Je slaat op je duim en dat
doet inderdaad pijn, fysiek pijn. Maar lijden ontstaat in ons hoofd. Op het moment dat we op
onze duim hebben geslagen, gaan we negatieve gedachten toevoegen. Bijvoorbeeld, ik ben
een stommerd dat ik op mijn duim sloeg, dit had verdorie niet mogen gebeuren,
ik heb ook altijd pech, hoe moet het nu met schrijven, etc. etc. etc. Onze
geest gaat in gevecht met de realiteit en veroorzaakt stress. Hier stress met een mentale oorzaak.
Het lastige is, dat deze mentale stress ons lichaam
extra belast. De fysieke pijn die we voelen, wordt er door versterkt, omdat stress je lijf gevoeliger maakt. Dan
gaan we nog meer negatieve gedachten koesteren: het gaat maar niet weg,
zou er iets echt goed beschadigd zijn, dit gaat weken duren. Het vermogen tot herstel van je lichaam
wordt door stress eveneens verminderd, want je lichaam moet niet alleen die
duim herstellen, maar ook je hele lijf zien te laten herstellen van je mentaal opgewekte stress.
Probeer als je fysiek pijn hebt, de negatieve gedachten
weg te jagen uit je hoofd. Besef dat je niet meer kan doen dan de tijd
nemen om te herstellen. Maak het voor jezelf niet erger. Probeer in plaats
daarvan neutraal praktisch te denken of nog liever positief te denken. Doe waar mogelijk dingen die je blij maken. Maak van de gelegenheid gebruik muziek te
luisteren of een leuke film te kijken. Dit leidt je geest ook nog eens van de pijn af. Je voelt de pijn minder, want je besteed er geen negatieve
aandacht aandacht aan.
