Sympathie is deels op gevoel gebaseerd, deels op interpretatie
van iemands gedrag. Meestal vertalen we ons positieve gevoel in het opsommen
van gedragingen die ons bevallen. Met antipathie vertalen we ons negatieve gevoel
in het opsommen van gedragingen die ons niet bevallen. We denken vervolgens dat
die persoon dat gedrag zal volhouden en dus altijd sympathiek of onsympathiek
zal blijven. Dit zijn verwachtingen, je mentale ideeën over een persoon.
Verwachtingen kunnen we moeilijk loslaten. Bij elke nieuwe
ontmoeting komen die ertussen. Als een voor jou sympathiek persoon doet wat je
niet verwacht, raak je teleurgesteld. Als het een onsympathiek iemand betreft,
zeg je al snel iets van ‘zie je wel!’.. Het is door mentale verwachtingen moeilijk
om gevoelsmatig open te blijven, iemand werkelijk te ontmoeten op
gevoelsniveau.
We baseren sympathie en antipathie dus vaak op verwachtingen, op
een beeld uit het verleden, waarvan we niet graag afwijken. Ons ego creëert
daarmee een schijnzekerheid. Het ego wilt weten waar hij aan toe is, dan voelt
hij zich veilig. Het ego heeft zelfs liever te maken met vijanden, dan blanco, in het hier en nu, mensen werkelijk te ontmoeten.
Het is handig om te onderzoeken waar je verwachtingen hebt
over mensen, waar je ego beweert ze te kennen. De realiteit is, je leert geen
mensen kennen via mentale plaatjes of verwachtingen. Je kan ze alleen kennen in
het hier en nu, door je volledig open te stellen, zonder het verleden of je
verwachtingen het beeld en dus het contact te laten vervuilen.
