krijgt. Jarenlang heeft vader het kind kunnen bewegen alles te doen zoals vader het zegt. Dan zegt het kind: “Ik heb er andere ideeën over; hoe jij het doet werkt volgens mij niet.” Dat vindt vader, als hij dominant is ingesteld, helemaal niet leuk. Dan wilt vader niet praten, maar gaat in standje ‘Aanvalluuhhhh!’ Het is apart dit nu her en der maatschappelijk te zien gebeuren.

Onze maatschappij is bezig met een grootscheepse verandering. Dat betekent dat alle zekerheden overboord gaan. Juist voor de gevestigde orde is dat bedreigend. Die hoopt de problemen zelf en liefst op hun manier op te lossen. Het is apart dat juist de ‘instituten’ zich dominanter dan ooit opstellen, zelfs rechtstreeks in de aanval gaan tegen mensen die een andere kijk of aanpak willen. Dat is trouwens niet nieuw. Toen Galilei zei dat de aarde rond was, werd hij meteen ontslagen als 'slechte wetenschapper'  en in huisarrest gezet. Het duurde nog jaren voor zijn ideeën werden onderzocht, laat staan serieus genomen.

In deze tijd wordt open overleg geweld aangedaan door de gevestigde orde. Instituten en hun vertegenwoordigers snoeren mensen de mond, er wordt druk gecensureerd, mensen worden buitengesloten van discussies of volledig zwart gemaakt via persoonlijke aanvallen, protest wordt verboden. Het is alsof de gevestigde orde denkt, dat zijn van die krankzinnige en gevaarlijk pubers, die moeten stevig worden aangepakt. Alleen, zoals dominant doen tegen pubers averechts werkt, werkt dominant doen tegen andersdenkenden ook averechts. Het leidt tot een breuk.

In de jaren zestig stond de gevestigde orde  volledig op de kop door die in hun ogen krankzinnige en gevaarlijke ‘hippies’. Nu zien we dat dit protest tegen de gevestigde orde ons wereldbeeld heeft verruimd. Misschien kan de gevestigde orde beter meteen haar wereldbeeld verruimen, in plaats van in de aanval te gaan? Misschien kunnen de 'pubers' leren om in hun kracht te blijven staan, rustig te blijven wijzen op andere mogelijkheden en de voordelen ervan. Want uiteindelijk moeten we het allemaal met elkaar doen. Net zoals een gezin plaats moet bieden aan elk gezinslid, zal de maatschappij plaats moeten bieden aan elke deelnemer en zorgen dat iedereen zich daar prettig voelt.

 

 

 

Hoewel het goed is om kritisch te zijn naar wat er in de maatschappij gebeurt, is er een punt dat we regelmatig uit het oog verliezen. Namelijk dat de maatschappij een reflectie van onszelf is. Als je de maatschappij wilt veranderen, dien je jouw individuele manier van denken te veranderen.

Het is handig daartoe een vergelijking te trekken tussen hoe jij het zelf doet en hoe de maatschappij het doet. Ik neem als voorbeeld mijn vorige blogje over noodwetten en noodmaatregelen. Dan kun je je afvragen, waar gedragen we ons in het dagelijks leven net zoals die politici. Want die politici zijn een reflectie van onszelf, of we het nu leuk vinden of niet. 

Je kunt je afvragen, waar zijn wij als individueel mens steeds bezig met noodwetten en noodmaatregelen in ons dagelijkse leven? Waar benoemen we onze problemen als crisis, om vervolgens de regel ‘nood breekt wet’ te hanteren als het om onze idealen gaat om problemen op te lossen? Waar zijn we inconsequent in onze wetten (overtuigingen)? Waar proberen we anderen onze wetten (overtuigingen) op te dringen? Waar dwingen we onszelf en anderen tot pijn lijden vanwege een ongetoetst ideaal? Waar hebben we theoretische idealen en modellen (verwachtingen) die we niet eens waar kunnen maken? Waar rennen we zelf van crisis naar crisis als een kip zonder kop?

