We zijn geestelijke wezens, die voortdurend met elkaar in verbinding staan en dus ook voortdurend met elkaar communiceren. Je zou het een veld van informatie kunnen noemen, waar we allemaal uit putten. Alleen weten we niet dat we het doen. Laat staan dat we dit vermogen bewust gebruiken en ontwikkelen.

We hebben geleerd dat je alleen via je fysieke zintuigen kan communiceren, door te praten, te schrijven en te lezen. Zelfs al zou iedereen al die uitingen verbieden, dan nog communiceren we ...

Je geest creëert jouw hele wereld. Als jij in het goede gelooft, kom je het goede tegen. Als jij in het slechte gelooft, kom je het slechte tegen. Als jij denkt dat beiden bestaan, kom je ze allebei tegen. Als de wereld je niet bevalt, dien je je eigen geest te veranderen. Daarmee trekken de projecties in de buitenwereld zich terug.

We hebben geleerd onze projecties als echt te zien, de wereld als losstaand van onze geest. Als we slechte mensen of situaties zien in ons leven, gaan we daarom...

Hoewel er in werkelijkheid alleen maar een eeuwig nu is, denken wij als mens in tijd, in verleden, heden en toekomst.

Als we ooit iemand hebben ontmoet die vervelend tegen ons deed, planten we dat in onze herinnering. Als we die persoon tegenkomen, halen we de herinnering op en maken daar een verwachting voor de toekomst van. 'Hij zal opnieuw vervelend doen.' Daarmee ga je je in het hier en nu gestrest voelen.

Je besmet je heden met nare beelden over verleden en toekomst en reageert of ...

Spiritueel gezien leven we als een avatar in een spelwereld, het is een illusie, maar we noemen het realiteit. Je denkt dat jouw avatar jou is en dat de spelwereld echt is. In werkelijkheid stuurt onze geest je avatar en kiest ook het spel uit. Wat je avatar doet en meemaakt, is een reflectie van wat in je geest plaatsvindt. Daarmeer leer je de inhoud van je eigen geest beter kennen.

Dit is een verantwoordelijkheid, die we graag vermijden. We zeggen liever dat dingen ons overkomen. Als we vo...

De eerste keer dat ik iets over aura’s hoorde had ik daar als jong meisje een beeld bij van een grote doorzichtige bol die mijn lichaam omringde. Mijn lichaam bevond zich in dat grote ei. Mijn ‘ik’, mijn bewuste geest, bevond zich ergens in mijn lichaam, al wist ik niet precies waar. Ik voelde me een soort ruimtevaarder op aarde, veilig, maar ook wat afgescheiden van zowel mezelf als de wereld. Dit beeld en de bijbehorende beleving werd later bijgesteld.

Ik creëerde door de jaren heen ...