Onze natuurlijke staat van bewustzijn is liefdevol en
creatief, het spirituele aspect van onszelf. In alle spirituele literatuur
komen we dat tegen. In de bijbel bijvoorbeeld, creëerde God, het goddelijke bewustzijn,
een paradijselijke wereld waarin alleen liefde bestond. Alles wat leefde,
leefde vredig samen, want als je iets als deel van jou ziet, val je het niet aan. God is hier het oorspronkelijke liefdevolle en creatieve
bewustzijn, dat alleen liefdevolle werelden ofwel liefdevolle ervaringen
creëert. Een bewustzijn dat ook wij bezitten, met als uitgangspunt dat alles
één is. Daardoor kan er alleen liefde kan zijn voor alles wat bestaat.
We zijn van deze natuurlijke staat afgedwaald door
egocentrisch te worden. Het ego zegt eigenlijk, ik doe het voortaan alleen en
op mijn manier, ik wil geen rekening houden met wat God wil of met wat andere
mensen willen. Zo ontstond dualiteit, het ik versus de ander. Ook het ego
creëert zijn wereld, zijn ervaringen, maar dan puur voor zichzelf, egocentrisme. Zo
ontstaan angsten, conflicten en oorlogen omdat elk egootje in elk mens weer iets
anders wil. Zo raakt het paradijs verloren.
Een paradijs ontstaat door vanuit liefde voor alles en
iedereen te gaan denken en handelen en zo een paradijs creëren. De hel is een
wereld creëren vanuit het ego, alleen voor jezelf, in strijd met al het andere.
De huidige wereld lijkt meer op de hel, omdat zoveel mensen vanuit het ego
redeneren, dus hun creativiteit niet gebruiken voor het liefdevolle, voor het
goed van iedereen. Dat is wel te leren, we kunnen ons herinneren wat onze
natuurlijke staat is: liefdevol en creatief, spiritueel.