Dit kan een aanleiding zijn om je eigen overtuigingen eens onder de loep te nemen en de gevolgen die dit heeft voor je dagelijkse leven. Ook voor je maatschappelijke realiteit, want we dragen allemaal bij aan het geheel. Als je zaken ontdekt die erop lijken, kan je ze eerst eens in jezelf veranderen. Kijk je overtuigingen na, kloppen die eigenlijk wel of zijn het onpraktische idealen? Kijk of je met feiten werkt of met aannames? Kijk of je niet van mening verandert als het even makkelijker is dat zo te doen? 

 

 

 

Het is bijzonder te zien hoe ons kabinet haar beleid probeert door te zetten via noodwetten. Ofwel, het kan volgens de wet niet wat ze doen, dus schakelen ze de wet uit via een noodwet. Dit is alleen mogelijk als je elk probleem als crisis benoemt. Eerst waren er noodwetten in verband met corona, nu gaan ze die gebruiken in verband met klimaat en asielbeleid. Niet alleen boerenbedrijven, maar ook woonhuizen kunnen dan worden onteigend.

Een noodwet is niet anders het legaliseren van wetsoverschrijdingen door de overheid.

Politici nemen woorden in de mond als burgeroorlog. Woorden als: het gaat de burgers pijn doen, maar toch zetten we het door, het kan niet anders. Ze hebben de scenario’s al klaar om protesten te onderdrukken. Dat wordt allemaal openlijk gezegd, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Welbeschouwd is het dan geen burgeroorlog, maar gaat de overheid in oorlog met de eigen burgers. 

In een land waarin een overheid wetten overschrijdt om de burgers te dwingen, is het onprettig leven. De overheid baseert zich vooral op modellen die alleen in eigen kring worden besproken, dus een theoretische werkelijkheid. Ze maken plannen die politieke idealen vertegenwoordigen, maar niet goed getoetst zijn. Idealen die ook nog eens veranderen met de dag, als ze niet haalbaar blijken te zijn of problemen opleveren. Dan worden noodoplossingen verzonnen. We wilden bijvoorbeeld geen kolen meer stoken, maar nu de nood aan de man is, toch maar weer wel.  Dat is waar het toe leidt, als de werkelijkheid je theorie inhaalt.

We worden bestuurd door politici die van de ene crisis naar de andere rennen als kippen zonder kop. Politici die willen werken met noodwetten en noodoplossingen om hun theoretische model in te voeren en de burgers willen dwingen daaraan mee te doen. 

Het gevaar van dit soort idealistische politieke systemen kennen we allemaal. Het neigt dan dictatoriaal te worden, omdat het ideaal koste wat het kost moet worden doorgezet. 

 

 

  

Oorlog en strijd ontstaan alleen als je oorlog en strijd als oplossing voor je problemen ziet. We leven in een cultuur die daar precies zo tegenaan kijkt. Kijk maar eens hoeveel mensen vinden dat we in oorlog moeten met Rusland, of op zijn minst de oorlog in de Oekraïne moeten steunen. Die doen precies dat wat ze zeggen te veroordelen. Ze denken dat strijd en oorlog een oplossing zal bieden, net zoals de Russen en de Oekraïners dit denken. Bijna het hele westen denkt zo.

Eén manier om strijd en oorlog voort te zetten, is te beweren dat het helaas niet anders kan, omdat een bepaalde slechterik ons daartoe dwingt. Of door te beweren dat als je niet terugvecht, die ander je te grazen zal nemen. Het idee is kortom dat je kwaad met kwaad moet vergelden om het kwaad te vernietigen. Maar in werkelijkheid ga je in het kwaad mee, want je doet precies datgene wat je beweert niet te willen.

Je kunt ook je kop in het zand steken, door te zeggen dat je geen macht hebt er iets tegen doen. Dan zie je het als een strijd of oorlog tussen jezelf en de wereld en denkt bij voorbaat dat je hebt verloren. Dan geef je het op, stap je in de slachtofferrol, zoekt geen oplossing. In wezen is het een passieve acceptatie van strijd en oorlog.  

