Sinterklaas staat voor onze heilige dus lichte kant. Piet (de oorspronkelijk
Zwarte) Piet staat voor de donkere schaduwkant van onself. Ze zijn een weerspiegeling van onze innerlijke dualiteit. Sint staat voor ons
spirituele, liefdevolle zelf en Piet ons egoïsche, angstige en oordelende
zelf en de handelingen die daaruit voortkomen.
We hebben deze innerlijke dualiteit geprojecteerd op autoriteiten
buiten onszelf, symbolisch op Sint en Piet. Het is de Sint die ons maatschappelijk
zal belonen en de Piet die ons zal bestraffen. Het staat voor de maatschappelijke
interpretaties van onze daden, de goed- en afkeuring van de samenleving.
Sint en Piet manifesteren zich in onze alledaagse wereld als
de autoriteiten die ons zullen belonen of bestraffen. De belonende en straffende overheid, baas, ouder maar ook de massa. Die komen in de plaats
van onze innerlijke wijsheid, onze innerlijke autoriteit.
Sint staat voor de maatschappelijke autoriteit die weet wat goed is voor
iedereen en beloningen uitdeelt als je zoet meedoet. Piet is degene die als de
Sint oordeelt dat je slecht bent jou zal bestraffen met de roede. Sint is de
rechter, Piet is de uitvoerder.
We stoppen met geloven in Sint en Piet als we als kind onze
autonomie ontwikkelen, als we een innerlijk besef van goed en kwaad ontwikkelen.
Dan hebben we geen Sint nodig die ons beloont, geen Piet die ons bestraft, geen maatschappelijke kracht die ons vertelt wat goed of kwaad is. Dan
weten we dit onderscheid innerlijk te maken. Dan stoppen we met geloven in
Sinterklaas.
Als je kijkt hoe we momenteel met autoriteiten omgaan, geloven we nog steeds in Sinterklaas. We laten ons leiden door leiders die bijna magisch en alleswetend lijken te zijn en door de massa. Dit terwijl we diep in ons hart weten dat
Sinterklaas niet bestaat.
