In de politiek wordt nu geroepen dat we pijn moeten lijden. Is pijn lijden liefdevol? Nee. Is pijn lijden nodig? Ook niet.
Pijn lijden kan spiritueel gezien slechts twee dingen
betekenen.
A. Je bent van het liefdevolle pad afgeraakt en voelt daarom pijn,
dient liefdevoller te leven.
B. Je gelooft in het wereldse, egoïsche pad
van pijn en kiest voor dit pad van pijn, dient een liefdevoller pad te kiezen.
Het ego denkt dat pijn nodig is, dat pijn iets
goeds brengt, dat pijn lijden heroïsch is. Terwijl pijn alleen een teken is dat
je meer liefdevol dient te zijn naar jezelf en anderen toe.
Als je niet liefdevol voor je lichaam bent, vertelt pijn je
dat je liefdevoller voor je lichaam moet zijn. Als je niet liefdevol voor
elkaar bent, vertelt de pijn van tekorten en oorlog je, dat je liefdevoller
voor elkaar moet zijn.
Als de politiek roept dat je pijn moet lijden als mensheid,
verkondigt ze het egoïsche geloof in pijn. Dit plaatst een soort vaag ideaal
boven alles, waarvoor geleden moet worden. Het feit dat ze zeggen dat er pijn
bij hoort, laat al zien dat het gekozen pad niet liefdevol is.
Er is pijn. De enige juiste vraag is, hoe kunnen we
liefdevoller leven, zodat de pijn afneemt?