Het is onze cultuur. Kijk alleen maar eens naar ons amusement, alle oorlogsfilms of andere goed-en-kwaad films. Die verheerlijken oorlog en strijd. We verheerlijken de helden, verfoeien de slechteriken, lijden mee met de slachtoffers. Kijk ook eens naar onze spelletjes gebaseerd op het vernietigen van anderen vanuit het goed-en-kwaad idee. Onze geest gaat er helemaal in op. Energetisch is het zo, dat waar je aandacht aan geeft dat groeit. Dus hoe meer je je geest voedt met dualistische rommel, hoe meer je gaat geloven dat dit de enige weg is. Dan maak je het deel van jouw gedachtengoed en versterkt de oorlogscultuur.

Verandering kan alleen plaatsvinden als je oorlog en strijd op geen enkele manier meer accepteert, ondersteunt, goedpraat of over je heen laat komen. Dat is de eerste stap, je culturele conditionering tot strijd en oorlog los zien te laten.

De betere wereld ontstaat alleen als je liefde, vrede en samenwerking als de enige oplossing ziet om problemen op te lossen. Dat zal oefenen zijn, want we hebben dit niet geleerd. Het is echter de enige weg, als je vrede wilt.

 

 

 

 

 

De egostem is de negatieve stem in jezelf, het zelfoordeel. Om geloofwaardig te zijn, neemt het ego in je fantasie vaak de vorm aan van iemand anders die kritiek op je levert. Je denkt bijvoorbeeld, ik heb mijn auto nog niet gewassen. Vervolgens fantaseert het ego dat andere mensen je er op aankijken of er iets van zullen zeggen. Dit zijn onbewuste processen, waarin je wel meegezogen kan worden. Het ego heeft continu kritiek op je, maar verbergt dit voor je, door net te doen alsof andere mensen kritiek op je hebben. Je gaat je vervolgens rot voelen over jezelf.

Wat je denkt, dus ook wat je ego denkt en fantaseert, bewust of onbewust, zal uiteindelijk realiteit gaan worden. De wereld reflecteert  na enige tijd je innerlijke mentale staat. Je trekt in dit voorbeeld mensen aandie daadwerkelijk zullen zeggen dat je je auto wel eens mag wassen, of die op andere zaken kritiek op je hebben. Het is echt geworden, mensen hebben dan inderdaad kritiek op je, maar je hebt het aangetrokken. De bron van die kritische mensen is je ego, die creëert namelijk zowel innerlijk als uiterlijk negatieve vormen in je leven. Maar je hebt ook het vermogen positief te denken en positieve vormen te creëren in je leven. Gedachtenvormen worden uiteindelijk fysieke vormen. 

Het heeft geen zin boos of verdrietig te worden vanwege de kritische mensen in je leven, want het wordt in je hoofd gecreëerd. Probeer in plaats daarvan de egostem in eigen hoofd in de gaten te houden. Onderzoek wat het ego allemaal voor kritische dingen je zegt, allemaal fantaseert over wat anderen kunnen zeggen. Pak het bij de bron aan, accepteer deze egogedachten en egofantasieën niet meer. Lach erom, zoals je lacht om een nachtmerrie.

Geef jezelf liever een schouderklopje of een compliment. Dan zal de kritiek zich niet meer manifesteren in je leven, maar de schouderklopjes en complimenten.

 

 

 

De medische encyclopedie bevat steeds meer ziektes en details over ziektes. De DSM breidt zich voortdurend uit met nieuwe mentale problemen. De wetenschap ontdekt steeds nieuwe virussen en bacteriën die problemen kunnen geven.

De rationele linkerhersenhelft houdt zich graag bezig met details en met het benoemen van de gevonden details. Hiermee denkt het problemen te kunnen begrijpen en oplossen. Voor elk gevonden detail wordt vervolgens een gedetailleerde oplossing bedacht, het aantal medicijnen en behandelingsmethoden breidt zich daardoor net zo goed steeds verder uit.

De vraag is alleen, wat is de kern van al die ziekten en mentale problemen en van onze vatbaarheid voor al die virussen en bacteriën? Kunnen al die details niet wijzen op iets overkoepelends?

Door mijn ervaringen als healer en coach en door alles wat ik leerde over psyche en spirit, heb ik gemerkt dat er maar één oorzaak is voor alle verstoringen van het evenwicht in lichaam en geest Dat is het gebrek aan liefde. Gebrek aan liefde voor jezelf, voor anderen en voor de wereld.  Alle ziektenamen zijn slechts namen voor de diverse vormen die dit gebrek aan liefde kan aannemen.

De meeste mensen worstelen met een gebrek aan liefde. Dit zorgt ervoor dat ze slecht voor zichzelf zorgen. Als je niet van jezelf houdt, leef je ongezond, ervaar je veel stress, accepteer je liefdeloos gedrag naar jou toe van anderen en gedraag je je ook liefdeloos naar anderen. Anderen hebben dit probleem ook en kunnen ook liefdeloos worden naar jou toe. Hierdoor wordt je gezondheid zowel fysiek als geestelijk ondermijnd, wordt iedereen vatbaarder voor ziekte.

Om te genezen dien je van welke fysieke of mentale ziekte dan ook, dien je jezelf af te vragen, waar ervaar ik een gebrek aan liefde? Waar zorg ik niet goed voor mezelf? Waar eet of drink ik niet gezond? Waar zit ik teveel binnen? Waar doe ik werk dat me niet bevalt? Waar doe ik lelijk tegen mezelf en anderen? Waar loop ik te stressen? 

Je hoeft je niet het slachtoffer te voelen van ziektes, want meer liefde geven aan jezelf en anderen en de wereld is altijd mogelijk. Je hoeft niet zozeer bezig te gaan met de details van je ziekte. Pak vooral de kern aan. Breid liefde uit in je leven op alle mogelijke manieren.

Heel veel oplossingen die we verzinnen in verband met klimaat en milieu etc. blijken slechts een verschuiving van het probleem te geven. Even wat voorbeelden:

• We halen geen kolen en gas meer uit de grond, maar andere zeldzame grondstoffen voor onze zonnepanelen, windmolens en elektrische auto’s. Dus het probleem is niet opgelost maar verschoven. Er is trouwens nog steeds kolen en gas nodig om die dingen in bedrijf te houden.
• We houden met die zonnepanelen, windmolens en elektrische auto’s het probleem van afval. In plaats van afval type A hebben we alleen afval type B, dus het probleem is niet opgelost maar verschoven.
• Als we ons afval wederom afvoeren naar arme landen, zoals we vaak deden en doen, hebben we het probleem wederom verschoven.
• Met CO2 net zo. Boeren mogen niet bij kwetsbare natuur komen. Waar dan? Als je zou zeggen elders in het land, laat je de druk op toch al ongezonde gebieden oplopen, ofwel verschuif je het probleem en lost het niet op.
• Als je zegt alle boeren onteigenen en allemaal weg, zodat we in Nederland minder uitstoot hebben, nemen boeren elders in de wereld de productie over. CO2 uitstoot blijft netto gelijk. Probleem is daarmee slechts verschoven.
• Daarbij, we moeten meer importeren, het risico kennen we door de oorlog uit ervaring. Plus we hebben minder controle op hoe gezond die producten zijn dan nu.
• Het kopen/verkopen van emissies in bijv. de industrie is ook verschuiven, A doet minder, maar B neemt het over, netto is er niets veranderd, het is schuiven.

Het schuiven is misschien leuk voor de productie en handel, maar we zijn geld aan het uitgeven voor zaken die geen werkelijke oplossing geven. Oplossingen zitten als vanouds alleen maar in ons verbruik minderen en het in hergebruik nemen van dat wat er is. Ofwel een circulaire economie in plaats van een groei-economie.

Het is de verplichte groei in de economie, sinds we de goudstandaard hebben losgelaten, die het probleem mede in stand houdt. Alle geld is schuld waarover rente moet worden betaald en is niet gedekt. We leven sinds de jaren zeventig op een creditcard. Het steeds maar weer extra geld/schuld creëren door banken om de economie te stutten, is net zo goed het verschuiven van het probleem, namelijk tekorten van het heden naar tekorten in de toekomst. Maar om onze oplopende schulden te blijven betalen moeten we steeds maar weer nieuwe dingen produceren, zelfs dingen die we niet nodig hebben.

Hoe kan je het dan anders doen, in ieder geval persoonlijk, maar ook maatschappelijk?

• Maak geen onnodige schulden, want uiteindelijk gaat leven op krediet fout.
• Wees selectiever in wat je koopt aan voeding of kweek het zoveel mogelijk zelf. 
• Doe aan hergebruik, ruil en repareer spullen in plaats van alles nieuw te kopen.
• Kijk naar mogelijkheden tot gezamenlijk gebruik.
• Beperk je energiegebruik in huis en vervoer, vergelijk alternatieven goed.

Kijk vooral of je het probleem niet ongemerkt verschuift.

 

 

 

 

 

 

Dwang komt voort uit het opdringen van het eigen wereldbeeld aan andere mensen met als doel de eigen identiteit te beschermen of versterken. Dwingelanden vinden  dat ze met hun visie de wereld kunnen redden. Dwang heeft in hun ogen een goede reden, het is voor je eigen bestwil. Pus veronderstelt dat die ander niet weet hoe het moet.

Dit is in wezen de manier waarop dominante ouders met  kinderen omgaan: doe dit wel, doe dit niet, als je niet luistert krijg je straf. Het is gebaseerd op ongelijkwaardige ouder-kind relaties en vertegenwoordigt de visie van het ego. ‘Ik ben groot en jij bent klein’, zoals Calimero zei. En nee, het is inderdaad niet eerlijk.

Het probleem is dat veel mensen onder dwang reageren als een klein kind. Je hebt als kind maar een paar opties: gehoorzaam zijn en tegen jezelf ingaan, ongehoorzaam zijn en bestraft worden,  het stiekem anders doen met alle spanning van dien.

Als het kind vraagt waarom iets moet, is het antwoord van een dwingeland meestal: ‘omdat ik het zeg, omdat het goed voor je is’. Discussie gesloten. Of in gesprekken worden andere vormen van dwang uitgeoefend, zoals overrulen, beweren dat de ander dom of gek is, dreigen, straffen, manipuleren, zoete broodjes bakken, persoonlijke aanvallen, verwijten, woede-aanvallen, schuldgevoelens en schaamtegevoelens opwekken, vertellen hoe verdrietig je die dwingeland maakt, hoe je anderen kwaad doet, etc. Dit gebeurt persoonlijke en het collectieve leven vaak nog steeds als je allang volwassen bent. Veel openbare instanties gebruiken dit model.

Dwang kent twee partijen, de dwingeland en de meegaande. In taal van de transactionele analyse, kritische ouder en aangepaste (of rebelse) kind. Dit betekent dat de volwassen positie in beide personen uitgeschakeld is. In spirituele termen, het ego ziet in de ander het ego en gaat aanvallen en verdedigen om het eigen ego te beschermen.

Hoe stap je hier uit? Dit kan alleen als je het oude patroon van dwang-gehoorzaamheid innerlijk loslaat. Kies voor jouw eigen weg in vrede en vrijheid en gun dat ook anderen. Onderzoek je eigen patronen. Waarom wil je dat anderen doen wat jij wilt? Waarom wil je doen wat anderen van jou willen? Dat zijn de twee kanten van dezelfde medaille. Pas als je innerlijk verandert, ga je  anders reageren. 

Let op je innerlijke reacties. Als iemand je dwingt en je pissig of juist dociel reageert, geef je de ander macht over jouzelf. Je zit in de kindpositie en ziet de ander teveel als machtige ouder, die het beter weet dan jij. Als jij iemand wilt dwingen, (eventueel in reactie op andermans dwang), zit je in de ouderpositie en ziet die ander als kind dat het allemaal niet weet. In beide gevallen is het ego aan het woord, wordt ego-identiteit ontleend aan visies.

Het ego heeft moeite met principes van vrede en vrijheid. Vrijheid is in de ogen van het ego een groot gevaar (visie dwingeland) en moet bedwongen worden. In de visie van het gehoorzame kind is vrijheid in gevaar en willen anderen hem bedwingen. Vanuit het ego bezien is dit beiden waar, dit is wat het ego ook doet.

Het ego ziet niet dat als gewoon jezelf bent en de ander dat net zo goed gunt, er vrijheid is voor allebei. Dan hoef je de strijd niet aan. Je kunt praten over visies, zonder dat je per se die ander wilt overtuigen van en dwingen tot jouw wereldbeeld.. Agree to disagree is een volwassen optie, die het ego vaak over het hoofd ziet. Daarmee is er gelijk vrede, want elke vorm van dwang valt weg. Uiteindelijk willen alle mensen vooral vrede en vrijheid en dat kan alleen als je elke vorm van dwang-gehoorzaamheid loslaat. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met de stijgende kosten van levensonderhoud en dreigende tekorten is het handig je voorzorgsmaatregelen te nemen. Houd rekening met tijdelijke verstoringen zoals stroomuitval of tijdelijk uitverkocht zijn van bepaalde producten.

Verwarming: 

Wees niet alleen afhankelijk van je CV-ketel voor verwarming, of van je energieleverancier voor elektra voor verwarming en bijverwarming. Zorg dat je flexibel bent. Denk eens aan:

Een petroleumkachel of houtkachel of butagaskacheltje om je huiskamer te verwarmen. Met de huidige gasprijzen zijn dit alternatieven geworden die financieel de moeite waard kunnen zijn.

Een infraroodpaneel voor bij je bureau, zodat je niet je niet je hele huis hoeft te verwarmen als je ergens werkt. Straalkacheltjes of olieradiatoren kan ook, maar die zijn verbruiken meer stroom en zijn meer geschikt voor het opwarmen van kleine kamers.

Vergeet niet eenvoudige zaken als een warme deken of warme kleding, of een ouderwetse kruik  of kersenpitten. Je hebt ook folie om je warm te houden, zoals ze voor EHBO gebruiken. 

Koken:

Zorg dat je alternatieven hebt voor op gas koken of elektrisch koken. Denk eens aan een butagas-stelletje of een barbecue met kolen.

Water:

Je kunt water verkrijgen uit een regenton.  Dit water is geschikt voor je planten, maar ook om je wc mee door te spoelen.

In nood kan je met emmers water opvangen als het regent. Je kunt in je regenpijp een tussenstuk monteren die je kan afdoppen. Je kunt de dop tijdelijk verwijderen om water op te vangen.

Er zijn draagbare waterfilters te koop, die worden gebruikt op overlevingstochten. Dan kan je water uit elke bron zuiveren als de nood aan de man is, dus ook regenwater.

Drinkwater uit de kraan kan je in jerrycans opslaan, maar de houdbaarheid is beperkt. Dus vervang dit water regelmatig.

Voeding:

Het mooiste is als je een tuin hebt, waarin je jouw eigen aardappelen, groenten en fruit kan kweken. Maar een bak op je balkon kan ook aardig wat opleveren. Zorg dat je het hele jaar vers eten kweekt, niet alleen in de zomermaanden. Denk aan kolen of aardperen voor in de wintermaanden.

Veel van je eigen groenten (of gekochte groenten) kan je invriezen, maar als er een stroomstoring krijgt, gaat het kapot. Denk aan ouderwetse manieren van bewaren, zoals wecken, inmaken, drogen, op zuur zetten, inkuilen.

Denk aan proteïnen, vlees, eieren, noten. Eieren kan je prima inmaken. 

In de winter kan je in huis kiemzaden kweken en kruiden, soms is daar  een speciale lamp voor nodig.

Om te koken of bakken is olie het handigste qua opslag. Olie blijft langer goed dan boter.

Zorg dat je een flinke voorraad hebt van houdbare voedingswaren. Denk aan droog spul als macaroni, blikken en potten groenten, vis en vlees, suiker en zout.

Zorg ook dat je bijvoorbeeld meel hebt om brood van te maken, doe dit wel in een goed afsluitbare doos.

Als je wat ruimte hebt in je tuin, kan je kippen nemen. Dat is wel een investering, maar je hebt er jarenlang plezier van.

Vergeet vooral ook niet het eten voor je huisdieren.

Verlichting:

Er zijn apparaten die bestaan uit een zonnepaneel, batterij en vier Led-lampen. Je laadt de batterij in het zonnetje op. Daarna heb je niet alleen verlichting, maar je kunt ook je telefoon of e-reader opladen.

Er zijn generatoren die stroom genereren, maar die zijn behoorlijk aan de prijs. Plus je hebt er diesel voor nodig, wat ook niet echt goedkoop is. Dus voor de meeste mensen niet de eerste optie.

Houd altijd aanstekers, lucifers en kaarsen achter de hand, of gebruik oplaadbare LED lampen.

Benzine of diesel:

Zorg dat je in ieder geval een jerrycan achter de hand hebt voor noodgevallen. Denk aan risico is op brand, dus jerrycans niet in huis opslaan.

Geld:

Zorg dat je altijd wat cashgeld achter de hand hebt, voor het geval er een stroomstoring komt.

Denk ook aan alternatieven zoals gouden of zilveren munten, die je relatief makkelijk kan inwisselen tegen geld.  

Denk ook aan dingen die je kan ruilen, vooral als er bepaalde zaken zijn die je niet zelf hebt of zelf kan maken. 

Misschien zijn er dingen die je kan doen of maken om te ruilen. Zorg wel dat je daarvoor de spullen in huis hebt.

Overige zaken:

Denk aan medicijnen, supplementen, etc. die je nodig mocht hebben. Kijk je verbanddoos eens na.

Houd wc-papier op voorraad, denk ook aan alternatieven. Er zijn van die reuzenrollen keukenpapier verkrijgbaar die erg goedkoop zijn. Ook kan je in nood oude kranten gebruiken of uitspoelbare oude katoenen doeken.

Bij stroomstoring kan je geen dingen meer op internet terugvinden. Zorg dat je boeken in huis hebt met belangrijke informatie of draai informatie uit. Denk aan je adressenboekje op papier, zorg dat je mensen weet te bereiken.

Het is handig om lokale winkels en boeren regelmatig te bezoeken, zodat ze je kennen. 

Zorg dat je wat klusdingen op voorraad hebt, zodat je kleine reparaties kunt uitvoeren. Zorg dat je papier en pennen op voorraad hebt. Allerlei zaken dus, die je mogelijk nodig hebt als je even niet kunt winkelen.



Er zijn vast veel meer zaken te noemen. Maar het geeft je in ieder geval een idee.

 

 

 

 

 

 

 

 

In een duale wereld wordt het spelletje ‘verdeel en heers’ steeds opnieuw gespeeld. Je kunt het ook noemen: ‘twee honden vechten om een been, de derde gaat er gauw mee heen’. In Jip en Janneke taal heet dit opstoken of ophitsen.

Als je macht hebt en wilt behouden, is het handig om andere mensen tegen elkaar uit te spelen. Dan blijf je zelf uit beeld. Je laat mensen letterlijk met elkaar vechten en als ze niet opletten pak je hen de buit af. Je laat degenen die vechten moe, angstig, ziek en berooid achter, wat ze nog vatbaarder maakt voor verdeel en heers spelletjes.

De machtige partijen promoten via politiek en mediasystemen deze verdeel en heers manier van denken. Zij verdelen mensen voortdurend in voor- en tegenstanders, de goeden en de slechten. Zij reduceren mensen tot vechtende honden. Maar terwijl mensen druk aan het vechten zijn, halen zij de maatschappelijke buit binnen.

Dit heeft een energetische en spirituele kant. Je gebruikt als je je laat ophitsen vooral haat en strijd, dus verkeert in lage en donkere energie. Die energie kan je niet meer voor eenheid en liefde inzetten, deze energie wordt minder bereikbaar voor je. Je energetische frequentie gaat omlaag. Spiritueel functioneer je alleen nog op een niveau van lijden, angst en oordeel. Daarmee ben je ook weer vatbaarder voor het verdeel en heers spel.

Dus laat je niet verdelen, laat niemand over jou heersen door jouw angsten en oordelen te bespelen. Bekijk alle mensen als medemens, niet als vijand. Kijk kritisch naar wat politici en media vertellen. Als ze verdeling benadrukken of prediken, weet je dat het spel verdeel en heers wordt gespeeld. Daar kan je nee tegen zeggen. 

 

 

Je innerlijke commentaarstem kan je vergelijken met een opgenomen bandje, dat zich steeds opnieuw afspeelt in je hoofd. Het bandje ontstaat omdat aan elke waarneming een interpretatie wordt geplakt, plus allerlei associaties. Dat bandje bevat veel informatie die wordt overgenomen van andere mensen. Uit opvoeding, scholing, nieuws, reclame, gesprekken, social media, propaganda.  Daarmee wordt jouw bandje geprogrammeerd en daarna ga je steeds op de herhaalknop drukken.

Een simpel voorbeeld. Je ziet een kastje in je huis. Meteen gaat je 'bandje kastje’ draaien. Bij een bepaalde opvoeding kan dit zijn: Dat kastje is voor spullen, waar ik er niet teveel van moet hebben, want dat is materialistisch.  Het kastje moet mooi en degelijk zijn en moet passen bij mijn interieur. Ik moet dat kastje elke week schoonhouden, want mijn huis moet schoon zijn.

Vervolgens doe je onbewust een check in je hoofd, past dat kastje bij mijn bandje? Als dat zo is, voel je je goed. Maar o wee als je een afwijking constateert, dan voel je je rot. Dan wordt de commentaarstem kritisch. Je vindt dat je teveel spullen hebt, dat het kastje niet mooi of degelijk is, dat het niet past bij je interieur, dat er stof op ligt en je deze week niet schoongemaakt hebt.

Dit zet je vervolgens aan tot corrigerend gedrag. Dan ga je het kastje uitruimen of schoonmaken, of gaat een ander kastje kopen. Je wilt dat nare gevoel dat je bandje, de waarneming en interpretatie ervan, opriep kwijt. Dus je gedrag wordt bepaald door je bandje.

Het opnemen en afspelen van je bandjes gaat continu door, meestal volkomen onbewust. Daar zit de bottleneck. Je brein komt steeds voller te zitten met informatie waar je niet eens over nagedacht hebt. Die soms helemaal niet prettig is voor je. Je hebt niet geleerd op de wissenknop te drukken.

Probeer eens te onderzoeken wat de inhoud van je verschillende bandjes is. Wees kritisch naar de inhoud. In het voorbeeld van 'bandje kastje' kan je je afvragen, is dat kastje eigenlijk wel lelijk? Heb ik misschien een smaakidee op mijn bandje  gezet dat van familie komt of is ingegeven is door reclame? Als je die opname niet wilt, als deze je onnodig ongelukkig maakt, druk je op de wissenknop. Die wissenknop gebruik je vooral voor angstige en oordelende opnames. Dat kan letterlijk door tegen jezelf te zeggen, ik wil die opname niet meer, wissen!

Let goed op bij alles wat je wordt verteld door mensen, live of via media, want hiermee wordt je bandje opgenomen. Dat wordt later automatisch afgespeeld, inclusief alle associaties van die mensen. Druk eens op de wissenknop, zodra iemand iets vertelt dat angstige of oordelende associaties koppelt aan een bepaald begrip. Dat is heel handig met bijvoorbeeld roddels. Dat programmeert je 'bandje persoon X' op een onprettige manier. Druk op de wissenknop. Zeg of denk: Dank je, maar dat zie ik anders. Of dank je, dat is niet mijn eigen ervaring met die persoon, ik wis die informatie.

Onze bandjes worden ook collectief geprogrammeerd via nieuws en sociale media. Een recent voorbeeld is het virus. Door de voortdurende herhalingen van alle informatie, wordt ons bandje ‘virus’ gecreëerd of aangepast. Wees kritisch naar de inhoud. Druk vooral  de wissenknop als het om angstige en oordelende opnames gaat. Dat zijn er nogal wat als het om 'bandje virus' gaat. Je ziet onder meer dat corona-angsten ten onrechte aan verkoudheidsvirussen worden gekoppeld, terwijl die associatie niet klopt. Die kan je wissen. 

De inhoud van je brein is vaak een gigantische wirwar van opnames. Je brein is als een enorme computer, die eens flink opgeschoond moet worden. Dus wis negatieve informatie zodra je die ontdekt, zodra dat bandje het afspeelt voor jou. Ofwel, zodra het bij je bovenkomt.

Druk ook vaker de wissenknop als je informatie krijgt die niet prettig is, oordelend of angstig. Zorg dat die niet eens opgeslagen wordt. Druk meteen op de wissenknop!